Η Θεσσαλονίκη φόρεσε τα «γιορτινά» της, η μαθητιώσα νεολαία παρέλασε, οι πολιτικοί κατέθεσαν στεφάνια, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισκέφτηκε τα τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα, δεκάδες πολίτες επισκέφτηκαν τα αρματαγωγά που βρίσκονται στο λιμάνι της πόλης, και άλλες τόσες φράσεις κλισέ περνούν αυτές τις ημέρες του εορτασμού από τα πληκτρολόγια δημοσιογράφων. Λέξεις μερικές φορές που γράφονται μόνες τους αφού τα γεγονότα είναι τόσο συνηθισμένα. Και αυτό γιατί η φιλοσοφία και ο –αναχρονιστικός κατά πολλούς- τρόπος με τον οποίον διοργανώνεται ο εορτασμός της Θεσσαλονίκης –και όχι μόνο- δεν άλλαξε καθόλου εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ως γνωστόν, οι μαθητικές παρελάσεις είναι κατάλοιπο του καθεστώτος Μεταξά. Το έχει παραδεχτεί, άλλωστε, και ο υπουργός Παιδείας, Νίκος Φίλης, ο οποίος δεσμεύτηκε να τις καταργήσει από τον… Οκτώβριο, αλλά οι μαθητές της Θεσσαλονίκης μια χαρά έκαναν παρέλαση σήμερα, όπως φαντάζομαι το ίδιο θα κάνουν και μαθητές άλλων πόλεων ανήμερα της επετείου. Μια χαρά θα διεξαχθεί και η πολυέξοδη στρατιωτική παρέλαση αύριο, στην οποία θα «παρελάσουν» από τις εξέδρες αρκετοί πολιτικοί για να ξεχάσουν την πόλη και τα προβλήματα των πολιτών της μόλις φύγουν από αυτήν, όπως «παρέλασαν» για μια ακόμη χρονιά από τα τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα, τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης κλπ. Εδώ, άλλωστε, ήρθαν μόνο για τους εορτασμούς.
Η μόνη διαφορετική ματιά φέτος είναι οι εκδηλώσεις για την επέτειο της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τα ναζιστικά στρατεύματα το 1944. Αλλά δεν αρκεί. Θέλει μια γενικότερη αλλαγή στη φιλοσοφία που διαπνέει τους εορτασμούς και στον τρόπο διατήρησης της ιστορικής μνήμης, προκειμένου να έρθουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Και δεν πρέπει η κυβέρνηση να περιμένει από τον κόσμο να το ζητήσει, όταν αυτός θα είναι… έτοιμος. Πρέπει να το κάνει μόνη της. Για να μην ξαναφορέσει ο… Ντούτσε τη στολή του.
