Πραγματοποιήθηκε χθες Δευτέρα συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση της μουσικοθεατρικής παράστασης «Δε σε ξέχασα ποτέ» του Λέοντα Α.Ναρ, σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Σιώνα, μία παραγωγή του ΚΘΒΕ που θα παρουσιαστεί, σε συνεργασία με τον ΟΜΜΘ, για 3 παραστάσεις (από τις 31 Μαρτίου έως τις 2 Απριλίου 2017) στην αίθουσα Αιμίλιος Ριάδης, Κτίριο Μ2, του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Τη συνέντευξη Τύπου, η οποία έλαβε χώρα στο Φουαγιέ του Κτιρίου Μ1 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, άνοιξε ο Νικήτας Μυλόπουλος, πρόεδρος δ.σ. ΟΜΜΘ, οποίος δήλωσε: «Είναι η δεύτερη φορά σε σύντομο χρονικό διάστημα που το Μέγαρο Μουσικής ανοίγει τις σκηνές του στο μεγάλο θέατρο της πόλης και της Βόρειας Ελλάδας. Μετά την πρόσφατη επιστροφή της ΚΟΘ, τις συμπράξεις με το Κρατικό Ωδείο, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, τον Δήμο, το Πανεπιστήμιο και τόσους άλλους φορείς και οργανισμούς, το Μέγαρο επισφραγίζει τώρα με το ΚΘΒΕ την πολιτική των συνεργειών, συνδιαμορφώνοντας έτσι ένα υποδειγματικό πρότυπο στη διαχείριση του δημόσιου πολιτισμού».
Ο ίδιος ανέφερε ότι «στη Θεσσαλονίκη αυτήν την περίοδο λαμβάνει χώρα επιθετική πολιτική συμπράξεων πολιτιστικών οργανισμών με προφανή πλεονεκτήματα», όπως η επίτευξη οικονομικών κλίμακας και η ολιστική προσέγγιση διαφόρων μορφών της τέχνης.
Ο κ. Μυλόπουλος σημείωσε επίσης ότι ο διάλογος που έχει εγκαινιάσει ο ΟΜΜΘ με τη Θεσσαλονίκη δεν μπορεί παρά να συμπεριλάβει το μεγαλύτερο τραύμα της πόλης, που είναι η εξόντωση των Εβραίων. «Είμαστε υποχρεωμένοι να επανερχόμαστε στο τραύμα αυτό ως φορείς του πολιτισμού. Κι αυτό, επειδή η τέχνη είναι ένας τρόπος να αναγνώσουμε καλύτερα το μυστικό που οδηγεί στη διαλεκτική μετάβαση του μοντερνισμού σε βαρβαρότητα. Με όχημα την τέχνη πρέπει να υψώσουμε ανάστημα σ΄ αυτήν την εποχή της βαρβαρότητας», κατέληξε.
Στη συνέχεια, ο Άρης Στυλιανού, πρόεδρος Δ.Σ. ΚΘΒΕ, αφού ευχαρίστησε το Μέγαρο Μουσικής για την υποδοχή και τη φιλοξενία, υπογράμμισε: «Είναι πολύ σημαντικές οι συνέργειες που γίνονται στην πόλη από πολιτιστικούς φορείς όπως το ΚΘΒΕ και ο ΟΜΜΘ. Νομίζω ότι μέσα από αυτές τις συνεργασίες μπορούν να γίνουν πολύ όμορφα πράγματα, να ωφεληθεί το κοινό της Θεσσαλονίκης αλλά και της ευρύτερης περιφέρειας και οι συμπολίτες μας να συμμετάσχουν περισσότερο στο “πολιτισμικό γίγνεσθαι”. Είμαστε πολύ περήφανοι που παρουσιάζουμε τη συγκεκριμένη συνεργασία, καθώς πρόκειται για ένα θεατρικό έργο του Λέοντα Α. Ναρ, ενός σημαντικού διανοούμενου της πόλης, ο οποίος εκπροσωπεί κατά κάποιο τρόπο μια ολόκληρη μερίδα συμπολιτών μας, που είναι οι σεφαραδίτες Έλληνες, θεσσαλονικιοί, εβραίοι, οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό αφανίστηκαν από το ναζισμό».
Ο Γιάννης Αναστασάκης, καλλιτεχνικός διευθυντής ΚΘΒΕ, δήλωσε χαρούμενος για τη συνέχεια της συνεργασίας με τον ΟΜΜΘ, η οποία επισφραγίζεται με μια πρεμιέρα παραγωγής του ΚΘΒΕ στο Μέγαρο Μουσικής, αναφέροντας: «Υπάρχουν πληγές σε αυτή την πόλη που πρέπει να τις “ξύσουμε” για να τις επουλώσουμε μετά, να θυμίσουμε και να θυμηθούμε ότι υπήρχαν άνθρωποι που αγαπούσαν, τραγουδούσαν, ερωτεύονταν. Αυτή είναι μια μουσικοθεατρική παράσταση που θα ανασύρει μνήμες αλλά και θα διασκεδάσει τον κόσμο. Στόχος μας είναι να συνεχιστεί και να διευρυνθεί η συνεργασία μας με τον ΟΜΜΘ αλλά και με όλους τους άλλους φορείς της πόλης, καθώς θέλουμε να πηγαίνουμε παντού, να φτάσει ο πολιτισμός σε κάθε γειτονιά».
Ο συγγραφέας του έργου, Λέων Α. Ναρ, τόνισε: «Νιώθω πραγματικά ευλογημένος που το ΚΘΒΕ ανέλαβε να ανεβάσει αυτή την παραγωγή. Για μένα είναι κάτι καινούργιο, δεν έχω ξαναγράψει θεατρικό έργο. Υπάρχει βέβαια μια κληρονομιά συγκεκριμένη, οπότε υπέρτατη ανάγκη υπήρξε η διαχείριση της μνήμης των πολλών απόντων και συχνά αυτή η άνιση μάχη που γίνεται σ’ αυτούς που “αμφισβητούν τα αναμφισβήτητα”. Στο έργο, λοιπόν, τίθενται διάφορα ζητήματα: η αδιαφορία που έδειξαν πολλοί συμπολίτες για την τύχη των γειτόνων τους, απ’ την άλλη η έμπρακτη στήριξη που απέδειξαν την ίδια στιγμή άλλοι και βέβαια ο έρωτας και η μετανάστευση».
Ο Μιχάλης Σιώνας, σκηνοθέτης της παράστασης δήλωσε: «Είναι ένα έργο στο οποίο μπλέκονται η μυθοπλασία με το ντοκουμέντο. Όταν κλήθηκα να το σκηνοθετήσω, βασικό μου μέλημα ήταν κυρίως να πάρει ο θεατής όλες τις πληροφορίες της ιστορίας κι όχι τόσο να υπερισχύσει η προσωπική ματιά του σκηνοθέτη». Ενώ μιλώντας για τη συνεργασία των δύο πολιτιστικών φορέων και για τη θεματική ενότητα «Πόλεμος, Μετανάστευση, Προσφυγιά», στο πλαίσιο της οποίας παρουσιάζεται η παράσταση, τόνισε τη διπλή χαρά του να βλέπει κανείς το καλλιτεχνικό έργο να γίνεται κοινωνικό.
Ο Γιάννης Κατρανίτσας, που υπογράφει τα σκηνικά & κοστούμια της παράστασης, συμπλήρωσε: «Είχαμε να αντιμετωπίσουμε το θεατρικό κείμενο του Λέοντα Α. Ναρ και νομίζω ότι κάναμε το σωστό. Είναι ένα έργο που αφορά ένα πραγματικό – παρόντα χρόνο, έτσι αντιμετωπίστηκε και από τον σκηνοθέτη και από μένα και από όλους τους συντελεστές χωρίς ρετρό διάθεση. Μια ιστορία που μας γυρίζει σε όλα αυτά που έχουμε αφουγκραστεί, που έχουμε ακουμπήσει με κάποιο τρόπο όλοι μας, που ανασύρει εικόνες και παιδικές μνήμες».
Τέλος, ο ηθοποιός Γιάννης Χαρίσης, που υποδύεται το ρόλο του εγγονού, ανέσυρε προσωπικές μνήμες από τα παιδικά του χρόνια, ενώ η ηθοποιός Σοφία Καλεμκερίδου, που ερμηνεύει το ρόλο της τραγουδίστριας, συναισθηματικά φορτισμένη για τη θεματική και τη συμμετοχή της στην παράσταση, αναφέρθηκε σε μια χαρακτηριστική φράση του έργου: «Στην ξενιτιά δεν έχει σπίτι. Πάντα φιλοξενούμενος είσαι».
