Επιμέλεια – παρουσίαση: Δημοσθένης Ξιφιλίνος
κριτικός κινηματογράφου, μέλος Π.Ε.Κ.Κ.
Το φαινόμενο της προηγούμενης εβδομάδας, με τις πολλές (7 στον αριθμό) νέες ταινίες, επαναλαμβάνεται και στην τρέχουσα, που ξεκινά στις 23 του Μάρτη. Υπάρχει φυσικά ποικιλία επιλογών, με τον αγγλόφωνο αμερικανικό κινηματογράφο να έχει τη σχετική πλειοψηφία, με 3 ταινίες. Οι άλλες 4 εκτείνονται από τον γαλλόφωνο Καναδά ως την Ιταλία και τα Βαλκάνια, που εκπροσωπούνται από Ελλάδα και Τουρκία. Ας γίνουμε αναλυτικότεροι:
Πλατεία Αμερικής
Ελλάδα–Ηνωμένο Βασίλειο–Γερμανία, 2016
Διάρκεια: 86΄
Σκηνοθεσία: Γιάννης Σακαρίδης
Σενάριο: Βαγγέλης Μουρίκης, Γιάννης Σακαρίδης, Γιάννης Τσίρμπας
Ρόλοι: Γιάννης Στάνκογλου, Μάκης Παπαδημητρίου, Ερρίκος Λίτσης, Θέμις Μπαζάκα, Ξένια Δανιά, Βασίλης Κουκαλάνι, Σουλτάν Αμίρ, Ρέα Πεδιαδιτάκη
ΑΙΘΟΥΣΑ: ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ
Σε μια πολυκατοικία μένουν πολλοί και διάφοροι άνθρωποι. Συχνά ζουν στα διαμερίσματά της όλη τους τη ζωή, γεννιούνται, πάνε στο σχολείο, περνούν την εφηβεία τους, μεγαλώνουν, συνταξιοδοτούνται, γερνούν, πεθαίνουν. Στην παλιά Αθήνα (ή Θεσσαλονίκη ή… βάλτε όποια πόλη της Ελλάδας θέλετε!) έτσι λειτουργούσε, και σε μεγάλο βαθμό λειτουργεί, ακόμα η κοινωνία. Γι’ αυτό και δημιουργούνται σχέσεις και φιλίες που κρατούν για πάντα. Αυτό λέει –και δεν έχει άδικο– ένα από τα πρόσωπα της ταινίας. Μόνο που είναι εξαιρετικά εύκολο από μια πραγματική διαπίστωση να κατασκευάσεις μια στρεβλή αιτιολογία. Φταίνε λοιπόν οι άρτι εμφανισθέντες πρόσφυγες και ξένοι, όχι η συνολική κρίση της χώρας για τον Νάκο, που στρέφει εναντίον τους το μίσος του. Την ίδια ώρα, οι εκεί παραμένοντες γονείς του μοιάζουν να μην αντιλαμβάνονται τίποτα απ’ όσα πρεσβεύει το παιδί τους. Παράλληλα, ένας άλλοτε φίλος, έστω κι αν ποτέ δεν υπήρξε κολλητός, ο Μπίλι, άρχοντας του να φτιάχνει τατουάζ, να αλλάζει δηλαδή το δέρμα το δικό του και των γύρω του, δείχνει, και με τη δουλειά του, ότι πιστεύει στο καινούργιο. Τι θα επικρατήσει;
Έχοντας αποσπάσει στη Θεσσαλονίκη το βραβείο της FIPRESCI για την καλύτερη ταινία του ελληνικού τμήματος, αλλά και το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής Νεότητας, η δεύτερη δουλειά του Γιάννη Σακαρίδη, μετά το «Wild duck», είναι μία σαφώς πληρέστερη ταινία. Καταπιάνεται με το καυτό θέμα των προσφύγων και των μεταναστών, της προσπάθειας ένταξής τους στον κοινωνικό ιστό, της αγωνίας πολλών εξ αυτών να αποδράσουν στην πιο πλούσια Ευρώπη για καλύτερη τύχη, της θετικής ή αρνητικής στάσης ημών των Ελλήνων απέναντί τους, που μπορεί να φτάσει και σε ακραίες συμπεριφορές ή ενέργειες, ακόμα κι από άτομα που δεν δείχνουν ικανά για κάτι τέτοιο…
Ακριβώς το τέλος του κόσμου (Juste la fin du monde / It’s only the end of the world)
Καναδάς–Γαλλία, 2016
Διάρκεια: 97΄
Σκηνοθεσία: Ζαβιέ Ντολάν
Σενάριο: Ζαβιέ Ντολάν (από θεατρικό έργο του Ζαν-Λικ Λαγκάρς
Ρόλοι: Γκασπάρ Ιλγιέλ, Λέα Σεντού, Ναταλί Μπάιγ, Βενσάν Κασέλ, Μαριόν Κοτιγιάρ
ΑΙΘΟΥΣΕΣ: ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ, ΟΛΥΜΠΙΟΝ
Ένας βραβευμένος δραματουργός αποφασίζει να γυρίσει μετά από πολλά χρόνια στο σπίτι του, να ξανασυναντηθεί με την οικογένειά του. Όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά ή αθώα. Η επιστροφή του έχει να κάνει πρώτιστα με την ανάγκη του να μοιραστεί μαζί τους το ότι είναι άρρωστος. Πεθαίνει και δεν μπορεί να κρατήσει κρυφό τούτο το γεγονός.
Το φιλμ βασίζεται σε θεατρικό έργο του Ζαν-Λικ Λαγκάρς, που επεξεργάζεται εδώ σεναριακά ο Ζαβιέ Ντολάν. Ο Καναδός σκηνοθέτης αποτυπώνει βλέμματα και κινήσεις στο φακό του, αλλά και κραυγές αντί λόγων, τόσο εύστοχα –κατά πώς φαίνεται– ώστε να κερδίσει στις Κάννες το 2016 το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής. Ο Ντολάν δεν κάνει «εύκολο» σινεμά, επιδιώκει συνήθως να ενοχλήσει θεματικά ή εικονοπλαστικά, επιθυμώντας να τονίζει αυτό που θεωρεί ότι κρύβεται κάτω από τη φαινομενική γαλήνη μιας φαμίλιας…
Suburra: υπόγεια πόλη (Suburra)
Ιταλία–Γαλλία, 2015
Διάρκεια: 130΄
Σκηνοθεσία: Στέφανο Σολίμα
Σενάριο: Σάντρο Πετράλια, Στέφανο Ρούλι, Τζιανκάρλο Ντε Κατάλντο, Κάρλο Μπονίνι (από μυθιστόρημα των Τζιανκάρλο Ντε Κατάλντο και Κάρλο Μπονίνι)
Ρόλοι: Πιερφραντσέσκο Φαβίνο, Κλαούντιο Αμέντολα, Τζιούλια Γκοριέτι, Γιούλια Κόλομιετς, Τζιάκομο Φεράρα, Έλιο Τζερμάνο, Αντάμο Ντιονίζι, Αλεσάντρο Μπόργκι, Γκρέτα Σκαράνο, Ζαν-Ιγκ Αγκλάντ
ΑΙΘΟΥΣΕΣ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 6, ODEON ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 10
Σε ένα μικρό μέρος κοντά στη Ρώμη, γίνεται μια προσπάθεια να στηθεί κάτι σαν ιταλικό Λας Βέγκας, μια πόλη-ναός του τζόγου. Όπως εξυπακούεται, κυριαρχεί η διαπλοκή των συμφερόντων: δεν είναι ενδιαφερόμενη μόνο η μαφία (πάντα πανίσχυρη στην Ιταλία), αλλά και η πολιτεία. Είτε στην κοσμική της υπόσταση, εννοώντας εύλογα το ιταλικό κράτος, είτε στη θρησκευτική, δηλαδή αναμειγνύεται και το Βατικανό. Σε αυτές τις περιπτώσεις, δυστυχώς ή ευτυχώς, η πίτα δεν μοιράζεται. Δαγκώνει όποιος μπορεί όσα κομμάτια μπορεί!
Το πολύκροτο μυθιστόρημα των Τζιανκάρλο Ντε Κατάλντο και Κάρλο Μπονίνι μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη από τον δημιουργό της τηλεοπτικής σειράς «Γόμορρα». Ο Στέφανο Σολίμα στήνει ένα έγχρωμο φιλμ νουάρ, που χτυπά με αλλεπάλληλες γροθιές όποιον από μας έχει μείνει τόσο αθώος που να μην υποψιάζεται τον βρόμικο ρόλο των αρχών και θεσμών που καθορίζουν τη ζωή του. Είναι εκπληκτικό το καστ, όπου εντυπωσιάζουν και διακρίνονται ιδιαίτερα οι δεύτεροι ρόλοι (ειδικά ο Αλεσάντρο Μπόργκι αποθεώθηκε από τους κριτικούς), αλλά και άψογη η κατασκευή.
Το κρύο της Τραπεζούντας (Kalandar Sogugu / Cold of Kalandar)
Ουγγαρία–Τουρκία, 2015
Διάρκεια: 130΄
Σκηνοθεσία: Μουσταφά Καρά
Σενάριο: Μουσταφά Καρά, Μπιλάλ Σερτ
Ρόλοι: Χαϊντάρ Σισμάν, Νουράι Γεζιλαράζ, Ιμπραχίμ Κουβέτ, Τεμέλ Καρά
ΑΙΘΟΥΣΑ: ΦΑΡΓΚΑΝΗ ART
Ο Μεχμέτ είναι ένας πάμφτωχος κτηνοτρόφος, σε ένα όρος κοντά στη Μαύρη Θάλασσα, αυτή που κατ’ ευφημισμόν αποκαλούμε και Εύξεινο Πόντο. Εκεί, πλησίον της Τραπεζούντας, χωρίς τα στοιχειώδη σχεδόν, βιώνει την καθημερινότητά της η φαμίλια του. Στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο, στα όρια της εξαθλίωσης, αντέχουν. Για πόσο; Εκείνος, ως πατέρας-αφέντης, μηχανεύεται τρόπους διαφυγής από τη φτώχεια. Ελπίζει σε μεταλλεύματα που φυλάγονται στα σωθικά των βουνών, τα ψάχνει, παρότι φαίνεται γραφικός.
Αμβούργο, Χάιφα και Τόκιο εκτίμησαν δεόντως τη δεύτερη ταινία του Τούρκου Μουσταφά Καρά, δίνοντάς της περισσότερο ή λιγότερο σημαντικά έπαθλα. Ακόμα πιο σπουδαία είναι η επικράτησή της στο Φεστιβάλ Κωνσταντινούπολης, από το εθνικό διαγωνιστικό τμήμα, του οποίου έφυγε με τα βραβεία Καλύτερης Φωτογραφίας, Καλύτερου Μοντάζ, Καλύτερου Ηθοποιού (Χαϊντάρ Σισμάν), αλλά και με τη Χρυσή Τουλίπα, που απονέμεται στην Καλύτερη Σκηνοθεσία. Το φιλμ έχει την όψη βουκολικού δράματος, στηρίζεται στα άγρια τοπία, αλλά και μας παρουσιάζει μια εικόνα του Πόντου, που μόνο οι παππούδες μας ίσως έχουν βιώσει…
Θάρρος ή αλήθεια (Nerve)
ΗΠΑ, 2016
Διάρκεια: 96΄
Σκηνοθεσία: Χένρι Γιοστ, Άριελ Σούλμαν
Σενάριο: Τζέσικα Σάρτσερ (από το μυθιστόρημα της Τζιν Ράιαν)
Ρόλοι: Έμα Ρόμπερτς, Τζουλιέτ Λιούις, Έμιλι Μιντ, Ντέιβ Φράνκο, Μάιλς Χέιζερ
ΑΙΘΟΥΣΕΣ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 2, ODEON ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 8
Τo διαδίκτυο είναι στο επίκεντρο της ζωής μας πια. Ακόμα περισσότερο, μάλιστα, δεδομένης της εμφάνισης των δημοφιλέστατων social media. Μόνο που, όπως ξέρουμε, κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Υπάρχουν και μεγάλοι κίνδυνοι από την εκτεταμένη διάδοση πληροφοριών. Το «Nerve» είναι μια εφαρμογή στο κινητό, που κάνει θραύση στα σχολεία και ζητά από τον χρήστη της να πάρει θέση: θα είναι «παίχτης» ή «θεατής»; Θα επιλέξει θάρρος ή αλήθεια; Ανάλογα θα υπάρξουν εξελίξεις…
Μοντέρνο θριλεράκι, που απευθύνεται στο ευρύ κοινό, για να προσφέρει ανατριχίλες. Με πρόσφατο τον χαμό που έγινε με το «Pokemon go», δεν απαιτείται να είσαι μάντης για να καταλάβεις ότι τέτοια συμμετοχικά on-line παιχνίδια, σαν το περιγραφόμενο «Nerve», αγγίζουν γρήγορα τη μεγάλη μάζα. Πιθανά αυτό θα συμβεί και με το φιλμ…
Power rangers
Καναδάς–ΗΠΑ, 2017
Διάρκεια: 124΄
Σκηνοθεσία: Ντιν Ιζραϊλάιτ
Σενάριο: Τζον Γκεϊτάνς, Ματ Σαζάμα, Μπερκ Σάρπλες, Μισέλ Μαλρόνι, Κίεραν Μαλρόνι (με βάση τους χαρακτήρες που δημιούργησε ο Χαΐμ Σαμπάν)
Ρόλοι: Ντέικερ Μοντγκόμερι, Ναόμι Σκοτ, Αρ Τζέι Σάιλερ, Μπέκι Τζι, Λούντι Λιν, Μπιλ Χέιντερ, Μπράιαν Κράνστον, Ελίζαμπεθ Μπανξ, Ντέιβιντ Ντένμαν, Σάρα Γκρέι
ΑΙΘΟΥΣΕΣ: VILLAGE CENTRE 5 & 7& 10, CINEPLEX ONE 6, ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 1 & 4, ODEON ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1 & 2
Οι Power Rangers είναι συνήθεις έφηβοι. Μέχρις ότου βρίσκουν πίσω από ένα βουνό ένα αρχαίο εξωγήινο διαστημόπλοιο, που θάφτηκε κάπου κατά κει. Μέσα στο σκάφος βρίσκονται εν υπνώσει ένας στρατηγός, εγκλωβισμένος μέσα σε έναν υπερυπολογιστή, αλλά και ο βοηθός του, που είναι ένα ρομπότ. Και υπάρχει και η κακιά της υπόθεσης: η Ρίτα Ρεπούλσα. Στα πέντε νεαρά παιδιά ανατίθεται, πια, η μοίρα της Γης, αφού αρχικά αποκτούν μαγικές δυνάμεις.
Πέρασαν πάνω από 20 χρόνια από τα πρώτα φιλμ Power Rangers. Ετούτο εδώ παλεύει να ξεχωρίσει, να ενηλικιώσει κάπως τη σειρά, να της προσδώσει λίγη αληθοφάνεια, αν αυτό είναι δυνατό. Απευθύνεται πάλι κυρίως στη νεολαία, έχει καλό μπάτζετ, άρα και καλύτερα οπτικά εφέ, και καλεί όσους πιστούς του είδους να προσέλθουν…
Φοβού τον πεθερό (All nighter)
ΗΠΑ, 2017
Διάρκεια: 86΄
Σκηνοθεσία: Γκάβιν Γουάιζεν
Σενάριο: Σεθ Όουεν
Ρόλοι: Τζέι Κέι Σίμονς, Εμίλ Χερς, Κρίστεν Σάαλ, Άναλι Τίπτον
ΑΙΘΟΥΣΕΣ: VILLAGE CENTRE 2 & 10, CINEPLEX ONE 7, ODEON ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 6
Τι να κάνει ένας πατέρας, όταν τηλεφωνεί στην κόρη του κι εκείνη δεν του απαντά ποτέ στο κινητό; Στο «Φοβού τον πεθερό», κάνει το απονενοημένο! Εμφανίζεται ένα ωραίο πρωινό στο σπίτι του γκόμενού της και του ζητά να τη δει. Μόνο που το ζευγάρι έχει χωρίσει προ πολλού. Τώρα ο… πεθερός παίρνει μαζί του τον… γαμπρό σε μια ολοήμερη κι ολονύχτια αναζήτηση της κόρης του. Δεν έχει, βλέπετε, μεγαλύτερο χρονικό περιθώριο. Πρέπει να τη βρει ως τα χαράματα!
Κωμωδία με φαρσικές καταστάσεις, που στηρίζεται βασικά στην παρουσία του πολύ ανεβασμένου Τζέι Κέι Σίμονς και λειτουργεί, ως ένα βαθμό, με τη μορφή του one man show. Μην περιμένετε λεπτεπίλεπτες ατάκες, αντιθέτως, ετοιμαστείτε για στιγμές χοντρού γέλιου. Χρειάζονται κι αυτά, κάποτε μάλιστα είναι απολαυστικά, όπως στο πρώτο «The hangover», λόγου χάρη…
