“This is not a t-shirt” αναγράφεται στα 1.100 μπλουζάκια που δημιούργησαν πρόσφυγες στη Θεσσαλονίκη με πρωτοβουλία ενός Ολλανδού ακτιβιστή. “Δεν είναι μόνο ένα μπλουζάκι, αλλά ένας τρόπος ένταξης και επαγγελματικής κατοχύρωσης” εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Μάρτιν Χάνινκ (Maarten Hunink) από το μικρό εργαστήριο ραπτικής της ΝΑΟΜΙ, της οργάνωσης που φιλοξενεί το εγχείρημα.
Ο κ. Χάνινκ βρίσκεται τα τελευταία δύο χρόνια στην Ελλάδα και εργάζεται σε διάφορες οργανώσεις που ασχολούνται με πρόσφυγες.
“Αφού διαπίστωσα ότι έχουν καλυφθεί οι επείγουσες ανάγκες τους, το επόμενο βήμα ήταν να αναδειχθούν οι ικανότητές τους προκειμένου να μπορέσουν να αποκατασταθούν επαγγελματικά. Στην κατεύθυνση αυτή, συγκέντρωσα μέσω διαδικτυακής χρηματοδότησης (crowdfunding) 40.000 ευρώ προκειμένου να ραφτούν περισσότερα από 1000 μπλουζάκια στην Ελλάδα από πρόσφυγες. Στην ουσία, δηλαδή, προαγοράστηκαν τα μπλουζάκια προκειμένου να πληρωθούν 4 πρόσφυγες για να εργαστούν για τη δημιουργία τους”.
Τα υφάσματα αγοράστηκαν από ελληνική εταιρία, τα τυπώματα έγιναν επίσης σε εγχώρια επιχείρηση ενώ η παραγωγή ξεκίνησε αρχές Αυγούστου στο Οικουμενικό εργαστήρι προσφύγων ΝΑΟΜΙ από 4 άτομα από τη Συρία, το Ιράκ, το Μπενίν και τη Νιγηρία, τα οποία προσελήφθησαν γι’ αυτό τον σκοπό.
“Το λογότυπο στο μπλουζάκι ‘This is not a t-shirt’ θέλει να αναδείξει τον σκοπό αυτής της προσπάθειας, ότι δεν πρόκειται δηλαδή για ένα απλό μπλουζάκι αλλά ένα προϊόν δίκαιου εμπορίου που δίνει δουλειά σε πρόσφυγες. Είναι ενδεικτικό μάλιστα ότι στο ταμπελάκι του ρούχου αναγράφεται: Made in Greece by people who had to flee their houses and start a new life (κατασκευασμένα στην Ελλάδα από ανθρώπους που έπρεπε να τραπούν σε φυγή από τα σπίτια τους και να ξεκινήσουν μια νέα ζωή)” λέει ο κ. Χάνινκ, ο οποίος χρησιμοποιεί φιλικές για το περιβάλλον μεθόδους σε όλη την παραγωγή. “Εκτός από το οργανικό βαμβάκι που επιλέξαμε για τα μπλουζάκια”, διευκρινίζει, “η συσκευασία γίνεται σε χαρτοσακούλα και όχι σε πλαστικό”.
“Δεν θέλει να βάλει ούτε …σιλοτέιπ” συμπληρώνει γελώντας η Ρόζμαρυ, μία από τις εργαζόμενες, ευχόμενη να συνεχιστεί το εγχείρημα και τους επόμενους μήνες καθώς η πρόσληψη έγινε για το χρονικό διάστημα από τον Αύγουστο έως και τον Σεπτέμβριο του 2018. “Μακάρι να συνεχίσουμε να δουλεύουμε για να έχει η οικογένειά μου φαγητό στο τραπέζι” λέει χαρακτηριστικά η Νιγηριανή εργάτρια από το εργαστήριο ραπτικής που βρίσκεται στον χώρο της ΝΑΟΜΙ, στην Πτολεμαίων 29, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Αλλωστε, σύμφωνα με τον Μανώλη Νταμπαράκη, από τη ΝΑΟΜΙ, “το project έχει να κάνει με τους σκοπούς της ΝΑΟΜΙ, να βοηθήσει δηλαδή πρόσφυγες να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία με έναν ομαλό τρόπο”.
“Ο κ. Χάνινκ και η οργάνωσή του ‘Not a factory’ ήθελαν να εργαστούν πρόσφυγες για τα μπλουζάκια και επειδή η ΝΑΟΜΙ είχε το σχετικό πλαίσιο αφού δραστηριοποιείται στον κλάδο της ένδυσης, συνεργαστήκαμε για να φέρουν σε πέρας το εγχείρημα” λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Νταμπαράκης.
Η παραγωγή αναμένεται να ολοκληρωθεί τέλη Σεπτεμβρίου αλλά ο κ. Χάνινκ ήδη διερευνά τρόπους για να συνεχιστεί η προσπάθεια και να εξακολουθήσουν να εργάζονται πρόσφυγες προκειμένου να έχουν σταθερό εισόδημα.
Όσοι πάντως θέλουν να στηρίξουν την προσπάθεια και επιθυμούν να παραγγείλουν το μοναδικό αυτό μπλουζάκι, μπορούν να το παραγγείλουν διαδικτυακά στη σελίδα της οργάνωσης www. notafactory.com.
(ΑΠΕ)
