«Οι φασιστικές προκλήσεις δεν θα μείνουν ατιμώρητες». Το δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Τόσκας, αναφερόμενος τη φορά αυτήν στην επίθεση χρυσαυγιτών εναντίον της δικηγόρου Ευγενίας Κουνιάκη, συνηγόρου Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής, και δύο ακόμα γυναικών, κοντά στο Εφετείο όπου δικάζονται οι ναζί.
Με όλο το σεβασμό στον άνθρωπο που έχει την πολιτική ευθύνη ενός από τα πιο προβληματικά σώματα δημόσιων υπαλλήλων, νομίζω ότι πλέον έχει αρχίσει να χάνει την μπάλα με τους υφιστάμενούς του.
Τι εννοώ: μπροστά στο επεισόδιο ήταν ομάδα αστυνομικών που -όπως πάντα- έδειξε τη μέγιστη απάθεια στη βαρβαρότητα των ναζί και έπρεπε να ξεσηκωθούν οι δημοσιογράφοι που καλύπτουν τη δίκη για να πάνε κάποιοι αστυνομικοί να προσαγάγουν μάλλον άσχετους χρυσαυγίτες από τους οποίους ουδείς αναγνωρίστηκε από τις παθούσες.
Αυτό που νομίζω είναι το πιο σοβαρό, είναι ότι η αστυνομική δύναμη που κάλυπτε τον χώρο έξω από το Εφετείο, καταγγέλλεται ότι «απώθησε» τους χρυσαυγίτες προς την περιοχή που βρίσκονται τα γραφεία τους. Καμιά επιτόπου σύλληψη, όπως ισχυρίζεται η μια από τις παθούσες.
Είναι η πολλοστή φορά που οι αστυνομικοί μπροστά στους χρυσαυγίτες «υποδύονται» τη Δικαιοσύνη… Είναι σαν να τους δένουν τα μάτια με μαντίλι και αντί για τη ζυγαριά να κρατάνε τα παλούκια τους.
Για να είμαι δίκαιος, έχω δει το ίδιο φαινόμενο με «μπαχαλάκηδες» που έσπαζαν βιτρίνες και έβαζαν φωτιές σε κάδους σκουπιδιών κι οι μπάτσοι αντί να συλλάβουν έστω έναν, κάτι απίστευτα εύκολο, έριχναν δακρυγόνα στους πορευόμενους ειρηνικά.
Την άποψη ενισχύει και η θλιβερή δήλωση κάποιου εκπροσώπου αστυνομικού σώματος που είπε ότι κινδυνεύουν αν μπουν στα Εξάρχεια. Α, μπα; Κι οι συνάδερφοί τους που πιάσανε του ναρκέμπορους από τι κινδύνεψαν; Και αν ακόμη ισχύει αυτό, είναι δυνατό άνθρωποι οπλισμένοι να λένε τέτοια πράγματα; Εκτός κι αν εννοούν ότι πρέπει να έχουμε πολλούς νεκρούς Γρηγορόπουλους για να πάψει η «ανομία». Θεωρώ περιττό να υπενθυμίσω ότι η δήλωση έγινε έπειτα από την κατάθεση της ερώτησης του κ. Μητσοτάκη προς τον πρωθυπουργό για το θέμα αυτής της «ανομίας».
Αλλά κι αν δεχτώ την άποψη του «άβατου» των Εξαρχείων, η Λεωφόρος Αλεξάνδρας τι είναι; Η απάντηση βρίσκεται ακριβώς στα αποτελέσματα των εκλογικών τμημάτων της Λεωφόρου Αλεξάνδρας όπου ψηφίζουν αστυνομικοί. Πρώτο κόμμα η Χρυσή Αυγή. Τι συζητάμε λοιπόν;
Η σταδιακή απομάκρυνση των υπουργών από την ουσία των πραγμάτων χάρη στην έντεχνη παραπληροφόρηση ή υπονόμευση τους εκ μέρους των υφισταμένων, δεν είναι κάτι νέο. Και μολονότι, άλλοι τομείς της αστυνομίας κάνουν θαύματα τον τελευταίο καιρό, στον θέμα της κάλυψης της Χρυσής Αυγής και των τραμπουκισμών της έχουμε μια από τα ίδια.
Αντισυγκεντρώσεις πάσης φύσεως, συγκρούσεις με τους ναζί και άλλες ανοησίες δεν λύνουν το πρόβλημα. Στο κάτω κάτω, οι αριστεροί δεν μάθαμε να παίζουμε ξύλο με τους μπράβους ή τους μπάτσους. Μάθαμε να τρώμε ξύλο. Και αηδιάζω όταν βλέπω νεόκοπους «πούρους αριστερούς» να ακολουθούν τη μεθοδολογία της βίας.
Αν ο υπουργός θέλει να αποδείξει ότι ελέγχει το υπουργείο του, ας διώξει επιτέλους κάποιον αξιωματικό των μπάτσων που κλείνουν το μάτι στους χρυσαυγίτες. Ακολουθώντας όλες τις νόμιμες και δημοκρατικές διαδικασίες.
Παράλληλα, μήπως πρέπει η Βουλή να βελτιώσει τη νομοθεσία για την κάλυψη των προστατευόμενων μαρτύρων από την εκδικητική μανία των ναζί. Η πρόταση της εισαγγελέως της δίκης των χρυσαυγιτών και η απόφαση του δικαστηρίου να παρίσταται και εισαγγελικός λειτουργός στον χώρο απ’ όπου θα καταθέτουν οι προστατευόμενοι μάρτυρες οδηγεί στην κατατρομοκράτησή τους. Ετσι που πάμε, μπορεί κάποιο άλλο δικαστήριο να κάνει δεκτό το αίτημα συνηγόρων υπεράσπισης να παρευρίσκονται κι αυτοί στον χώρο. Δηλαδή πλήρης μυστικότητας, έτσι;
Δεν θέλω να προδικάσω, αλλά κάτι τέτοια τερτίπια με οδηγούν να σκεφτώ ότι θα ακούσουμε και προτάσεις για ποινές χάδια στους ναζί. Ελπίζω να κάνω λάθος.
