Το διάβασα κι αυτό. Και το άκουσα: Καλά, ζητάμε την έκδοση του Χριστοφοράκου στην Ελλάδα ενώ αρνιόμαστε να δώσουμε στον Ερντοάν τους 8 στρατιωτικούς που ζήτησαν άσυλο; Δικαιώνουμε τον Ερντοάν;
Η ανθρώπινη βλακεία, σε συνδυασμό με την αμορφωσιά, οδηγεί και σε τέτοιους παρανοϊκούς συσχετισμούς: δηλαδή ο καταδικασμένος (με χαδάκια) και στη Γερμανία για απάτη, Γερμανός υπήκοος Χριστοφοράκος, είναι το ίδιο με τους 8 Τούρκους που ζητούν πολιτικό άσυλο; Ο καταζητούμενος με διεθνές ένταλμα τη γλιτώνει λόγω του νόμου της μεταναζιστικής Γερμανίας που έφτασε να επιτρέψει την αναρρίχηση σε ανώτατα κρατικά αξιώματα ακόμη και σε υπεύθυνους για μαζικές δολοφονίες, όπως ο «φίλος» Μαξ Μέρτεν (ανώτατος υπάλληλος του γερμανικού υπουργείου Δικαιοσύνης [!] μεταπολεμικά).
Τόσο καίγονται μην τυχόν και δικαστεί ο Χριστοφοράκος στη δεύτερη πατρίδα του; Διότι πρώτη είναι η Γερμανία για λόγους που ανάγονται και στην πολιτεία του πατέρα του επί κατοχής. Δικάστηκε μεν το ’46 ως δωσίλογος αλλά απαλλάχτηκε λόγω αμφιβολιών, όπως και οι πλείστοι συνεργάτες των Γερμανών, ακόμη κι αυτοί που τους ακολούθησαν κατά την υποχώρησή τους και όρκισαν και ναζιστική κυβέρνηση στη Βιένη.
Η ξεδιάντροπη δεξιά προφανώς πλειοψηφεί πλέον στη Νέα Δημοκρατία.