Δεν ξέρω αν ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος όντως ζήτησε την απομάκρυνση του υπουργού Παιδείας, Νίκου Φίλη, ή αν αυτό αποτελεί ευσεβείς πόθους της μεσαιωνικής δεξιάς ή έμπνευση περουκοφόρων καραγκιόζηδων.
Όπως και να έχει, η απάντηση προς τον οποιοδήποτε επιθυμεί να εμπλέξει την Εκκλησία στη διακυβέρνηση της χώρας, είναι μια:
- Θέλετε τον Φίλη; Δώστε μας τον Ανθιμο, τον Σεραφείμ και τον Αμβρόσιο.
Γιατί τρεις για έναν; Διότι έτσι εκτιμούμε εμείς την ανταλλαγή. Και πάλι χαμένοι θα είμαστε.
Οσο για τον ακροδεξιό μητροπολίτη του Πειραιά που αναρωτιέται πού ήταν ο Φίλης στον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, να του θυμίσω ότι ο υπουργός Παιδείας ήταν τότε 13 χρονών. Τι να κάνουμε; Ου γαρ έρχεται μόνον…
Για να σοβαρευτούμε: ο αρχιεπίσκοπος θα μπορούσε να βάλει τέλος σ’ αυτήν τη χυδαιότητα, να παρουσιάζεται δηλαδή ότι αναμιγνύεται στα της Πολιτείας, αλλά δεν το έπραξε. Ισως στο μέλλον. Ελπίζω η σοβαρότητα που επιδείκνυε να μην υστερήσει της λογικής και του σεβασμού της Δημοκρατίας.
Αλλά επειδή το θράσος κάποιων ρασοφόρων και των εξαπτέρυγων τους μέσα στα πολιτικά κόμματα (σε όλα) δεν έχει όριο, προκαλώ να μου πουν τι έκαναν επί χούντας όλοι οι επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι. Αυτοί το άνοιξαν το θέμα.
Θα μιλήσω λοιπόν γι’ αυτό που εγώ έζησα: από τους χιλιάδες ιερωμένους που σιτίζονταν από τους φόρους μας, μόνον δυο σήκωσαν κεφάλι φανερά την περίοδο της δικτατορίας: ο επίσκοπος Ειρηναίος στην Κρήτη και ο παπά Πηρουνάκης στην Ελευσίνα. Πολλοί άλλοι συμπαρεστέκονταν σιωπηλά. Η Ιεραρχία, όμως, έσκυψε, φίλησε το χέρι του δικτάτορα και καθαίρεσε τον νόμιμο αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Β’, φυτεύοντας στη θέση του τον μεγαλοπαπά των ανακτόρων, Ιερώνυμο Κοτσώνη. Στη Θεσσαλονίκη κατάργησε τον νόμιμα εκλεγμένο Παντελεήμονα Α’ και έβαλε στη θέση του τον στρατιωτικό ιερέα της Μακρονήσου, Λεωνίδα Παρασκευόπουλο! Αρκεί αυτό; Να αναφερθώ στα χουντόπαιδα της Θεολογικής που μας κυνηγούσαν παρέα με τους σπουδαστές της Στρατιωτικής Ιατρικής, ή σ’ αυτούς που εφτά χρόνια διάβαζαν την τύφλα τους;
Δικαστικοί, πανεπιστημιακοί, ιερωμένοι, αποτέλεσαν τα σώματα που με λίγες λαμπρές εξαιρέσεις στήριξαν έργω και λόγω τα φασιστοειδή της CIA τα οποία διέλυσαν τη χώρα την περίοδο ’67-74. Μας θεωρούν όλους χρυσόψαρα;
Οσο για κάτι θυμωμένους εκπαιδευτικούς (εκτός τάξης οι πλείστοι) που διαδίδουν ότι σύντομα υπουργός Παιδείας θα αναλάβει ένας που φιλάει χέρια παπάδων, ας μην ελπίζουν. Η υπεράσπιση του Φίλη είναι θέμα αξιοπρέπειας για ολόκληρο τον ΣΥΡΙΖΑ. Και θέμα παραμονής στο κόμμα για χιλιάδες μέλη και στελέχη.
Οσο για τους φανατικά «φιλοευρωπαίους», νεοδημοκράτες, ποταμίσιους και πασόκους, αλήθεια γιατί δεν μας λένε σε ποια ευρωπαϊκή χώρα έχουμε μάθημα Θρησκευτικών όπως στην Ελλάδα; Στην καθολική Ιταλία; Μήπως στην υπερκαθολική Ισπανία; Στην προτεσταντική Γερμανία;
Μουτζαχεντίν είναι και πασαλειμμένοι με ευρωσκόνη, όπως και τα «δημοσιογραφικά» καρναβάλια τους, όσοι νομίζουν ότι θα βρουν στην Εκκλησία τις ομάδες κρούσης που εναγωνίως αναζητούν για να ανατρέψουν (ακόμη και παράνομα) τον ΣΥΡΙΖΑ.
