Τον αποχαιρετισμό των παλιών συναγωνιστών του Λευτέρη Καπώνη από την αντιδικτατορική οργάνωση Σπουδαστική/Λαϊκή Πάλη, Τριαντάφυλλου Μηταφίδη, Κλέαρχου Τσαουσίδη, Αντώνη Λιάκου και Ηλία Οικονόμου, διάβασε στην κηδεία του ο βουλευτής και μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης, μετά από εξουσιοδότησή τους, καθώς για λόγους ανωτέρας βίας δεν μπόρεσαν να είναι παρόντες.
«Αποχαιρετούμε σήμερα τον σύντροφο Λευτέρη, τον συναγωνιστή μας στην αντιδικτατορική Σπουδαστική – Λαϊκή Πάλη, τον συνομήλικό μας Λευτέρη Καπώνη. Και αρνούμαστε να το πιστέψουμε.
Πάντα χαμογελαστός ο Λευτέρης, επί τρία χρόνια, ίσαμε τη σύλληψή μας από τους ΚΥΠατζήδες και ασφαλίτες της χούντας το Σεπτέμβρη του 1969, αλώνιζε τη Νομική, μοιράζοντας τα ΟΧΙ μας στην τυραννία.
Πλήρωσε κι αυτός το μερτικό του για την αντίστασή μας στη χούντα, με 2,5 χρόνια εκτόπιση στο Λαγκαδά, για να μπορούν σήμερα κάποιοι να παίζουν με τα νεύρα μας και την υπομονή μας, ξεπλένοντας, 50 χρόνια μετά την αποφράδα 21η Απριλίου, στην κολυμπήθρα της αμνήμονος κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας μας, τους λακέδες του Παπαδόπουλου και των συνεργών του.
Όταν οι λύκοι κρύφτηκαν, κι αρχίσαμε να κυνηγούμε το μεροκάματο, χαθήκαμε. Μπορεί να βλεπόμασταν πια κάθε δέκα χρόνια, οι δρόμοι μας, επαγγελματικοί αλλά και γεωγραφικοί, είχαν αλλάξει. Η αγάπη, η συντροφικότητα που είχε χτίσει ο «τυφλοπόντικας» της παράνομης δράσης, μίκραινε, έστω και νοερά, την απόσταση της Αθήνας από τη Θεσσαλονίκη.
Οταν ο ένας κύκλος, ο καθαρά συγγραφικός, ολοκληρωνόταν, με επιτυχίες για τις οποίες ουδέποτε επαιρόταν, άρχισε -όταν πάλι η ανάγκη το ζήτησε- η αρθρογραφία του πολιτικού Λευτέρη, στην ΑΥΓΗ μας. Αρθρογραφία προσιτή, χωρίς φιοριτούρες, με κέντρο της τους ταπεινούς και περήφανους της ζωής. Κι ήρθε η αρρώστια.
Πάλεψε, όπως τότε τη χούντα, και τον καρκίνο. Αλλά έχασε. Χάσαμε.
«Ξεκουράζομαι λίγο και θα ξαναρχίσω να γράφω στην ΑΥΓΗ», είχε πει την τελευταία φορά που μίλησε με άλλον σύντροφο που παλεύει κι αυτός με τον καρκίνο. Κι ανησυχούσε για κείνον…
Θα τον θυμόμαστε πάντα για την αριστερή του επιμονή στα θεωρητικά του κείμενα, για το αστείρευτο χιούμορ του, ακόμα και στις δύσκολες στιγμές της ζωής του.
Μας λείπεις ήδη Λευτέρη μας… Και λιγοστεύουμε ποιοτικά, όχι ποσοτικά.
Στη συντρόφισσά σου Ελένη, στις κόρες σου, τους συγγενείς και φίλους σου, ας είναι αυτά τα λίγα λόγια της καρδιάς και το στεφάνι μας η δική μας συμμετοχή στο βαρύ τους πένθος».
Οι σύντροφοί του από τη «Σπουδαστική/Λαϊκή Πάλη» Θεσσαλονίκης
Πηγή: left.gr
