Ως Ιταλός ξέρει από …μπάλα και από γήπεδα που παίρνουν «φωτιά» μόλις η «στρογγυλή θεά» βρει τον δρόμο προς τα δίχτυα. Και παρ’ όλο που ήρθε στη Θεσσαλονίκη για σπουδές και αναγκάστηκε να αποχωριστεί τη μεγάλη του αγάπη, τη Λάτσιο, βρήκε νέο …έρωτα, στην «καρδιά» της Τούμπας, εκεί που δεσπόζει το γήπεδο του «Δικεφάλου του Βορρά». Στα 17 του χρόνια, ο Ουαλίντ Φράνκο (Walid Franco) μπορεί να μην είναι …ΠΑΟΚτσής από κούνια, όπως πολλοί από τους οπαδούς των «ασπρόμαυρων», αλλά δηλώνει με παρρησία πως το ωραιότερο μέρος στη Θεσσαλονίκη είναι το γήπεδο της Τούμπας!
«Η Θεσσαλονίκη είναι μια πανέμορφη πόλη και κάθε γωνιά της είναι μοναδική. Ο Λευκός Πύργος, η παραλία, τα Κάστρα… Στη δική μου καρδιά, ωστόσο, ξεχωριστή θέση κατέχει η Τούμπα και το γήπεδο», λέει χαρακτηριστικά ο νεαρός Ιταλός, ο οποίος παρακολουθεί από το 2017 αγώνες του ΠΑΟΚ, έχει αγαπημένο παίκτη τον Μπίσεσβαρ και πάντα τον καφέ του τον πίνει σε κούπα με το έμβλημα της αγαπημένης του ομάδας.
Τον ΠΑΟΚ τον «ανακάλυψε» μια μέρα κοιτώντας τις στατιστικές των ομάδων που αγωνίζονται στην Ευρώπη. «Μια ομάδα από τη Θεσσαλονίκη σίγουρα θα έχει ενδιαφέρον, σκέφτηκα, αφού η Θεσσαλονίκη ήταν πάντα μια από τις αγαπημένες μου πόλεις στην Ελλάδα. Ήταν τότε που άρχισα να μαθαίνω περισσότερα για την ομάδα και τους οπαδούς της», τονίζει, ενώ στην ερώτηση αν έχει παρακολουθήσει φέτος κάποια από τα παιχνίδια του ΠΑΟΚ, η απάντηση είναι αποστομωτική: «Φυσικά! Πώς αλλιώς θα μπορούσα να νιώσω τη μαγική ατμόσφαιρα της Τούμπας;».
Από τον Σεπτέμβριο του 2019, διαμένει στο οικοτροφείο του κολεγίου «Ανατόλια» και παρακολουθεί το διετές πρόγραμμα του IB. Μάλιστα, η καραντίνα λόγω της πανδημίας της Covid-19 τον βρήκε στο campus του κολεγίου μαζί με άλλους τρεις μαθητές από ξένες χώρες, οι οποίοι δεν κατάφεραν (όπως και ο ίδιος) να επιστρέψουν στις πατρίδες τους εξαιτίας του lockdown και της διακοπής των αεροπορικών πτήσεων.
Η ζωή σ’ ένα οργανωμένο campus όπως αυτό του κολεγίου, ακόμη και σε καιρό καραντίνας είναι κάθε άλλο παρά βαρετή. Ο Ουαλίντ είχε την ευκαιρία να κάνει ατέλειωτους περιπάτους, να παίζει ποδόσφαιρο και να γυμνάζεται στους χώρους άθλησης αλλά και να περνά την ώρα του μελετώντας και ακούγοντας μουσική. Στο κολέγιο, όπου ένας μικρός αριθμός καθηγητών μένει μόνιμα σ αυτό, έχει βρει- όπως λέει- μια δεύτερη οικογένεια, ωστόσο εξαιτίας της κατάστασης αναπόφευκτα η σκέψη του ήταν συνεχώς στην Ιταλία και τους συμπατριώτες του, που δοκιμάστηκαν σκληρά από τον κορονοϊό.
Οι γονείς του ζουν στη Ρώμη, αλλά, όπως τονίζει, δεν ανησυχούσε τόσο γι’ αυτούς καθώς διαμένουν σε στρατιωτική βάση λόγω της θητείας του πατέρα του στην ιταλική στρατιωτική αεροπορία, όσο για τους παππούδες του στη Σαρδηνία και την Απουλία, αλλά ευτυχώς όλοι είναι καλά στην υγεία τους! Ωστόσο, οι εικόνες με τα χιλιάδες φέρετρα στους δρόμους της Ιταλίας και το γεγονός ότι δεν υπήρχαν αρκετοί αναπνευστήρες και πολλές φορές οι γιατροί στα ιταλικά νοσοκομεία έρχονταν αντιμέτωποι με το δίλημμα ποιον να σώσουν, τον συγκλόνισαν. «Το να βρίσκεται κανείς απέναντι σ’ ένα τέτοιο ηθικό δίλημμα -το ποιον να σώσεις και ποιον ν’ αφήσεις αβοήθητο- είναι κάτι αδιανόητο», αναφέρει χαρακτηριστικά ο νεαρός Ιταλός, ο οποίος θέλει να επιστρέψει το καλοκαίρι στην Ιταλία για να ξαναβρεθεί με τους δικούς του, τους οποίους έχει να δει από τον περασμένο Φεβρουάριο.
(ΑΠΕ)
