Ηταν πολύ μεγάλες οι Πορείες των Γυναικών στη Γουόσινγκτον, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στον υπόλοιπο πλανήτη. Και συγκινητικές, όσο ο λόγος δινόταν στις απλές γυναίκες του λαού που ξεσηκώθηκαν ενάντια στο μέγιστο καρτούν του 21ου αιώνα, προϊόντος των αμερικάνικών ολιγοπωλίων.
Όμως η αγανάκτηση των γυναικών ήρθε αργά και υποκρύπτει (δεν είναι ψόγος) μια διάθεση ρεβάνς του έτερου καρτούν της αμερικάνικης πολιτικής ζωής, της Χίλαρι Κλίντον και των βαρόνων του Δημοκρατικού κόμματος που υπέστησαν μια συντριπτική ήττα πολιτική και οικονομική. Η Αμερική ψήφισε και δεν καταλαβαίνω, γιατί οι οργανωτές της πορείας προέταξαν το θέμα της υποτίμησης των γυναικών από όλα τα άλλα φασιστικά που εκστόμισε αυτό το άτομο. Εντάξει, προειδοποίησαν ότι δε θα ανεχτούν την υλοποίηση και των άλλων που στην προεκλογική περιοδεία εξαπέλυε σαν απειλές ο τύπος με το στημένο «αρχοντικό» βάδισμα, το γελοίο μαλλί και το προτεταμένο σαγόνι α λα Μπενίτο Μουσολίνι.
Όμως το παιχνίδι χάθηκε στις προκριματικές του Δημοκρατικού κόμματος με την επικράτηση της Χίλαρι Κλίντον, η οποία μαζί με τον Τραμπ αποτέλεσαν το πιο χαμηλού επιπέδου ζεύγος ανταγωνιστών σε αμερικάνικες προεδρικές εκλογές.
Ο πόλεμος στον Σάντερς
Όταν ο Σάντερς ανέλυε τα προβλήματα στην κοινωνική τους βάση, όλος ο τάχαμου προοδευτικός αμερικάνικος Τύπος και τα λοιπά συστημικά όσο δεν παίρνει ΜΜΕ, έκαναν τα πάντα για να τον υποβαθμίσουν, να τον ευτελίσουν, να τον λασπώσουν.
Ηδη, ο Τραμπ υπέγραψε τα πρώτα διατάγματα: ακύρωση του υποτυπώδους εθνικού συστήματος υγείας που πήγε να στήσει ο Ομπάμα, καθορισμός Ημέρας Πατριωτισμού και άλλα συναφή και θα συνεχίσει. Η συμβολική αποκαθήλωση της προτομής του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και η αντικατάστασή της από αυτήν του Γουίνστον Τσέρτσιλ είναι εξίσου ανόητη με την επιλογή της πρωτοκαθεδρίας των γυναικών και της επιλογής του pussyhat ως συμβόλου. Γιατί; Διότι οι κυρίες (και οι άντρες) που συμμετείχαν στις συγκλονιστικές πορείες διαμαρτυρίας, δεν έβαλαν μια γραμμή ανάμεσα στα όσα υποστήριζαν και στα όσα π.χ. έπραττε η προσεκτικά επιλεγμένη ευνοούμενή τους, Χίλαρι Κλίντον. Η δημοσιογραφική ελίτ των ΗΠΑ και οι celebrities (μου θυμίζει εκστρατεία υπερ του ΔΟΛ!), επέλεξαν αυτό το μοντέλο και περιεχόμενο των διαμαρτυριών διότι βαρύνονται με τη στήριξη της απερίγραπτης Χίλαρι Κλίντον που πέραν του επιθέτου της έπεισε ότι δεν κουβαλά τίποτε άλλο.
Οι διανοούμενοι και οι απλοί άνθρωποι που πρωτοστάτησαν στις διαμαρτυρίες ξέχασαν ότι ο Τραμπ βγήκε πρόεδρος διότι τον ψήφισαν οι κολασμένοι της χώρας τους, οι άνεργοι των πρώην βιομηχανικών περιοχών, τα θύματα της Wall Street (που χρηματοδότησε αφειδώς την κ. Κλίντον), οι άστεγοι της οικοδομικής φούσκας, οι οικογένειες των νεκρών στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Συρία.
Αμερικανιές και celebrities
Ετσι εξηγείται γιατί έδωσαν τον τόνο στη συγκέντρωση της Γουόσινγκτον η γερουσιαστής της Καλιφόρνια Καμάλα Χάρις και διάφορες εκπρόσωποι γυναικείων μειονοτικών οργανώσεων, ο πληθωρικός πλην άστοχος Μάικλ Μουρ και διάφορες χαζοχαρούμενες «ακτιβίστριες» ή αγαπησιάρες θεούσες, και έπνιξαν τον μεστό, ουσιαστικό και πολιτικό λόγο της πάντα αγέρωχης αγωνίστριας Αντζελα Ντέιβις.
Ενας φεμινισμός από τα παλιά, που τοποθετούσε σε απολιτική βάση τα πάντα, και πρόβαλε τις προσβολές του Τραμπ στα pussies (μουνάκια).
Ετσι, οι μουρούτηδες του Τραμπ δεν έχασαν την ευκαιρία: ειρωνεύτηκαν και φοβούμαι πώς τα λόγια που έβαλαν στο στόμα του γελοίου τύπου έπιασαν τόπο. “Έβλεπα τις διαδηλώσεις χθες αλλά έχω την εντύπωση ότι μόλις είχαμε εκλογές. Γιατί δεν πήγαν αυτοί οι άνθρωποι να ψηφίσουν; Οι διασημότητες έβλαψαν πολύ τον σκοπό τους”, έγραψε -τρόπος του λέγειν- στο Twitter, ο κατά τα άλλα άξεστος και αγροίκος νέος πρόεδρος.
Αυτό που «έπνιξαν» οι διαμαρτυρόμενες ήταν η τελευταία φράση του Τραμπ στον λόγο του. Μια φράση άκρως συμβολική: America first. Σε ελεύθερη απόδοση «Πάνω από όλους η Αμερική». Δηλαδή η αγγλική απόδοση του Deutschland Uber Alles. Εξάλλου, αυτή η φράση, America First, ήταν το όνομα της ναζιστικής οργάνωσης του κορυφαίου Αμερικάνου χιτλερικού, του αεροπόρου Τσαρλς Λίντμπεργκ (Charles Lindbergh). Αλλά αυτά κάνουν τζιζ… Και οι σύγχρονοι αμερικάνοι έχουν καταπιεί καλά το μακαρθικό μάθημα, φοβούνται τους Ρώσους σε απίστευτα ποσοστά και θεωρούν εαυτούς το άλας της Γης.
Ελπίζω ότι οι αστοχίες των οργανωτών της μεγάλης πορείας δε θα αποτρέψουν τη διαρκή εγρήγορση των αμερικάνων πολιτών, ώστε η πίεσή τους να μειώσει τις επιπτώσεις της εκλογής Τραμπ.
Στο κάτω κάτω, ποια είναι η διαφορά του Δημοκρατικού από το Ρεπουμπλικανικό κόμμα;
Οι Ρεπουμπλικανοί κατήργησαν τη δουλεία, Δημοκρατικός ήταν ο φασίστας κυβερνήτης Γουάλας στην Αλαμπάμα το 1965, οι Δημοκρατικοί κορύφωσαν τον πόλεμο στο Βιετνάμ, Δημοκρατικοί συντήρησαν την αισχρή επέμβαση στη Μέση Ανατολή και ειδικά στη Συρία. Αλλα τόσα είναι τα εγκλήματα των Ρεπουμπλικανών, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τις ισοπεδωτικές λογικές των αρχόντων των ΜΜΕ. Μακάρι, αυτήν τη φορά, η αγανάκτηση των σκεπτόμενων αμερικάνων να μη γίνει το όχημα για την ανέλιξη κάποιου άλλου γόνου, συζύγου, γιου, θυγατέρας των μεγάλων οικογενειών.
