Πώς μπορεί ένας ψυχολόγος να χαρακτηρίσει έναν κληρονομικώ δικαίω υπουργό που χαρακτηρίζει κοινωνικά αποβράσματα όσους δεν πληρώνουν εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς;
Είναι εκτός των γνωστικών μου αντικειμένων οπότε θα περιμένω τον όποιον ειδικό κάνει τον κόπο να δώσει μια πρώτη, μακροσκοπική εκτίμηση.
Ως απλός πολίτης θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τον θρασύτατο γόνο τρίτου βαθμού ένα κοινωνικό σκουπίδι. Δεν το κάνω. Προσπαθώ, όμως, να καταλάβω ποια οίηση, έπαρση, βλαχοαλαζονεία οδηγεί τον ανιψιό ενός σημαντικού πολιτικού της συντηρητικής παράταξης να μην κρατάει μια πισινή για όσους δεν πληρώνουν εισιτήριο όχι γιατί δεν θέλουν αλλά απλούστατα διότι δεν έχουν αυτό το -ασήμαντο για τους πάμπλουτους γόνους- ποσό του 1,4 ευρώ.
Ο κ. Καραμανλής του Αχιλλέα, προφανώς και δεν χρησιμοποιεί λεωφορείο ή μετρό. Εχει δικό του αυτοκίνητο στο οποίο μάλιστα παρανομεί: δεν φορά ζώνη διότι χρησιμοποιεί μεν το κλείστρο αλλά χωρίς τον ιμάντα, διότι ενοχλείται η κοιλίτσα του. Απάτη παραβαρδάριων μπαταξήδων λέγεται αυτό για τον κάθε Μήτσο, Θράσο ή Μπάμπη. Όταν αφορά όμως τον εκλεκτό του λαού είναι αμέλεια γιατί δεν είναι ψευτόμαγκας.
Ο θρασύς γιος του αδερφού, ωστόσο, δεν ζητά συγνώμη όταν συλλαμβάνεται να παρανομεί ή να υβρίζει. Μας κάνει και μάθημα, διότι δεν καταλάβαμε τι εννοούσε. Και έπειτα μιλά (και γράφει) για «λανθασμένη και άστοχη» έκφραση.
Πρώτη φορά ακούω άνθρωπο που έγινε -όπως έγινε- και υπουργός να χαρακτηρίζει τα δικά του λεγόμενα λανθασμένα και άστοχα. Ενδεχομένως να μπορεί αυτό να το επικαλεστεί ένας απόφοιτος της τρίτης Δημοτικού που έχει κάποιον να γνωρίζει ελληνικά για να του γράφει τα άγραφα.
Δεν τον γνωρίζω τον κύριο, αλλά αν δεν ήταν υπουργός και βουλευτής θα έλεγα ότι είναι ένα χαμίνι, ένα κοινωνικό σκουπίδι, ένα θλιβερό παράσιτο. Προφανώς και δεν είναι, τα φαινόμενα απατούν είναι η αλήθεια, αλλά διατηρώ το δικαίωμα της απορίας: τι θα γινόταν αν ο κ. Πολάκης χαρακτήριζε κοινωνικά αποβράσματα όλους αυτούς που κατακλέψανε το δημόσιο χρήμα και με τερτίπια ή επαφές υπόγειες κατορθώνουν να μην έχουν φτάσει ακόμη ενώπιον της Δικαιοσύνης; ‘Η, αν χαρακτηρίσω εγώ κοινωνικά αποβράσματα τους υπεύθυνους για τα χρέη της Νέας Δημοκρατίας στις τράπεζες, που δεν είναι 1,40 ευρώ αλλά πάνω από 200 εκατομμύρια ευρώ, μπορώ κατόπιν να πω ότι χρησιμοποίησα μια λανθασμένη και άστοχη έκφραση; Θα είχε ενδιαφέρον να μου λύσει την απορία ένας νομομαθής (προφανώς όχι δικαστής ή εισαγγελέας).
Πολλούς τσαμπουκαλήδες μάζεψε ο κ. Μητσοτάκης στην εταιρεία του. Από τον …αυστηρό Γεραπετρίτη που σαν καλός συνταγματολόγος αλλάζει τα φώτα στο Σύνταγμα, ως την κυράτσα με το παγωμένο χαμόγελο που θεωρεί ψυχικά ασθενείς όσους αντιστάθηκαν στην αγαπημένη της χούντα, τον αλευρά κ. Λούλη που πιστεύει ότι η δικτατορία ήταν (δεν είναι;) το καλύτερο καθεστώς που είχε ποτέ η Ελλάδα, τον τσεκουροφόρο αρχηγό της χουντικής ΕΠΕΝ, Μάκη Βορίδη, τον χουντόφιλο τσιρίμπαση Αδωνη Γεωργιάδη, τον τεταρταυγουστιανό Θάνο Πλεύρη, τον αρχιράμπο Μιχάλη Χρυσοχοΐδη (γνωστό από την προστασία των προσωπικών δεδομένων) και πάει λέγοντας.
Λογικό είναι ως εκ τούτου να μαζεύει όλες τις αρμοδιότητες που αντέχει, γνωρίζοντας πόσο μπορούν να τον υπονομεύσουν αυτοί, όχι από αντίθεση, αλλά από βλακεία.
