Για κάποιους ανθρώπους τα νούμερα είναι σημαδιακά… Και τον Λευτέρη Σούμποτιτς τον “κυνηγάει” το 7. Συμπτώσεις ή μοίρα; Ως παίκτης φορώντας τη φανέλα με το Νο7, για 7 συνεχή χρόνια, στην ομάδα μπάσκετ του Αρη κατάφερε να κατακτήσει δέκα τρόπαια.
Το 1987 κατέκτησε το πρώτο του νταμπλ με τους κίτρινους και το πρώτο πρωτάθλημα στην καριέρα του. Το 1997 “άλωσε” ως προπονητής την Προύσα και σήκωσε, μέσα στην Τουρκία, το Κύπελλο Κόρατς. Το 2007 ως προπονητής της ΚΚ Σπλιτ έκανε τη μεγάλη έκπληξη και έφτασε σε τελικό με τη Γιουγκοπλάστικα. Το 2017;
Ο Σλόμπονταν ή Λευτέρης ή Πίξι Σούμποτιτς 7 χρόνια μετά επιστρέφει στην αγαπημένη του Θεσσαλονίκη για να παρακολουθήσει τον μεγάλο τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας στο μπάσκετ ανάμεσα στον Αρη και τον Παναθηναϊκό. Δύο ομάδες τις οποίες υπηρέτησε απ’ όλα τα πόστα. Θα καταφέρουν οι παίκτες του Άρη να επιβεβαιώσουν τα προγνωστικά του; Πώς θα νιώσει με το που θα περάσει το κατώφλι του κατάμεστου Παλαί Ντε Σπορ;
“Ο Παναθηναϊκός είναι το φαβορί στα χαρτιά, παίζει Ευρωλίγκα, έχει μεγαλύτερο μπάτζετ, όμως πιστεύω πως οι παίκτες του Αρη θα δώσουν το ‘αίμα’ τους να κερδίσουν το παιχνίδι. Αυτό έκανα εγώ όταν έμπαινα σε τελικούς. Εύχομαι ολόψυχα να βάλει ο Αρης ένα ακόμη λάβαρο στο ταβάνι του Νίκος Γκάλης”, λέει.
“Περιμένω πως και πως να μπω στο γήπεδο… σ’ αυτό τον χώρο πέρασα πολλά χρόνια, γνώρισα τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ζωής μου. Οι αναμνήσεις είναι πάρα πολλές”, δήλωσε ο “Μίστερ 6,25” σε ραντεβού που δόθηκε στο Μουσείο της ΧΑΝΘ προκειμένου να ξεδιπλώσει στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων το “κουβάρι” των αναμνήσεων.
“Δεν ξεπερνιέται το κύπελλο στην Τουρκία”
“Το λέω και το ξαναλέω… και δεν πρόκειται να ξεπεράσει κανένα άλλο τρόπαιο το κύπελλο της Προύσας το 1997. Ήταν ένας τελικός, σε διπλά παιχνίδια. Χάσαμε στο γήπεδο μας 11 πόντους και μας είχαν όλοι ξεγράψει. Ήταν και η αντιπαλότητα Ελλάδας – Τουρκίας. Μέχρι τότε δεν είχα πάρει ευρωπαϊκό τίτλο, ούτε ως παίκτης, ούτε ως προπονητής”, θυμάται ο Λευτέρης Σούμποτιτς.
“Λάβαμε πολλά συγχαρητήρια μηνύματα και από την Ελλάδα και από την Κύπρο. Και από τον πατέρα του άτυχου, Σολωμού Σολωμού, τον οποίο τον συνάντησα αργότερα και του έδωσα και μια φανέλα του Άρη”, προσθέτει.
Για την ιστορία, στο πρώτο παιχνίδι του διπλού τελικού στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο ο Άρης είχε χάσει με σκορ 66-77. Πέτυχε τη μεγάλη ανατροπή στην Προύσα, καθώς κέρδισε μέσα στην Τουρκία την Τόφας με 70-88.
“Βεντέτες Γκάλης και Γιαννάκης”
“Ήταν βεντέτες της ομάδας ο Γκάλης και ο Γιαννάκης. Ήταν παιχταράδες. Στις προπονήσεις γινόταν του σκοτωμού. Παίζαμε διπλό και φεύγαμε στα χέρια με γρατσουνιές και αίματα. Παθιαζόμασταν τόσο που δεν μιλιόμασταν μέχρι την επόμενη μέρα. Περιμέναμε να βρεθούμε στο γήπεδο για να δούμε ποιος θα κερδίσει. Η ήττα δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο μας. Ήμασταν νικητές. Δεν θέλαμε να χάνουμε”.
“Αξέχαστο”, συνεχίζει, “θα μου μείνει και το πρώτο νταμπλ με τον Άρη το 1987. Δεν είχα κερδίσει πρωτάθλημα έως τότε, ήταν ο πρώτος τίτλος στην καριέρα μου, ήμουν μεγάλος για εκείνη την εποχή, 31 ετών και το χάρηκα απίστευτα”.
“Θα γίνει best seller βιβλίο με τις ιστορίες του Άρη…”
“Πέρσι που συναντήθηκα στην Αθήνα με το Νίκο Φιλίππου κι αρχίσαμε τις ιστορίες, είπαμε ότι κάποια στιγμή θα γράψουμε ένα βιβλίο, το οποίο θα γίνει best seller. Υπάρχουν πάρα πολλές ιστορίες που έγιναν στις προπονήσεις, στα ταξίδια, στα αποδυτήρια, στα ξενοδοχεία και δεν περιγράφονται”, τονίζει.
Προτού όμως γραφτούν όλα στο βιβλίο ζητήσαμε να μας μεταφέρει μια άγνωστη στο ευρύ κοινό ιστορία: “Θυμάμαι παίζαμε στην Ολλανδία και περιμέναμε το αποτέλεσμα του αγώνα Μακαμπί – Παρτιζάν για να πάμε φάιναλ φορ. Κατευθείαν από τον δικό μας παιχνίδι πήγαμε στο ξενοδοχείο να δούμε το β’ ημίχρονο. Ο καθένας από εμάς ήταν στο δωμάτιο του. Κέρδισε η Μακαμπί και βγήκαμε στους διαδρόμους να πανηγυρίσουμε. Πήρε ο Φιλίππου έναν πυροσβεστήρα και γέμισε με αφρούς όλο το ξενοδοχείο, το οποίο μόλις είχε ανακαινιστεί. Ημασταν όλοι άσπροι από τους αφρούς, αλλά δεν μας ένοιαζε γιατί χορεύαμε και πανηγυρίζαμε. Την άλλη μέρα, οι υπεύθυνοι δεν μας άφησαν να βγούμε από τα δωμάτια μας”.
Πηγή: ΑΠΕ/ΜΠΕ
