Το 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, λίγα 24ωρα πριν την έναρξή, παρουσιάζει το αφιέρωμα «Αόρατα χέρια» με ελεύθερη είσοδο για το κοινό και δίνει μια διαφορετική, απρόβλεπτη όψη της ανεργίας και της εργασίας. Πέντε ταινίες που προβάλλονται σε πρεμιέρα στην Ελλάδα, μας ταξιδεύουν σε μια απρόσμενη κινηματογραφική διαδρομή, γεμάτη ελπίδα και θετική ενέργεια.
Απέναντι στους ευφάνταστους δείκτες και τις αριθμητικές πράξεις που μετρούν τους ανέργους του κόσμου, το 58ο ΦΚΘ διερευνά τις ανθρώπινες επιπτώσεις του φαινομένου που συχνά διαφεύγουν από τις στατιστικές, σαν τον υδράργυρο. Η αυτοδιαχείριση ως απάντηση στην κρίση, η μαγεία του χορού, το χιούμορ και τα ανθρώπινα πάθη, δημιουργούν ένα μείγμα που εξουδετερώνει τα στερεότυπα και απελευθερώνει την πιο αισιόδοξη πλευρά της ανθρώπινης φύσης.
Οι ταινίες
-
Η ταινία «Αόρατο χέρι» του Νταβίδ Μακιάν (Ισπανία), από την οποία το αφιέρωμα εμπνέεται τον τίτλο του, έχει ως φιλοσοφική αφετηρία τον όρο «αόρατο χέρι» του Άνταμ Σμιθ και εκτυλίσσεται σαν ένα οργουελικής σύλληψης ανθρώπινο πείραμα. Άνεργοι προσλαμβάνονται να εργαστούν σε μια πελώρια αποθήκη. Ο καθένας από αυτούς κάνει αυτό που γνωρίζει καλά: Ο χτίστης χτίζει, ο μηχανικός επισκευάζει αυτοκίνητα, ενώ κοινό τους παρακολουθεί. Οι εργοδότες τούς ζητούν να γίνουν ολοένα και πιο παραγωγικοί. Θα συμμορφωθούν ή θα επαναστατήσουν;
-
Το μιούζικαλ «Το εργοστάσιο του τίποτα» του πρωτοεμφανιζόμενου Πορτογάλου Πέντρου Πίνιου είναι ένα καυστικό σχόλιο για τη σύγχρονη εργασία, που κέρδισε βραβείο FIPRESCI στο πρόσφατο Φεστιβάλ Καννών (Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών). Οι ιδιοκτήτες ενός εργοστασίου φυγαδεύουν τα μηχανήματα κρυφά από το προσωπικό, με σκοπό να βάλουν λουκέτο. Όταν το ανακαλύπτουν οι εργάτες, ξεκινούν οι σκληρές διαπραγματεύσεις. Μόνο που οι ιδιοκτήτες θέτουν έναν παράλογο όρο: να παραμείνουν όλοι στις θέσεις τους μπροστά στις σταματημένες μηχανές, οκτώ ώρες την ημέρα χωρίς να κάνουν τίποτα.
-
Εμπνευσμένη από τα μιούζικαλ του Ζακ Ντεμί, η κομεντί «Δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι» των Πολ Καλορί και Κοστιά Τεστού (Γαλλία) είναι γεμάτη τραγούδια, έρωτα, άρωμα γυναίκας, αλληλεγγύη και… παπούτσια. Η νεαρή Ζουλί εργάζεται σε ένα εργοστάσιο παπουτσιών. Στην είδηση ότι μπορεί να κλείσει, νιώθει να γκρεμίζονται τα όνειρά της. Όμως ούτε εκείνη, ούτε οι συνάδελφοί της, θα δεχτούν τις αποφάσεις χωρίς μάχη. Δυναμωτική δόση ομαδικού πνεύματος σε ένα feelgood σύγχρονο παραμύθι.
-
Μια παράξενη Οδύσσεια ξετυλίγεται στο «Έξω» του Γκιόργκι Κριστόφ (Σλοβακία, Ουγγαρία, Τσεχία). Ο Αγκοστόν ζει στη Σλοβακία με τη γυναίκα και την κόρη του. Όταν χάνει τη δουλειά του, ταξιδεύει μόνος στη Βαλτική με την υπόσχεση μιας νέας θέσης σε ναυπηγείο. Σύντομα, όμως, χάνεται στη δίνη μιας παράδοξης πραγματικότητας που θυμίζει κάτι μεταξύ μιας κωμωδίας του Άκι Καουρισμάκι και του δράματος της αληθινής ζωής.
-
Στο Με λένε Σβέτα της Ζάνα Ισαμπάγιεβα (Καζακστάν), η ομώνυμη ηρωίδα κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά της ως επιστάτρια σ’ ένα ραφείο. Στο μυαλό της η ζωή της καταρρέει σα ντόμινο. Προκειμένου να σώσει ό,τι έχει χτίσει με τον σύζυγό της Ρουσλάν, θα τον πείσει να δηλητηριάσουν τη μητέρα του, έτσι ώστε να εξασφαλίσουν το διαμέρισμά της.
Όλοι οι χώροι του Φεστιβάλ είναι προσβάσιμοι σε άτομα με αναπηρία, εκτός από την αίθουσα «Παύλος Ζάννας».
Το αφιέρωμα «Αόρατα χέρια» υλοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους. Πρόκειται ουσιαστικά για το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα του ΕΣΠΑ που ασχολείται με την εκπαίδευση και την απασχόληση. Μερικοί από τους στόχους της προσπάθειας αφορούν:
-
Στην ανάπτυξη και αξιοποίηση των ικανοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας,
-
Στη βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης, της Δια Βίου Μάθησης, της ευαισθητοποίησης για την περιβαλλοντική εκπαίδευση,
-
Στη σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας και
-
Στην ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής και της κοινωνικής ένταξης ευάλωτων κοινωνικά ομάδων (ΕΚΟ).
Το κινηματογραφικό αφιέρωμα «Αόρατα χέρια» πραγματοποιείται στο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσεων για τα 60 χρόνια του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου.
Πρόκειται για τη δεύτερη φορά που το συγκεκριμένο πρόγραμμα ΕΣΠΑ χρηματοδοτεί αφιέρωμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
