Η έκθεση ζωγραφικής «Χρόνης Μπότσογλου, Απέναντι του βουνού», που πρωτοπαρουσιάστηκε τον Οκτώβριο του 2016 στο Μέγαρο Εϋνάρδου στην Αθήνα, θα φιλοξενείται μέχρι τις 23 Απριλίου στο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤ (Βίλα Καπαντζή – Βασιλίσσης Όλγας 108). Η έκθεση συνοδεύεται από ομότιτλο κατάλογο με τα έργα του Μπότσογλου και κείμενα της Μάρθας Χριστοφόγλου και του Χρήστου Γ. Λάζου.
Στην έκθεση παρουσιάζονται 110 περίπου έργα (λάδια, ακουαρέλες και τέμπερες), τα οποία αποτυπώνουν το τοπίο που ο καλλιτέχνης βλέπει από το παράθυρο του σπιτιού του στο Πετρί της Λέσβου. Πρόκειται για μια δουλειά η οποία ολοκληρώθηκε τα τελευταία οκτώ χρόνια (2008–2016), αν και τον απασχολούσε τουλάχιστον από το 1977, όπως φαίνεται από δύο έργα της έκθεσης, χρονολογημένα το 1977 και το 1978, και όπως ο ίδιος ομολογεί στο βιβλίο του «Το χρώμα της σπουδής» (Αθήνα 2005, σ. 44-45): «Μέχρι τώρα ζωγράφισα αυτό το βουνό πάνω από δέκα φορές. Το ζωγράφισα με μπικ, με μολύβι, με μαύρη σινική μελάνη, με χρωματιστές σινικές, με τέμπερα, πάνω σε διαφορετικά χαρτιά και εφημερίδα. Από αυτά τα σχέδια δεν μου έμεινε τίποτα. Είναι τα πιο εμπορικά έργα και έτσι όλοι είναι χαρούμενοι όταν με βλέπουν να ζωγραφίζω. Σχεδόν το έχω μελετήσει. Συχνά ξεκινούσα από μια λύση για να το βρω, όμως τις περισσότερες φορές το ίδιο το βουνό και τα υλικά βοηθούσαν να βρω τρόπους για να το σπουδάσω. Λέω, άμα γεράσω, όταν θα ʼχω ξοφλήσει τα χρωστούμενα, χωρίς άλλη έγνοια θα κάτσω εδώ με ένα πολύ μεγάλο τελάρο για να ζωγραφίσω το βουνό. Λέω στα γεροντάματά μου θα ʼχω τα μάτια για να μπορώ να δω τον κάμπο και το βουνό και τη θάλασσα. Θα ʼχω κερδίσει τη σεμνότητα και την υπομονή για να δω τα δέντρα και τα σπαρτά να μεγαλώνουν. Ως τώρα δεν τόλμησα να πάω πέρα από τα σχέδια. Και καμαρώνω τον Θεόφιλο που τα ζωγράφισε όλα τόσο αληθινά». – Ημερολόγιο. Πετρί. Αύγουστος 1977.
Ο Μπότσογλου τόλμησε, πήγε πέρα από τα σχέδια, και μας παρουσιάζει τοπία ενός τόπου που ο χρόνος τον αλλάζει καθώς αλλάζει και τον ίδιο.