Καλώς να ορίζει όποτε θέλει στη Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός αποδεικνύοντας ότι τηρεί (τουλάχιστον αυτήν, θα έλεγε κάποιος κακεντρεχής) τη δέσμευσή του, να έρχεται δηλαδή και να εργάζεται κάθε δύο βδομάδες στην πόλη μας. Ωστόσο, μήπως η ταλαιπωρία που υφιστάμεθα στην περιοχή Διοικητηρίου, ακριβώς λόγω της έλευσης του πρωθυπουργού, είναι υπερβολική;
Κλειστοί δρόμοι, παντού αστυνομία, απαγόρευση παρκαρίσματος, σε μια από τις πιο νευραλγικές περιοχές της πόλης. Είναι λογικό να μετατρέπεται σε απαγορευμένη ζώνη μια ολόκληρη γειτονιά μόνο και μόνο για να έρθει να εργαστεί σε ένα γραφείο ο πρωθυπουργός;
Και, αλήθεια, αυτός ο πρωθυπουργός, που θέλει να δείχνει και ενδεχομένως να είναι λαοφιλής, έχει ανάγκη όλα αυτά τα μέτρα ασφαλείας;
Θυμάμαι τις φωτογραφίες του από τον Εβρο προ ολίγων εβδομάδων αλλά και τις χθεσινές από τη Νίσυρο. Χαμογελαστός ο πρωθυπουργός, περιτριγυρισμένος από χαμογελαστά πρόσωπα – δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν έχει βάλει το χεράκι του κάποιος αντίστοιχος Μπιρσίμ, κατά πόσον είναι σκηνοθετημένες ή αυθόρμητες αυτές οι φωτογραφίες, εξυπηρετούν πάντως όχι μόνο την προσπάθειά του να δείχνει λαοφιλής αλλά γενικότερα την προσπάθεια δημιουργίας ενός νέου αφηγήματος, αντίστοιχου του success story Σαμαρά, ας το πούμε happy story, οι πολίτες είναι χαρούμενοι, η ελπίδα ήρθε και δεν διαψεύστηκε.
Κι αν οι φωτογραφίες απ’ την πρωθυπουργική επίσκεψη στη Νίσυρο λενε αυτήν την ιστορία, αναρωτιέμαι τι να λένε άραγε οι σημερινές: άδειοι δρόμοι, ερημιά στην περιοχή του Διοικητηρίου, πλην της αστυνομίας και των απλήρωτων εργαζομένων στα σουπερμάρκετ Καρυπίδης που πραγματοποιούσαν συγκέντωση διαμαρτυρίας για τρίτη συνεχόμενη μέρα.
Η αστυνομία απέκλεισε την περιοχή διότι -είπαν κάποιοι- υπήρχαν τέσσερις προγραμματισμένες διαμαρτυρίες, οι τρεις εκ των οποίων βέβαια σε άλλα σημεία της πόλης. Στο υπουργείο υπήρχαν μόνο οι απλήρωτοι εργαζόμενοι των σούπερμαρκετ Καρυπίδης. Τους οποίους περιόρισε στο απέναντι πεζοδρόμιο η αστυνομία (φωτογραφία κάτω). Και αναρωτιέμαι γιατί. Τι είχε να φοβηθεί ο πρωθυπουργός; Αυτός ο πρωθυπουργός με το κινηματικό παρελθόν; Τι πιο ταιριαστό για τον ίδιον από το να σταθεί και να τους ακούσει; Ή μήπως μια φωτογραφία του με απλήρωτους εργαζόμενους δεν συνάδει με το happy story της γελαστής Ελλάδας, που προπαγανδίζουν οι άλλες;
Βρε μπας και νομίζει ότι τελείωσε η κρίση;
Συμπτωματικά, στο βάθος, και στις δύο φωτογραφίες, σε αυτήν της Νισύρου (πάνω) και σε αυτήν της Θεσσαλονίκης (κάτω), διακρίνεται ένα υποκατάστημα (της ίδιας) τράπεζας.
Ο φωτογραφικός φακός παίζει παιχνίδια αποκαλύπτοντας μια πραγματικότητα που μας περιγελά.