«Γεννήθηκα το 1946 σε ένα χωριό της Μυτιλήνης, την Πηγή και τα γειτονικά χωριά είχαν πολλούς πρόσφυγες. Έτσι, τα τραγούδια που ακούγαμε ήταν ανατολίτικα. Άλλωστε και το νησί μας είναι πολύ κοντά στα παράλια της Μικράς Ασίας και πιο πολύ πηγαίναμε απέναντι στο Αϊβαλί παρά στην Αθήνα. Έχουμε τραγούδια ‘προς την ανατολή’, επειδή σε όλα τα καφενεία άκουγες αμανέδες και όλα αυτά τα παλιά τραγούδια. Τότε δεν είχαμε ούτε τηλεοράσεις, ούτε ραδιόφωνα, αλλά κάθε Κυριακή ο κόσμος μαζεύονταν στο καφενείο. Σε όποιο χωριό και αν γύριζες στη Λέσβο υπήρχαν δυο – τρεις αμανετζήδες που τραγουδούσαν και ωραία. Αμανέδες δεν μπορεί να τραγουδήσει ο καθένας. Μπορεί να τραγουδάνε πολλοί, αλλά αμανέδες λίγοι λένε. Καθόταν, λοιπόν, εκεί ο κόσμος παρέα, πίνανε ούζα και λίγο – λίγο ερχόταν η ώρα για τραγούδι. Ο αμανές όμως είναι ένα δύσκολος. Δεν λέγανε πάντα αμανέδες. Για να πεις αμανέ πρέπει να έχεις καημό και πίκρα μέσα σου. Δεν λέγεται, ούτε γράφεται πάλι ακριβώς ο ίδιος. Χίλιες φορές να τον πεις δεν θα είναι το ίδιο. Τον αμανέ δεν τον μαθαίνεις, έρχεται από μόνος του και μπορεί εκεί που τραγουδάς να βγάλεις αμανέ. Όταν ήμουν μικρός μου αρέσανε οι αμανέδες που τους άκουγα, όταν τελείωνα το σχολείο. Αυτούς τους αμανέδες κι εγώ τους άκουσα από άλλους παλιότερα κι αυτοί επίσης πολλά χρόνια πιο πριν» (απόσπασμα συνέντευξης που έδωσε ο Σόλων Λέκκας πριν χρόνια στο περιοδικό «Μετρονόμος»).
Κάπως έτσι σκέφτεται, τραγουδά και χορεύει ο αυτοδίδακτος αμανετζής Σόλων Λέκκας από τη Λέσβο που «γεμίζει» με αυθεντικότητα το πάλκο.
Χθες, Τρίτη 8 Ιανουαρίου, εμφανίστηκε στη μουσική σκηνή «Πριγκηπέσσα» (τηλ. 2310/273542), εμφάνιση που θα επαναλάβει και σήμερα (Τετάρτη 9 Ιανουαρίου) το βράδυ μετά τις 11.00 (τιμή εισιτηρίου 6 ευρώ). Μαζί του είναι ο Κυριάκος Γκουβέντας (βιολί), ο Βασίλης Κασούρας (ούτι, λαούτο, φωνή) και ο Βαγγέλης Πασχαλίδης (σαντούρι).
Δείτε κάποια βίντεο από τη χθεσινή του εμφάνιση