Αντλώντας το θέμα του από τον κύκλο της καταραμένης γενιάς των Ατρειδών, το έργο παρακολουθεί βήμα-βήμα την πορεία της Ηλέκτρας και του Ορέστη προς τη μητροκτονία. Όμως η ερμηνεία του μύθου που προκρίνει ο ποιητής αρνείται στην πράξη αυτή οποιαδήποτε δικαίωση, μετατρέποντας τη δική του «Ηλέκτρα» σε μια ανελέητη σπουδή πάνω στη διαβρωτική διαδικασία της εκτέλεσης ενός εγκλήματος: μετά την εκτέλεση του φόνου, τα δυο αδέλφια σωριάζονται κάτω από το βάρος της πράξης τους, μιας πράξης που δεν έπρεπε να έχει γίνει ποτέ. Ο ποιητής θα αποφανθεί στο τέλος, με το στόμα των Διόσκουρων, ότι ναι μεν η Κλυταιμνήστρα έπαθε δίκαια, όμως ο Ορέστης δεν έπραξε δίκαια. Ο σοφός θεός των Δελφών χρησμοδότησε άσοφα.
Ο ιδιόμορφος τρόπος με τον οποίο ο Ευριπίδης διαχειρίζεται το γνωστό μύθο της μητροκτονίας, εισάγοντας μια σειρά από νεοτερισμούς και αφηγηματικές καινοτομίες, συνθέτει ένα σκληρό αλλά εξαιρετικά αναγνωρίσιμο στην εποχή μας αριστούργημα, ένα από τα αρτιότερα επιτεύγματα της παγκόσμιας δραματουργίας.
Την σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο Θέμης Μουμουλίδης, δημιουργός της 5ης Εποχής, έχοντας στο ενεργητικό του, επί σειρά ετών, υψηλού επιπέδου και αισθητικών απαιτήσεων παραγωγές, που περιόδευσαν με επιτυχία σε όλη την Ελλάδα.
Ο Θέμης Μουμουλίδης σκηνοθετεί το έργο χαρακτηρίζοντάς το ως ένα ΛΥΡΙΚΟ ΘΡΙΛΕΡ. Μια σύγχρονη ματιά πάνω στην σκηνική ανάγνωση της τραγωδίας, επιχειρώντας να εξελίξει την φόρμα που ξεκίνησε με τις δύο προηγούμενες τραγωδίες [ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ και ΑΝΤΙΓΟΝΗ].
Στο ρόλο της Ηλέκτρας η ΛΕΝΑ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑ.
Αντλώντας το θέμα του από τον κύκλο της καταραμένης γενιάς των Ατρειδών, το έργο παρακολουθεί βήμα-βήμα την πορεία της Ηλέκτρας και του Ορέστη προς τη μητροκτονία. Όμως η ερμηνεία του μύθου που προκρίνει ο ποιητής αρνείται στην πράξη αυτή οποιαδήποτε δικαίωση, μετατρέποντας τη δική του «Ηλέκτρα» σε μια ανελέητη σπουδή πάνω στη διαβρωτική διαδικασία της εκτέλεσης ενός εγκλήματος: μετά την εκτέλεση του φόνου, τα δυο αδέλφια σωριάζονται κάτω από το βάρος της πράξης τους, μιας πράξης που δεν έπρεπε να έχει γίνει ποτέ. Ο ποιητής θα αποφανθεί στο τέλος, με το στόμα των Διόσκουρων, ότι ναι μεν η Κλυταιμνήστρα έπαθε δίκαια, όμως ο Ορέστης δεν έπραξε δίκαια. Ο σοφός θεός των Δελφών χρησμοδότησε άσοφα.
Ο ιδιόμορφος τρόπος με τον οποίο ο Ευριπίδης διαχειρίζεται το γνωστό μύθο της μητροκτονίας, εισάγοντας μια σειρά από νεοτερισμούς και αφηγηματικές καινοτομίες, συνθέτει ένα σκληρό αλλά εξαιρετικά αναγνωρίσιμο στην εποχή μας αριστούργημα, ένα από τα αρτιότερα επιτεύγματα της παγκόσμιας δραματουργίας.
Παίζουν:
ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΗΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΤΑΛΙΑΝΗΣ
ΝΙΚΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ, ΜΑΡΟΥΣΚΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ,
ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΔΗ, ΕΛΕΝΗ ΖΑΡΑΦΙΔΟΥ, ΔΑΝΑΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑΔΗ,
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΕΞΑΡΧΕΑΣ κ.ά.
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία ΘΕΜΗΣ ΜΟΥΜΟΥΛΙΔΗΣ
Μετάφραση Κ.Χ ΜΥΡΗΣ
Επεξεργασία Κειμένου ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΠΑΝΤΑΖΗ
Σκηνικό – Κοστούμια ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΚΟΚΚΟΡΟΥ
Μουσική ΘΥΜΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
