Δημοσιογράφος: Θα αποδεχθείτε το αποτέλεσμα των εκλογών;
Τραμπ: Κοιτάξτε πώς έχει το πράγμα. Θέλω να ξανακάνω την Αμερική μεγάλη. Και θα είμαι σε θέση να το κάνω. Δεν πιστεύω ότι μπορεί η Χίλαρι. Η απάντηση είναι, αν κερδίσει (τις εκλογές), θα τη στηρίξω απόλυτα.
Πρώτο Προεδρικό Ντημπέιτ των ΗΠΑ, 2016
Δημοσιογράφος: Θα αποδεχθείτε το αποτέλεσμα των εκλογών;
Τραμπ: Θα σας πω εν καιρώ. Προτιμώ να σας κρατάω σε αγωνία.
Τρίτο Προεδρικό Ντημπέιτ των ΗΠΑ, 2016
Τα ξημερώματα της Πέμπτης, μετά το τρίτο και τελευταίο προεδρικό ντημπέητ των ΗΠΑ μεταξύ των δύο κεντρικών υποψηφίων, του ρεπουμπλικανού Ντόναλντ Τραμπ και της Δημοκρατικής Χίλαρι Κλίντον, ο αμερικανικός Τύπος ήταν γεμάτος πρωτοσέλιδα, κεντρικά δελτία και κορυφαία άρθρα sites που τόνιζαν ξανά και ξανά, όσο πιο υψηλόφωνα ήταν δυνατόν, ότι ο Τραμπ ούτε λίγο ούτε πολύ είχε αμφισβητήσει τις συνταγματικές αρχές, είχε «αρνηθεί τα θεμέλια της Αμερικανικής Δημοκρατίας», διότι δεν θα αποδεχόταν τυχόν νίκη της αντιπάλου του.
Η ρήση του περί «αγωνίας» είχε καταγραφεί, μεταφραστεί και αλλαχθεί κατά το δoκούν, και κανείς δε φαινόταν να θυμάται τις δηλώσεις του, στο πρώτο ντημπέιτ, όταν είχε πει ξεκάθαρα ότι θα αναγνώριζε την εκλογή της Κλίντον και θα τη στήριζε «απόλυτα». Όλοι, μα όλοι, το είχαν ξεχάσει. Όχι η γράφουσα… καμήλα όμως.
Είναι ανόητο να πιστεύει κανείς ότι μια τυχαία δημοσιογράφος στην άλλη άκρη του κόσμου, σε μια χώρα με τα μύρια όσα δικά της προβλήματα, μπορεί να θυμάται καλύτερα τι ειπώθηκε στο πρώτο αμερικάνικο ντημπέιτ απ’ ό,τι ο Τύπος της χώρας που η ηγεσία της κρίνεται σε λίγες μέρες, σε μια ιδιαίτερα φορτισμένη πολιτική αναμέτρηση. Είναι ανόητο να υπάρχει μόνο μια… καμήλα, κι αυτή να μηρυκάζει στην ευρωπαϊκή ήπειρο, και να μη βρίσκεται άλλη, μία έστω, ανάμεσα σε τόσους άξιους, ικανούς, ευφυέστατους δημοσιογράφους στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Μία μέρα πριν το τρίτο ντημπέιτ, ο Στήβεν Κολμπέρ, κορυφαίος παρουσιαστής της αμερικάνικης τηλεόρασης, φιλοξενούσε τον συντηρητικό, ρεπουμπλικάνο συνάδελφό του Μπιλ Ο’Ράλυ. Τον ρώτησε, μεταξύ άλλων, για την καταγγελία στην οποία προέβη ο Ο’Ράλυ λίγες ώρες πριν, λέγοντας ότι σε τρία τουλάχιστον κορυφαία τηλεοπτικά δίκτυα των ΗΠΑ έχει δοθεί η εντολή να «ξεσκίσουν» τον Τραμπ. Μιλώντας στον Κολμπέρ, ο Ο’Ράλυ επιβεβαίωσε ότι το ένα δίκτυο είναι το «Φοξ», αυτό στο οποίο εργάζεται και ο ίδιος ο καταγγέλλων.
Στο ίδιο μικρό χρονικό διάστημα, πολλά παράλληλα και με έναν τρόπο σχετικά συμβαίνουν, σύμφωνα με την καμηλό μου μνήμη.
Τα Γουίκυληκς φέρνουν στο φως αποκαλύψεις για τις βλέψεις και τις παρανομίες της Κλίντον. Όλα δείχνουν πως η κυβέρνηση του Εκουαδόρ εκβιάστηκε για να αποκόψει τον Ασάνζ από το ίντερνετ, και μια ομάδα λαϊκίστικων αμερικανικών μέσων διαδίδουν ότι «οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες βρίσκονται πίσω από τις διαρροές», που είναι βλαπτικές για την Κλίντον. Η Κλίντον στηρίζει και άμεσα («Το αληθινά σημαντικό για τα Γουίκυληκς είναι ότι η ρωσική κυβέρνηση κατασκοπεύει Αμερικανούς. Θα το παραδεχθεί ο Τραμπ και θα καταδικάσει τους Ρώσους;»), για να πλειοδοτήσει λίγο αργότερα, χαρακτηρίζοντας «μαριονέτα του Πούτιν» τον Τραμπ. Ο ίδιος ο Ασάνζ, που κατηγορείται ότι παίρνει το μέρος του Τραμπ, δηλώνει πως βάζοντάς τον να διαλέξει μεταξύ Κλίντον και Τραμπ είναι σα να τον βάζουν να διαλέξει «μεταξύ χολέρας και γονόρροιας».
Πριν το τρίτο ντημπέιτ, το «Φοξ» μεταδίδει, με πάσα σοβαρότητα (;), ότι η Ρωσία και ο Πούτιν χρησιμοποιούν τα αμερικάνικα ΜΜΕ εναντίον των ΗΠΑ, διότι θέλουν να εκλέξουν τον Ντόναλντ Τραμπ ή/και να σπείρουν το χάος, ώστε οι ίδιοι οι πολίτες των ΗΠΑ να αμφισβητήσουν το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα. Και το αμερικάνικο «CNN» αποπειράται να πείσει τον κόσμο ότι, επειδή είναι «παράνομο» να διαβάζουν μόνοι τους τα Γουίκυληκς (!), πρέπει να αφήνουν στους ριψοκίνδυνους δημοσιογράφους την ανάγνωση, ώστε μετά να μαθαίνουν μόνον από αυτούς τι έχει γραφτεί. (Επί λέξει μετάφραση: «Έχετε υπ’ όψιν ότι είναι παράνομο να κατέχει κανείς αυτά τα κλεμμένα έγγραφα. Όμως αυτό δεν ισχύει για τα Μέσα, οπότε, ό,τι είναι να μάθετε γι’ αυτά, πρέπει να το μαθαίνετε από εμάς».)
Ο Μαρκ Ζούκεμπεργκ του Φέησμπουκ υποχρεούται να εκδώσει ανακοίνωση μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, εξηγώντας ότι το μέλος του δ.σ. του και συνδημιουργός του Paypal, Πήτερ Τιέλ, είχε το δικαίωμα να στηρίξει με ένα πολύ μεγάλο ποσό την καμπάνια του Τραμπ, κι ότι δε διώχνει κανείς έναν συνεργάτη γιατί διαφωνεί πολιτικά μαζί του.
Το Νο2 της ISIS φέρεται να καλεί τους αμερικάνους μουσουλμάνους να μην ψηφίσουν Τραμπ. Να ψηφίσουν τη Χίλαρι, δηλαδή.
Ως εδώ αρκεί, φαντάζομαι. Αν και η λίστα θα μπορούσε να συνεχιστεί για ώρες. Και να οδηγεί πάντα στο ίδιο συμπέρασμα.
Όσο γελοίος και αντιπαθής αν είναι ο Τραμπ, το στήσιμο του παιγνιδιού δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Ο αποδιοπομπαίος τράγος του αμερικάνικου πολιτικού συστήματος, ένας λαϊκιστής φαφλατάς χωρίς έρμα, κατάφερε να υφαρπάξει την προεκλογική εκστρατεία και να βρεθεί πρώτος στο ρεπουμπλικανικό βάθρο, υποχρεώνοντας όλο τον Τύπο και όλο το επίσημο πολιτικό σύστημα να ξεσκεπαστούν, να ξεχάσουν αρχές και αξίες που δήθεν υπηρετούν, και να ξεβρακωθούν οι ίδιοι από τον τρελό που πήρε εξ αρχής να φωνάζει πως ο βασιλιάς είναι γυμνός. Και η δημοκρατία που δήθεν αμφισβητείται, ξαφνικά και μόνον από τον Τραμπ, είναι ήδη διάτρητη και ημιθανής.
