Τώρα που οι περήφανοι Έλληνες Μακεδόνες έκαναν πάλι τα δικά τους, δείχνοντας στο υπναλέο βαθύ κράτος των Αθηνών πόσο εγκλημάτησε -επί δεκαετίες- στα «νέα εδάφη» του, ας δούμε επιτέλους ποια είναι τα ζητήματα που καλείται να διευθετήσει η κυβέρνηση. Επίσης, να πούμε με λόγια απλά, τι υποστηρίζουν οι τύποι που οργάνωσαν τα συλλαλητήρια και έδωσαν την ευκαιρία στη Χρυσή Αυγή να καθοδηγήσει ένα ακροατήριο ευρύτερο -ενδεχομένως- από το καθαρά φασιστικό.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν σήμερα, έπειτα από την εμφατική παρουσία και αρκετών στελεχών της Νέας Δημοκρατίας στο συλλαλητήριο, υιοθετώντας προφανώς συνθήματα όπως «οι πολιτικοί πρόδωσαν (ή πούλησαν) τη Μακεδονία», «στα όπλα, στα όπλα να πάρουμε τα Σκόπια» κ.λπ., είναι αρκετά:
- Η σημερινή ελληνική Μακεδονία προέκυψε έπειτα από τους βαλκανικούς πολέμους και επικυρώθηκε από τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913. Η Δυτική Θράκη, τότε, δόθηκε στη Βουλγαρία, με βασικό λιμάνι της την Αλεξανδρούπολη (Δεδέαγατς τότε). Τη συνθήκη υπέγραψε ο τότε Ελληνας πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος (προσοχή: ο Ελευθέριος!). ‘Ηταν προδότης ο Ελευθέριος Βενιζέλος αφού δέχτηκε ένα τμήμα της Οθωμανικής Μακεδονίας (βιλαέτι του Μοναστηρίου) να δοθεί στη Γιουγκοσλαβία και ένα άλλο στη Βουλγαρία;
- Ποια Μακεδονία διεκδικούν σήμερα ο κ. Σαμαράς, ο κ. Μιχαλολιάκος, ο κ. Μητσοτάκης, η κ. Βούλτεψη, η κ. Γεννηματά και ο άλλος Βενιζέλος, ο Βαγγέλης; Τη Μακεδονία του Φίλιππου και του Αλέξανδρου, τη ρωμαϊκή, τη βυζαντινή ή την οθωμανική;
Δεν περιμένω απάντηση, διότι θα διαπιστώσουν ότι όποια περίοδο κι αν διαλέξουν, πάλι δεν τους βολεύει για να τεκμηριώσουν το εύρημα ότι η Μακεδονία είναι «μία και ελληνική». Εκτός αν οι σύγχρονοι «Ηρόδοτοι» αποδέχονται την κατοχή του χώρου από τους Οθωμανούς, ασχέτως αν τότε οι Ελληνες που κατοικούσαν τη Μακεδονία ήταν μειοψηφία.
- Δεν γνωρίζω αν οι παραπάνω πολιτικοί και οι ακόλουθοί τους αποδέχονται την πρόταση που είχε κάνει ο Μιλόσεβιτς στον Κώστα Μητσοτάκη (που την απέρριψε) για εισβολή στην πΓΔΜ από βορρά και νότο, ώστε να διαλυθεί η ενοχλητική χώρα και να προκύψει η Μεγάλη Αλβανία και να αναβιώσει η Παλαιά Βουλγαρία του βασιλείου της Αχρίδας.
- Η Συνθήκη του Νεϊγί (1919) και στη συνέχεια αυτή των Σεβρών (1920), καθόρισαν τα σημερινά βόρεια σύνορα της Ελλάδας (τα άλλα κέρδη του Βενιζέλου στο Αιγαίο, τη Σμύρνη και τη Βόρεια Ηπειρο τα «χάρισε» η επόμενη βασιλική κυβέρνηση).
Το βασικό λοιπόν σύνθημα των ακροδεξιών, δεξιών και κατ’ όνομα κεντρώων ή σοσιαλδημοκρατών (ΠΑΣΟΚ δηλαδή), το «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική», απαιτεί αλλαγή συνόρων και σύρραξη με τη Βουλγαρία και τη Βόρεια Μακεδονία ή πΓΔΜ. Στη σύρραξη, προφανώς και θα αναμειγνύονταν και άλλες βαλκανικές ή γειτονικές χώρες. Αντιλαμβάνονται αυτοί οι «πατριώτες» τι σημαίνουν όλα αυτά;
Αλλά κι αν ακόμη διεκδικούσαμε την ειρηνική ανάκτηση της όλης Μακεδονίας (με την οθωμανική της έκταση και τους σημερινούς πληθυσμούς…), η αλλαγή συνόρων και η κατάργηση διεθνών συνθηκών δεν θα έδινε το δικαίωμα στην Τουρκία να προωθήσει την αλλαγή της Συνθήκης της Λοζάνης, κάτι που ήδη κάνει στα νοτιοανατολικά της σύνορα;
Η πολιτική σχιζοφρένεια των κομμάτων που αντιπολιτεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ τα οδηγεί σε κινήσεις που θέλουν δε θέλουν ανατρέπουν τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου. Αρα το ερώτημα παραμένει: Ηταν προδότης κι ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όπως κραυγάζουν οι λάβροι μακεδονοφάγοι; Ναι ή όχι;
Μανώλης Βαρδουλάκης
Κλέαρχος Τσαουσίδης