Ήταν ο αδιαφιλονίκητος (έστω, γκεστ) σταρ του 2ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Ο λόγος, για τον Φώτη Κουβέλη. Πολλοί έκαναν λόγο για την επιστροφή του ασώτου στα πάτρια πολιτικά εδάφη.
Η αλήθεια είναι πως έχει κυλήσει πολύ (πολιτικό) νερό στ’ αυλάκι και πολλά έχουν συμβεί από τότε που ο κύριος Κουβέλης αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ δημιουργώντας τη ΔΗΜΑΡ και συγκυβερνώντας κάποια στιγμή τη χώρα μαζί με Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ. Περασμένα ξεχασμένα όσα ειπωθηκαν επισήμως και ανεπισήμως: «δεκανίκι» ο Κουβέλης (τότε) για τη Ριζοσπαστική Αριστερά (για να μην αναφερθούμε σε λιγότερο κόσμια συνθήματα εκείνης της εποχής), «πολιτικό εκκρεμές» ο ΣΥΡΙΖΑ για τον τότε πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ.
Στη συνέχεια κυρίως τρία πράγματα άλλαξαν τα δεδομένα στη σχέση ΣΥΡΙΖΑ – Φώτη Κουβέλη: μια εκλογική επιτυχία (του ΣΥΡΙΖΑ), μία εκλογική αποτυχία (της ΔΗΜΑΡ επί Φώτη Κουβέλη, που οδήγησε στην παραίτησή του) και αργότερα μία συγκυβέρνηση, εξίσου παράταιρη με εκείνην της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ: η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (και Οικολόγων Πράσινων, που πολλές φορές μένουν έξω απ’ την εξίσωση).
Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνά και ωρίμασε, λένε πολλοί (κι όλοι γνωρίζουμε τι ακολουθεί την ωρίμανση, κατά τη φυσική τάξη των πραγμάτων). Και στο πλαίσιο αυτής της ωριμότητός του δέχεται με χειροκροτήματα και θερμές χειραψίες στο 2ο συνέδριό του τον Φώτη Κουβέλη, ως άσωτο υιό. Κι εδώ είναι το λάθος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι άσωτος υιός ο Φώτης Κουβέλης. Είναι πρωτοπόρος. Πιονέρος. Είν’ αυτός που άνοιξε το δρόμο. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να ακολουθεί.
Παναγιώτης Μανδατζής
