Μπορεί ο επικεφαλής της περιφερειακής κυβέρνησης της γαλλόφωνης Βαλονίας Πολ Μανιέτ να επαίρεται ότι η συμφωνία εμπορίου ΕΕ-Καναδά (CETA) μετά την αντίσταση της Βαλονίας “βελτιώθηκε σημαντικά” και συνεπώς το Βέλγιο και στη συνέχεια η ΕΕ μπορούν να την επικυρώσουν, όμως υπάρχουν πολλοί που δε συμφωνούν με τον ενθουσιασμό του.
Οπως αναφέρει το ΑΠΕ, η συμφωνία που επετεύχθη παρέχει ορισμένες εγγυήσεις, επί των οποίων είχε επικεντρώσει την αντίθεσή του η πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο της Βαλλονίας -κυρίως στο θέμα της επίλυσης των διαφορών μέσω διαιτησίας, καθώς της προστασίας των αγροτών- μέσω της πρόβλεψης «ρήτρας διάσωσης» που θα μπορεί να ενεργοποιηθεί σε περίπτωση που απαιτείται προστασία συγκεκριμένου τομέα αγροτικής παραγωγής λόγω εμπορικών ανισορροπιών.
Η γαλλόφωνη εφημερίδα L’ Echo σχολιάζει ότι η κυβέρνηση της Βαλονίας δεν έλαβε τις εγγυήσεις που ζητούσε σε θέματα περιβαλλοντικής και κοινωνικής προστασίας, έλαβε όμως σημαντικές εγγυήσεις, ιδίως στο θέμα της επίλυσης των διαφορών, καθώς και τη δέσμευση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης ότι θα αιτηθεί γνωμοδότηση του Δικαστηρίου της ΕΕ επί του ζητήματος.
Από την άλλη, η De Morgen στο κύριο άρθρο της θεωρεί ότι δεν υπάρχουν ούτε νικητές αλλά ούτε ηττημένοι και παραλληλίζει τον συμβιβασμό που αποδέχτηκε ο Mανιέτ με αντίστοιχους που αφορούν τη βελγική πολιτική πραγματικότητα, όπου το τελικό κείμενο είναι «υπερβολικά κακό για να το αποδεχτεί κανείς αλλά και υπερβολικά καλό για να το αρνηθεί».
