Προς τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας.
Αγαπητέ Αλέξη!
Σε προσφωνώ με το μικρό σου όνομα γιατί έχεις την ηλικία του γιου μου. Εδώ και καιρό θέλω μέσω του Τύπου να εκφράσω την άποψή μου για τα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης της χώρας. Παρότι ήσουν νέος και σχετικά άπειρος γι’ αυτή τη θέση, σε συγχαίρω γιατί μέχρι στιγμής κουμαντάρισες, λίγο από δω, λίγο από κει, αυτό το δύσκολο καράβι που λέγεται κυβέρνηση σε μια περίοδο τρικυμιώδη εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της επιτροπείας που τη συνοδεύει από την Ευρώπη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Εδειξες ρεαλισμό, σύνεση και τόλμη. Ρεαλισμό, γιατί έγκαιρα διαπίστωσες πως δεν υπήρχε άλλος δρόμος από τον αργό αλλά σταθερό δρόμο της καμήλας. Προτίμησες να κάνεις τον ιστορικό συμβιβασμό κερδίζοντας χρόνο για τα επόμενα βήματά σου, στη «μεταμνημονιακή» περίοδο, όταν θα είχες τα χέρια σου πιο ελεύθερα να εφαρμόσεις σιγά σιγά την πολιτική που είχες αρχικά εξαγγείλει. Είχες στο πλάι σου δύο άξια στελέχη στα οικονομικά ζητήματα: το δίδυμο Τσακαλώτος – Δραγασάκης, με τους οποίους καταφέρατε να βάλετε σε τάξη τα οικονομικά του κράτους, με πλεονάσματα, χωρίς τη μείωση των συντάξεων που ζητούσαν οι πιστωτές μας και που θα ήταν καταστροφική.
Έφερες σε πέρας το δυσεπίλυτο Μακεδονικό με έναν ικανότατο υπ. των Εξωτερικών, τον Νίκο Κοτζιά, που υπέγραψε μια άψογη τεχνικά συμφωνία, σε μια κρίσιμη εποχή για τα αμυντικά συμφέροντα της χώρας, με πολύ θετικά αποτελέσματα για την Ελλάδα: αλλαγή του Συντάγματος, βελτίωση του ονοματολογικού, αλλαγή των σχολικών βιβλίων για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, απόσυρση των αρχαιοελληνικών «ειδώλων». Μια κατάσταση που άφησαν να διογκωθεί, κρατώντας σε διαρκή εκκρεμότητα το ζήτημα, οι προηγούμενες κυβερνήσεις, γεγονός που οδήγησε τον λαό της γειτονικής χώρας σε αισθήματα μίσους κατά της Ελλάδας και ακραίες εθνικιστικές συμπεριφορές.
Βέβαια, δεν αντιλέγω, είχες δίπλα σου συμπαραστάτες τις ίδιες μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, τους πιστωτές μας και ταυτόχρονα καταστροφείς μας. Γιατί από τη μια μεριά μάς σώζουν και από την άλλη μας απομυζούν ωσάν νέοι σαράφηδες, αλλά δεν παύει η συμφωνία αυτή να στέλνει ένα θετικό μήνυμα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης, σ’ έναν κόσμο όπου επικρατεί η σκληρότητα, η βία και ο ατομικισμός.
Είχες να αντιπαλέψεις με θεριά μέσα και έξω από τη χώρα. Δεν είχες τον Τύπο και γενικά τα ΜΜΕ, εκτός από λίγες εξαιρέσεις, με το μέρος σου. Γνωρίζουμε τη δύναμη του Τύπου. Ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις. Ακόμη δε μεγαλύτερη δύναμη έχει η εικόνα, η τηλεόραση. Στα διάφορα κανάλια, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και πολιτικοί αναλυτές επιδόθηκαν σε λυσσώδη αγώνα, πάντα με πολιτική σκοπιμότητα, να υπονομεύσουν, να δώσουν αρνητικό πρόσημο σε κάθε θετική πράξη, σε κάθε απόφαση της κυβέρνησης, ακόμη κι αν ευνοούσε τους ίδιους, καταφεύγοντας σε χλευαστικούς και υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς.
Οι άνθρωποι ξεχνούν γρήγορα, έχουν κοντή μνήμη, οι μάζες άγονται και φέρονται και έτσι αντί ο καθένας από μας να αναλογιστεί, να αναλύσει και να αξιολογήσει το έργο της κυβέρνησης στο σύνολό του, συγκρίνοντάς το με το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων, άρχισε να κατεβάζει αμάσητη την τροφή που του έδιναν τα κανάλια και να φωνάζει: «Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν».
Δυστυχής συγκυρία, μέσα σ’ αυτό το πολωτικό κλίμα, η προκήρυξη των ευρωεκλογών, των δημοτικών και περιφερειακών που αναχαίτισε την ολοκλήρωση του κυβερνητικού έργου. Ακόμη πιο δυστυχής συγκυρία ο συσχετισμός αυτών των εκλογών με τις βουλευτικές. Αλίμονο αν η θέση του πρωθυπουργού κάθε χώρας στηρίζεται ή κλονίζεται από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Μη συγχέουμε τα πράγματα!
Εσύ Αλέξη είσαι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας. Εκλεγμένος από τον ελληνικό λαό, έστω και χωρίς την πλειοψηφία στη Βουλή – παγκόσμιο φαινόμενο της εποχής μας που δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Είσαι επίσης ένας ηγέτης και ως τέτοιος πρέπει να σταθείς στο μικρό διάστημα που μας απομένει μέχρι τις βουλευτικές εκλογές. Χωρίς ηττοπάθειες, με νηφαλιότητα και δυναμισμό να ανασυντάξεις τις δυνάμεις σου, τα στελέχη σου, να κατέβεις στον κόσμο, στο επίπεδο της γειτονιάς, να τον ενημερώσεις για το μέχρι τώρα έργο της κυβέρνησης και να του ανυψώσεις το πεσμένο ηθικό, γιατί μη νομίζεις, αν η πρώτη ήττα πάρει φαλάγγι στρατιώτη και στρατηγό, η νίκη είναι αδύνατη. Το λέει και το τραγούδι.
Τι δηλαδή, έτρεξες, ξελάσπωσες τον τόπο, αγωνίστηκες, κοπίασες εσύ και οι υπουργοί σου για να βρει τώρα στρωμένο τον δρόμο η επόμενη κυβέρνηση; Ε! αυτό είναι άδικο και δεν μπορώ να το καταπιώ εύκολα.
Αγγελική Μέρου
