Οι σύντροφοι και συναγωνιστές του Λευτέρη Καπώνη, ακόμη κι αυτοί που γνώριζαν τα κακά μαντάτα για την υγεία του, αδυνατούν να πιστέψουν ότι εκείνο το γελαστό παιδί, ο γεμάτος χιούμορ άνθρωπος που άφησε το στίγμα του στο χώρο του ελληνικού σεναρίου αλλά και της πολιτικής αρθρογραφίας, δεν είναι πια εδώ.
Ο σύντροφος που πλήρωσε με μαρτύρια την εναντίωση του στη χούντα, πάλεψε πολύ και με τον καρκίνο. Ούτε μια στιγμή, διαβάζοντας τα χιουμοριστικά του σημειώματα στην ΑΥΓΗ, δεν καταλάβαινες ότι είναι άρρωστος. Όμως χτες, τελείωσε το μεγαλύτερο σενάριό του.
Θα ήτανε μετά την Πρωτοχρονιά, ή το Πάσχα (;) που μιλήσαμε για τελευταία φορά. «Καλά είμαι εγώ, θα το ξεπεράσω κι αυτό. Εσύ πώς είσαι;», μου είπε. «Αν ανέβω στον Λαγκαδά, θα έρθω να σε βρω. Κοίτα να είσαι καλά», πρόσθεσε.
Ο Λευτέρης δεν μιλούσε ποτέ για την εξαίρετη δουλειά του στις τηλεοπτικές σειρές που έγραψε («…και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή», «Τζιβαέρι», «Ελλάς το μεγαλείο σου»), ή για τα σενάρια στο σινεμά. Το θεωρούσε βιοπορισμό, όπως του ταξιτζή-ήρωα στα άρθρα του στην ΑΥΓΗ.
Όταν σταμάτησε να γράφει στην ΑΥΓΗ, στα τέλη του ’16, έλεγε ότι ξεκουράζεται.
Τώρα πια θα ξεκουραστεί για πάντα, μακριά από τις μικρότητες, τις πίκρες και τους σωματικούς πόνους.
Μας λείπει ήδη…