«Η λογική της κυβέρνησης είναι ότι μονά ζυγά η εργασία θα χάνει, εντός κρίσης, εκτός κρίσης, σε κερδοφόρες επιχειρήσεις. Η εργασία πρέπει να είναι χαμένηώστε το μερίδιο του πλούτου να αυξάνεται για πολύ συγκεκριμένους», τόνισε η Έφη Αχτσιόγλου, βουλευτής Επικρατείας και τομεάρχης Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισηςτης Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνέντευξή της στον ρ/σ «Στο Κόκκινο 105,5».
Αναφερόμενη στις εξελίξεις σε βάρος των εργαζομένων σε μεγάλες επιχειρήσεις όπως η Τράπεζα Πειραιώς, ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, τα Λιπάσματα Καβάλας, σημείωσε ότι «το χρονικό διάστημα διακυβέρνησης της ΝΔ βλέπουμε κορυφαία παραδείγματα πολύ μεγάλων επιχειρήσεων στη χώρα που προχωρούν σε απολύσεις, σε μειώσεις μισθών, σε ελαστικοποίηση της εργασίας και εργολαβοποίηση. Η κυβέρνηση με την πολιτική που ασκεί έχει δώσει ένα γενικευμένο σήμα αυθαιρεσίας στην αγορά».
Ο ΣΥΡΙΖΑ, υπενθύμισε, είχε θεσπίσει νόμους «για να προστατεύσει τους εργαζόμενους και να βάλει κάποιους κανόνες και πάλι στην αγορά εργασίας», τους οποίους η ΝΔ ξήλωσε και από τις πρώτες ενέργειές της ήταν να καταργήσει το αιτιολογημένο των απολύσεων. Η πολιτική της κυβέρνησης λέει στους εργοδότες «να κινηθούν χωρίς να υπάρχει φρένο στην καταχρηστικότητα της συμπεριφοράς τους», υπογράμμισε.
Σχολιάζοντας τα στοιχεία του Π.Σ. «ΕΡΓΑΝΗ» τόνισε ότι «από την εκλογή της ΝΔ έχουμε διαδοχικά αρνητικά ρεκόρ στην εργασία. Ο Δεκέμβριος ήταν ο χειρότερος της τελευταίας εξαετίας, είχαμε μία έκρηξη στις απολύσεις αλλά και συνολικά μεγάλη μείωση στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Όταν απολύεις κόσμο, όταν μειώνεις μισθούς, αυτομάτως δημιουργείται και μία σειρά αρνητικών εξελίξεων σε ό,τι αφορά την κατανάλωση. Είχαμε πολύ αρνητικά στοιχεία για την κατανάλωση τα Χριστούγεννα ιδίως στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις».
Η κ. Αχτσιόγλου επισήμανε ακόμα ότι η κυβέρνηση ασκεί «μία συνολική πολιτική επιβάρυνσης των πολιτών και ζημίας του δημοσίου συμφέροντος για την ωφέλεια των λίγων. Αυτό δεν είναι σύνθημα είναι καθημερινή πολιτική πράξη από την κυβέρνηση». Στόχος της ΝΔ, πρόσθεσε, είναι η «απόσυρση του δημοσίου από κάθε υπηρεσία και από κάθε δημόσιο αγαθό, από την παροχή και την εξασφάλισή του, αλλά και η συντριβή της εργασίας. Είναι ένα κλασικό νεοφιλελεύθερο μοντέλο, το οποίο σήμερα παντού στην Ευρώπη αποτυγχάνει και η κυβέρνηση το επαναφέρει, με όρους μάλιστα επαρχιωτισμού, δηλαδή με όρους ενίσχυσης των φίλων και των κολλητών της».
