Η μη γνώση της Ιστορίας – και μάλιστα της σύγχρονης – οδηγεί έναν σύγχρονο πολίτη σε πλήρη σύγχυση και σε απώλεια αξιοπρέπειας. Δεν χρειάζονται αποδείξεις για το πασίδηλο των πραγμάτων.
Του Ηλία Κουτσούκου
Η Ευρώπη βίωσε τον προηγούμενο αιώνα στις δεκαετίες του ’20, του ’30 και του ’40 την μπότα του φασισμού στο «πολιτισμένο» της πρόσωπο. Τα εκατομμύρια νεκρών Εβραίων και άλλων πολιτών στο Άουσβιτς, στο Νταχάου, στο Μπέργκεν-Μπέλσεν κ.α., τα 25 εκατομμύρια νεκρών στη Ρωσία, τα εκατομμύρια νεκρών των άλλων χωρών, μόνον από ηλιθίους μπορούν να ξεχαστούν και μόνον από κάποιους «εγγράμματους» αλλά βασικά αμόρφωτους «ιστορικούς» μπορούν να αγνοηθούν ή να εξισωθούν με άλλα πολιτικά εγκλήματα, ως δοξασία ή ακόρεστη αναπόδεικτη μαθηματική αλγοριθμία.
Βρισκόμαστε όλοι σε πονηρές εποχές όπου μέσα στον ορυμαγδό της παγκόσμιας μαζικής πληροφόρησης, μας διέφυγε η είδηση από τον ΟΗΕ ότι «οκτώ φυσικά πρόσωπα έχουν περισσότερο πλούτο από 3,5…δισεκατομμύρια ανθρώπους».
Η παγκόσμια νίκη των ολιγαρχών του πλούτου επί των δήθεν νεοφιλελεύθερων πολιτικών, δυστυχώς είναι πραγματικότητα.
Η Οικονομία -δηλαδή απληστία- καταπάτησε πλήρως τις όποιες προοδευτικές πολιτικές. Ωστόσο η ιστορική άγνοια και η επιχειρούμενη διαστρέβλωση της εξομοίωσης του φασισμού με τον κομουνισμό, μόνον ηλιθίους διατρέφει και σ’ αυτούς απευθύνεται. Βεβαίως οι ηλίθιοι είναι αήττητοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως όλοι είμαστε ηλίθιοι. Μερικοί έχουμε διαβάσει τους Ρώσους κλασικούς, όπως επίσης και τον Κούντερα, τον Χάβελ, τον Χέρμπερτ, αλλά έχουμε υστερήσει στον Γεωργαλά και στους Γκατζογιάννηδες… Κάπως έτσι πορευόμαστε….
Το αν στο τέλος θα δικαιωθούμε είναι θέμα ηθικής.
