«Θεωρώ ιστορικό λάθος τη συγκατοίκηση στα υπουργικά έδρανα με το ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη και λάθος επιλογή τη διαιώνιση της νοοτροπίας της διανομής κρατικών θέσεων σε κομματικούς φίλους και γνωστούς» αναφέρει ο Νίκος Ανδρουλάκης σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Βήμα της Κυριακής, τονίζοντας ότι πρέπει «να βγει μπροστά και να πάρει την κατάσταση στα χέρια της η γενιά της κρίσης».
Ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και υποψήφιος για την ηγεσία της Δημοκρατικής Παράταξης τόνισε ότι «ήρθε η ώρα να κάνουμε ρήξη με τον κακό μας εαυτό διαφορετικά δεν θα έχουμε μάθει τίποτα από τη κρίση. Τα δημοσιονομικά ήταν εύκολο να τα συμμαζέψουμε. Το δύσκολο είναι να φτιάξουμε και να στηρίξουμε ένα σύστημα θεσμών, οι οποίοι θα εξασφαλίζουν την αξιοκρατία, τη διαφάνεια και τις ίσες ευκαιρίες για όλους. Να διαμορφώσουμε μια άλλη δημόσια διοίκηση, να βάλουμε τέλος στο γιουρούσι των κομματικών μηχανισμών στο κράτος όταν αλλάζει η κυβέρνηση».
Ερωτώμενος για την αλλαγή γενιάς και νοοτροπίας είπε ότι πρέπει να δοθεί φωνή στους νέους επιστήμονες που βρίσκονται στο εξωτερικό, στους πτυχιούχους που ετεροαπασχολούνται, στους άνεργους.
Στην ερώτηση γιατί επιμένει να ασκεί κριτική για τη συγκυβέρνηση με το ΛΑΟΣ την περίοδο Παπανδρέου και την μοιρασιά του κράτους κατά 4-2-1 με ΝΔ και ΔΗΜΑΡ απαντά: «Αν δεν επέμενα, θα ήμουν ανακόλουθος των εισηγήσεων μου σε όλα τα τελευταία συνέδρια του ΠΑΣΟΚ. Θεωρώ ιστορικό λάθος τη συγκατοίκηση στα υπουργικά έδρανα με το ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη και λάθος επιλογή τη διαιώνιση της νοοτροπίας της διανομής κρατικών θέσεων σε κομματικούς φίλους και γνωστούς».
Σχετικά με το ποιους θα στηρίξει στο δεύτερο γύρο αν δεν εκλεγεί απαντά: «Επιτρέψτε μου να πιστεύω ότι θα είμαι στον δεύτερο γύρο. Και, προσωπικά, ζητώ τη στήριξη κάθε προοδευτικού πολίτη. Ανεξάρτητα από το αν ψήφισε το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι ή παλαιότερα τη ΔΗΜΑΡ».
Τέλος, για τις αυτοδυναμίες τονίζει ότι η εποχή τους έχει περάσει όπως και η εποχή «που οι στρατηγικές αποφάσεις ενός κόμματος λαμβάνονται απλώς από τον αρχηγό του. Σε ένα θεσμικό κόμμα στο οποίο στοχεύω αυτές οι στρατηγικής σημασίας αποφάσεις λαμβάνονται συλλογικά, στη βάση προγραμματικών συμφωνιών. Γι’ αυτό και δεν με φοβίζει καθόλου το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας με κάποιο κόμμα του δημοκρατικού τόξου. Με συγκεκριμένες δεσμεύσεις από όλα τα μέρη, μπορούμε να γίνουμε χρήσιμοι για τον τόπο. Εάν δεν μπορεί να υπάρξει κοινή ιεράρχηση προτεραιοτήτων δεν θα συμμετάσχουμε σε καμία κυβέρνηση, για να μοιράσουν κάποιοι υπουργικές θέσεις, αλλά θα παραμείνουμε η λογική αντιπολίτευση».
