Η μεγάλη πρόοδος του έργου του μετρό έχει ενοχλήσει απίστευτα την αντιπολίτευση, και κυρίως όσους είχαν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους προ του 2015, οι οποίοι ουσιαστικά κορόιδευαν τον κόσμο, κορόιδευαν τη Θεσσαλονίκη. Αυτό τόνισε ο πρόεδρος της Αττικό Μετρό, Γιάννης Μυλόπουλος στο Κόκκινο Θεσσαλονίκης 91.4 σχολιάζοντας την κριτική που διατυπώθηκε με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού στον σταθμό Σιντριβάνι του μετρό Θεσσαλονίκης.
Ο κ. Μυλόπουλος αναφερόμενος στην ιστορία του μετρό της Θεσσαλονίκης σημείωσε πως «είναι ανάγλυφη η ιστορία της απαξίωσης της Θεσσαλονίκης αλλά και της απαξίωσης του λαού και της χώρας από το παλιό πολιτικό σύστημα». Συγκεκριμένα, επιτέθηκε στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τονίζοντας πως το έργο του μετρό, που ως μεγάλο έργο «δεν μπορεί και να κρυφτεί αυτό το οποίο γινόταν» «δείχνει ανάγλυφα αυτήν την ιστορία της απαξίωσης και της κοροϊδίας του κόσμου τα προηγούμενα χρόνια».
Παράλληλα, ο πρόεδρος της Αττικό Μετρό υπενθύμισε την τρύπα του Κούβελα τη δεκαετία του ’80, κάνοντας λόγο για «διεθνή πρωτοτυπία», το «να προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι θα χρηματοδοτήσουν έργο μετρό από τις εισπράξεις ενός δημοτικού ραδιοφώνου» και σημείωσε πως πρόκειται για «μνημείο κοροϊδίας στον κόσμο».
Ο ίδιος θύμισε επίσης πως το έργο ξεκίνησε το 2006 με καταληκτική ημερομηνία το 2012. «Το 2012 που έπρεπε να έχει τελείωσε, το έργο είχε ήδη πέντε χρόνια καθυστέρηση που σημαίνει ότι στα έξι χρόνια που έπρεπε να ολοκληρώσουν το έργο, έκαναν πολύ λιγότερο από το 1/3 του έργου», ανέφερε προσθέτοντας πως «αρχές του 2016 που αναλάβαμε εμείς, ειχαν ολοκληρλωσει το 1/3 του έργου, δηλαδή από το 2006 έως το 2016, επί δέκα χρόνια είχε ολοκληρωθεί το 1/3 του έργου όταν από το 2016 έως το 2018 σε 2,5 χρόνια εμείς ολοκληρώσαμε το άλλο 1/3 του έργου».
Στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Μυλόπουλος τόνισε πως «ανάγλυφα αποδεικνύεται πια στον κόσμο με επιχείρημα ότι κάποιοι τον κορόιδευαν τόσα χρόνια». Σύμφωνα με τον ίδιο, «ενοχλεί το γεγονός ότι αποκαλύπτεται η δική τους ανεπάρκεια και ανικανότητα αλλά και η δική τους αδιαφορία και απαξία για έργα τα οποία θα μπορούσαν να βοήθησαν την ποιότητα της ζωής του κόσμου».
