Διάβασα στο διαδίκτυο μια πονεμένη ανάρτηση της κόρης του πρώην (υπηρεσιακού) πρωθυπουργού Παναγιώτη Πικραμμένου. Ομολογώ ότι με συγκίνησε. Διότι το παιδί συνήθως υπερασπίζεται τον πατέρα, ό,τι κι αυτός έχει πράξει και στην περίπτωσή μας αυτό που ενδεχομένως θα προκύψει για τον πρώην ανώτατο δικαστικό ίσως και να μην είναι ποινικό αδίκημα.
Όταν ξαναδιάβασα την ανάρτηση, όμως, κόλλησα. Η καλή θυγατέρα γράφει μεταξύ των άλλων: «Ο πατέρας μου σ’ όλη τη του τη ζωή είχε και έχει ως οδηγό την προσήλωση στο Δίκαιο, συχνά με προσωπικό κόστος. Είμαι περήφανη για τη σημερινή ομιλία του, αλλά ακόμα περισσότερο που είμαι κόρη του».
Η κ. Πικραμμένου αποφαίνεται ότι ο πατέρας της «σ’ όλη τη του τη ζωή είχε και έχει ως οδηγό την προσήλωση στο Δίκαιο, συχνά με προσωπικό κόστος». Νομίζω ότι αυτό άλλοι θα το κρίνουν, όχι τώρα και εν πάση περιπτώσει, όχι το οικογενειακό του περιβάλλον… Και δεν γνωρίζω το προσωπικό κόστος, αλλά θα ήθελα να υπενθυμίσω στην κ. Πικραμένου ότι ο πατέρας της έφτασε στην ανώτατη βαθμίδα της Δικαιοσύνης αφού την περίοδο 1992-3 υπήρξε εν ενεργεία δικαστικός στο γραφείο του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Το 2007 έγινε αντιπρόεδρος του ΣτΕ και το 2010 πρόεδρος.
Ο ίδιος ο Παναγιώτης Πικραμμένος είχε επιχειρήσει να δικαιολογήσει την φερόμενη συνεργασία της εταιρίας Τύπου του πατέρα του με τη γερμανική εταιρία “Mundus”, που είχαν συστήσει στο Βερολίνο οι Γκέμπελς και Ρίμπεντροπ. Αυτό ουδόλως έθιγε τον κ. Πικραμμένο και ένας ανώτατος δικαστικός αυτά τα γνωρίζει καλύτερα. Αλλά ο γιος υπερασπίζεται τον πατέρα του. Ετσι είναι.
Ακόμη καλύτερα, ωστόσο, οφείλουν να γνωρίζουν ο κ. Πικραμμένος και η κόρη του τι σημαίνει προσωπικό κόστος για τους δικαστικούς. Να θυμίσω τι υπέστησαν όσοι δεν ανέχτηκαν τις παρεμβάσεις του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κ. Κόλλια στην υπόθεση της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη; Εκανε το λάθος και τον ανέφερε ο κ. Βενιζέλος, για να θυμηθούμε όλοι τι μεθόδους χρησιμοποιεί η δεξιά για να ποδηγετεί τη δικαιοσύνη και τους κρατικούς μηχανισμούς.
Στην ομιλία του στη Βουλή ο κ. Πικραμμένος χαρακτήρισε ψεύδη όσα του αποδίδονται. Και προέταξε τη σαραντάχρονη υπηρεσία του στη Δικαιοσύνη. Ε, αυτό ας αφήσει να το λένε άλλοι. Γνωρίσαμε πολλούς δικαστικούς με μεγάλη καριέρα που αν αναλυθούν οι αποφάσεις τους σε θέματα που άπτονται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή των πολιτικών πιστεύω των πολιτών θα αγανακτήσουμε. Να θυμίσω ότι και στα χρόνια της χούντας όσοι θεωρήθηκαν ύποπτοι για δημοκρατική δράση εξορίζονταν στη Γυάρο, στη Λέρο ή σε ορεινά χωριά με απλές αποφάσεις εισαγγελέων. Χωρίς να προηγηθεί η δικαστική βάσανος, Είδαμε και δικαστικούς να φορούν στολή αξιωματικού και να υποδύονται τους βασιλικούς επιτρόπους στα στρατοδικεία. Τι έκανε η ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη όταν έπεσε η δικτατορία;
Είναι κρίμα, δικαστικοί που κατέλαβαν ανώτατες θέσεις να μην κρατούν την ψυχραιμία τους όταν έστω υφίστανται μιαν αδικία με βάση έναν άθλιο νόμο για τον οποίο ουδέν έπραξαν όταν θεσπίστηκε. Είναι κρίμα να τσουβαλιάζονται οι ίδιοι μαζί με τους Σαμαράδες, Βενιζέλους και Γεωργιάδηδες!
