Πριν από καιρό, στριμωγμένος μέσα στο λεωφορείο του ΟΑΣΘ, σε συνθήκες, ως συνήθως, κάθε άλλο παρά φιλικές προς το επιβατικό κοινό, το μάτι μου πήρε έναν κυριούλη που διάβαζε την εφημερίδα του και χάρηκα γιατί, ως πρώην εργαζόμενος σε έντυπο ΜΜΕ, πάντα χαίρομαι να βλέπω κόσμο να διαβάζει εφημερίδα.
Μόνο που ο εν λόγω κυριούλης διάβαζε την «Ελεύθερη Ώρα». Επρόκειτο για τη ζωντανή απάντηση της αιώνιας απορίας μου: μα ποιοι διαβάζουν επιτέλους την «Ελεύθερη Ώρα»; Βλέπετε, δεν είχα συναντήσει έως τότε κανέναν αναγνώστη της και είχα αρχίσει να πιστεύω ότι τη διαβάζουν οι… εξωγήινοι.
Φυσικά, όταν διαπίστωσα ότι ο κυριούλης διάβαζε την «Ελεύθερη Ώρα», πρώτον συγχύστηκα και δεύτερον προσπάθησα να τον βγάλω φωτογραφία για να την ανεβάσω στο twitter. Είναι κάτι σαν αγαπημένη συνήθεια των χρηστών του συγκεκριμένου κοινωνικού δικτύου να σχολιάζουν τα απίθανα (και συχνά εξοργιστικά) πρωτοσέλιδά της.
Βέβαια η εκάστοτε viral-οποίηση μέσω των social media της Ελεύθερης Ώρας, μιας εφημερίδας που όπως πολύ σωστά γράφει ο εκπαιδευτικός Αντώνης Γαζάκης στο περσινό του άρθρο για τον κρυφό αντισημιτισμό της, «κινείται στο χώρο της ελληνικής άκρας δεξιάς, με παρελθόν στενά συνδεδεμένο με τη δικτατορία των συνταγματαρχών, ενώ ο προηγούμενος εκδότης της (και πατέρας του σημερινού) είχε καταδικαστεί για απόπειρες εκβιασμού στις οποίες εμπλεκόταν και η ιδιότητά του ως δημοσιογράφου και εκδότη […] ένα συνονθύλευμα εθνικισμού, φονταμενταλιστικής ελληνορθοδοξίας, θεωριών συνωμοσίας, αντισημιτισμού, ρατσισμού, αντικομμουνισμού, και γενικότερα ανορθολογισμού σε κάθε του εκδοχή» την καθιστά γραφική, ακόμη και αστεία. Μόνο που οι ρατσιστικές ιδέες αυτής της γραφικής εφημερίδας είναι άκρως επικίνδυνες.
Το χθεσινό της πρωτοσέλιδο* ήταν, καταπώς το συνηθίζει, υβριστικό, αντιδεοντολογικό, παντελώς άσχετο με τη δημοσιογραφία. Αλλά ήταν στα καθιερωμένα (από την ίδια την Ελεύθερη Ώρα) ούτως ή άλλως απαράδεκτα όρια.
Το σημερινό* όμως ξεπερνά κάθε προηγούμενο (ή μήπως όχι; είναι δυνατόν να θυμάται κανείς ένα προς ένα όλα τα πρωτοσέλιδα της συγκεκριμένης εφημερίδας;). Και με αναγκάζει να επαναδιατυπώσω την αιώνια απορία μου: Μα ποιοι φασίστες διαβάζουν την εν λόγω εφημερίδα; Και δυστυχώς ξέρω την απάντηση πια. Τελευταία, πολλοί απ’ αυτούς τους φασίστες έχουν βγει από τις τρύπες τους -κι ορισμένες φορές δεν είναι τρύπες, αλλά η διπλανή πόρτα ή το διπλανό κάθισμα στο λεωφορείο.
Για την ιστορία, εκείνο τον «κύριο» που διάβαζε την «Ελεύθερη Ώρα» πριν από χρόνια στο λεωφορείο τον έβγαλα φωτογραφία ξεχνώντας να απενεργοποιήσω το φλας, που άστραψε μες στο λεωφορείο. Δεν φάνηκε να κατάλαβε τίποτε ή μπορεί να νόμιζε ότι κατέβαιναν τίποτε εξωγήινοι.
* Δεν επιθυμώ να διαδώσω τα γραφόμενα της συγκεκριμένης εφημερίδας και για το λόγο αυτό δεν προσθέτω τις φωτογραφίες των πρωτοσέλιδων στο παρόν άρθρο. Οι ενδιαφερόμενοι μπορουν να ακολουθήσουν τα λινκ.
