Ανησυχία για την διαχείριση της 1ης Προβλήτας του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης, για το αν διασφαλίζεται η συνεχής, ανεμπόδιστη κι ελεύθερη πρόσβαση του κοινού και γενικότερα για τα όσα προβλέπονται από τη σύμβαση αγοραπωλησίας του ΟΛΘ εκφράζει σε ανακοίνωσή της η «Πρωτοβουλία για την υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων της Θεσσαλονίκης».
Συγκεκριμένα αναφέρει: «Και δεν είναι μόνο ότι οι αποθήκες Δ και 1 θα διατίθενται μόνο για 2 δεκαπενθήμερα για τις ανάγκες του Φεστιβάλ Κινηματογράφου ενώ το υπόλοιπο χρονικό διάστημα θα μπορούν να εκμισθώνονται για εμπορική εκμετάλλευση, αλλά κυρίως το ποιος θα έχει τη διαχείριση όλου του χώρου. Η σύμβαση προβλέπει:
«Ο ΟΛΘ θα διαβουλεύεται με το Δήμο Θεσσαλονίκης και τη Αρχή Λιμένα Θεσσαλονίκης για τη διαμόρφωση πλαισίου υποδοχής και υποστήριξης πολιτιστικών και δημόσιων δράσεων με χρήση χώρων του Προβλήτα 1».
«Οι χρήσεις και η εκμετάλλευση των ειδικά διαμορφωμένων κτηρίων του Προβλήτα 1 και του περιβάλλοντος χώρου του ρυθμίζονται με την υπ’ αριθμόν ΥΠΟ/ΔΙΟΙΚ./16968/27.3.2001 ΚΥΑ (ΦΕΚ 375Β/5-4-2001), όπως τροποποιήθηκε με την ΚΥΑ 492/3-9-2014 (ΦΕΚ 2474Β/17-9-2014), οι οποίες διατηρούνται σε ισχύ καθ’ όλη τη Διάρκεια Παραχώρησης».
Με βάση τις παραπάνω ΚΥΑ που αποτελούν αναπόσπαστο όρο της σύμβασης προβλέπεται: «Οι υπαίθριοι χώροι του Α’ προβλήτα παραχωρούνται ή μισθώνονται από τον ΟΛΘ για την πραγματοποίηση μουσικών-χορευτικών ή άλλων συναφών δραστηριοτήτων».
Σ’ αυτό το πλαίσιο «διασφαλίζεται η συνεχής, ανεμπόδιστη κι ελεύθερη πρόσβαση του κοινού, πεζή»;
Μια κεντρική ιστορική περιοχή δίπλα στη θάλασσα, λοιπόν, που τα προηγούμενα χρόνια αναμορφώθηκε με χρήματα του Δημοσίου και κατοχυρώθηκε έμπρακτα από τους πολίτες και ιδιαίτερα τη νεολαία ως χώρος πολιτιστικών δραστηριοτήτων, εκχωρείται στην επιτροπεία της νέας διοίκησης του ΟΛΘ για να τον εμπορευματοποιήσει, αργά ή γρήγορα, πλήρως.
Τις ίδιες ημέρες (29/11/2017), εξαιρέθηκε από την πώληση του Οργανισμού Λιμένος Πειραιά και υπογράφηκε η ΚΥΑ παραχώρησης στο Δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας 86 στρεμμάτων στα πρώην Λιπάσματα Δραπετσώνας, εντός της χερσαίας ζώνης του ΟΛΠ, για 50 χρόνια με πολύ συγκεκριμένες πολιτιστικές χρήσεις και χωρίς καμία δυνατότητα υπενοικίασης σε τρίτους ή αλλαγής χρήσης.
Φαίνεται ότι για να συντελεσθεί η «ανάπτυξη» του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, απαιτείται και ένα πολιτιστικό «πανωπροίκι» για «αξιοποίηση».
Οι συγκρίσεις και τα συμπεράσματα για τις διαφορετικές δυνατότητες του δημόσιου χώρου που εκτυλίσσονται τώρα και θα καθορίσουν για το επόμενο μακρύ χρονικό διάστημα το κοινωνικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι της πόλης, καθιστούν τις ευθύνες παραπλανόντων και «παραπλανημένων», ιστορικά και πολιτικά διαρκείς και απαράγραπτες».
