Οι γυναίκες που γεννούν μετά από υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, όπως η εξωσωματική γονιμοποίηση, κινδυνεύουν περισσότερο να εμφανίσουν διαβήτη κύησης σε σχέση με όσες έχουν συλλάβει παιδί με φυσιολογικό τρόπο, σύμφωνα με μία νέα ελληνική επιστημονική έρευνα.
Η μελέτη, μία συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση 38 προηγούμενων ερευνών της περιόδου 1978-2019, που αφορούσαν σχεδόν δύο εκατομμύρια κυήσεις και 163.300 περιπτώσεις διαβήτη κύησης, συνολικά, με επικεφαλής τον ενδοκρινολόγο-διαβητολόγο δρα Παναγιώτη Αναγνωστή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Μελέτη του Διαβήτη στη Βαρκελώνη (16-20 Σεπτεμβρίου).
Οι ερευνητές της Μονάδας Ανθρώπινης Αναπαραγωγής της Α’ Μαιευτικής-Γυναικολογικής Κλινικής του Τμήματος Ιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του ΑΠΘ βρήκαν μία αύξηση κατά 53% του κινδύνου διαβήτη κύησης για τις γυναίκες που έμειναν έγκυες μέσω μεθόδων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Περισσότερα από οκτώ εκατομμύρια μωρά έχουν γεννηθεί, συνολικά, στον κόσμο από τότε που γεννήθηκε το πρώτο μωρό με εξωσωματική το 1978. Πάνω από μισό εκατομμύριο μωρά γεννιούνται, πλέον, σήμερα με εξωσωματική (IVF) ή με μικρογονιμοποίηση (ICSI-ενδοκυτταροπλασμική έγχυση σπέρματος), κατά την οποία το σπερματοζωάριο εισάγεται απευθείας στο ωάριο.
Οι κυήσεις που επιτυγχάνονται με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή έχουν σχετιστεί από προηγούμενες έρευνες με περισσότερες επιπλοκές, όπως προεκλαμψία, ανωμαλίες του πλακούντα, ανάγκη καισαρικής, πρόωρο τοκετό, γέννηση λιποβαρούς μωρού κ.ά. Η νέα μελέτη έρχεται να προσθέσει και τον διαβήτη κύησης σε αυτόν τον κατάλογο.
Ο κ. Αναγνωστής δήλωσε πως «η ενδελεχής αξιολόγηση των καλύτερων διαθέσιμων στοιχείων μέχρι σήμερα δείχνει ότι οι κυήσεις μοναδικού παιδιού που επιτυγχάνονται με εξωσωματική συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη κύησης, σε σχέση με όσες η σύλληψη γίνεται φυσιολογικά. Ο ακριβής μηχανισμός γι’ αυτό είναι ασαφής και το κατά πόσο ο κίνδυνος οφείλεται στην ιατρική παρέμβαση ή στην υποκείμενη κατάσταση υπογονιμότητας του ζευγαριού που χρησιμοποιεί την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, είναι κάτι που δεν έχει ακόμη πλήρως κατανοηθεί και απαιτεί περαιτέρω έρευνα».
Όπως πρόσθεσε, «αν και ο διαβήτης κύησης παραμένει μία σπάνια έκβαση των τεχνολογιών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, οι επιπλοκές του διαβήτη σημαίνουν ότι οι γυναίκες που κινδυνεύουν πρέπει να εντοπίζονται και να παρακολουθούνται, ώστε να διασφαλίζεται η έγκαιρη ανίχνευση και η κατάλληλη υποστήριξη και φροντίδα γι’ αυτές».
(ΑΠΕ)
