«Μου αρέσει πάρα πολύ ο τόπος μου. Αγαπάω το χωριό μου και επέλεξα να μείνω εκεί, να κάνω την οικογένειά μου εκεί» δηλώνει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Δέσποινα Βαρούτα, αντιπρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Ζαγοράς στο Πήλιο.
Πρόκειται για μια από τις λίγες γυναίκες που έχουν καταφέρει να «ανέβουν» τόσο ψηλά στο ανδροκρατούμενο -ομολογουμένως- συνεταιριστικό κίνημα της Ελλάδας. Μητέρα τριών παιδιών, τα οποία γέννησε και μεγάλωσε στο χωριό της, δηλώνει πως αγαπά να δουλεύει στη φύση γιατί «η εργασία εκεί είναι χαρά, είναι ελευθερία».
Όμως, τίποτα από αυτό δεν θα ήταν δυνατό, όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Βαρούτα, εάν δεν υπήρχε ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Ζαγοράς. «Ο συνεταιρισμός με κράτησε. Όχι μόνο εμένα αλλά κράτησε τον κόσμο εκεί, στο χωριό. Ήταν ένα σοβαρό κίνητρό αυτό» καθώς όπως σημειώνει «είχα κάπου να πάω την παραγωγή μου και να αμειφθώ σωστά γι’ αυτή, για τον κόπο μου».
Η καθημερινότητά της δύσκολη. Όχι μόνο για την ίδια, αλλά για όλες τις γυναίκες που εργάζονται ως αγρότισσες. «Δε θέλω να εξαιρέσω τις υπόλοιπες εργαζόμενες γυναίκες, γιατί μια γυναίκα που δουλεύει και φεύγει για τη δουλειά της αρκετές ώρες, έχει ένα βεβαρημένο πρόγραμμα, ανεξαρτήτως επαγγέλματος», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Όμως υπογραμμίζει πως «η διαφορά με την γυναίκα που εργάζεται ως αγρότισσα είναι ότι έχει τεράστια σωματική κούραση. Πόσο μάλιστα μια αγρότισσα ορεινής περιοχής όπως είναι οι γυναίκες στα μέρη μου, που ανήκει σε έναν ορεινό όγκο (σς: Πήλιο) όπου δεν υπάρχει μηχανική καλλιέργεια και όλα χρειάζονται να γίνουν με το χέρι».
Μέσα σε όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αγρότες της περιοχής, έρχονται να προστεθούν και τα καιρικά φαινόμενα, τα οποία λόγω τοποθεσίας, είναι πιο έντονα. Πολλές είναι μάλιστα και οι φορές που αναγκάζονται να εργαστούν κάτω από δύσκολες συνθήκες, άλλοτε με τρομερό κρύο και άλλοτε με αφόρητη ζέστη. Και σα να μη φτάνει αυτό, όπως η ίδια λέει «δεν ξέρουμε αν θα μπορέσουμε να απολαύσουμε τον κόπο μας, δεδομένων των καιρικών συνθηκών».
Η ίδια, θα προέτρεπε μια νέα γυναίκα να ασχοληθεί με το αγροτικό επάγγελμα. Κάτι που όπως δηλώνει το έχει πετύχει ο Συνεταιρισμός καθώς έχει καταφέρει να κρατήσει την νεανική του δύναμη. «Κρατάμε τη δύναμή μας ηλικιακά» υπογραμμίζει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και συμπληρώνει «πολύς είναι ο κόσμος που έχει επιστρέψει στο χωριό, μορφωμένος κόσμος» καθώς «ξέρει ότι θα πάρει μια αξιοπρεπή τιμή στο μήλο του, στην παραγωγή του».
Όμως, εκφράζει και παράλληλα το παράπονό της, ότι δεν υπάρχουν αρκετά ελληνικά εργατικά χέρια. «Δεν έχω κάτι με τους μετανάστες. Έρχονται οι άνθρωποι, δουλεύουν, ζουν και καλά κάνουν. Όμως είναι δυνατόν στην Ελλάδα της κρίσης και της ανεργίας, να μην υπάρχουν εργατικά χέρια;».
Λίγα λόγια για τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ζαγοράς Πηλίου
Πρόκειται για έναν από τους παλαιότερους συνεταιρισμούς επί ελληνικού εδάφους, καθώς μετρά περισσότερα από 100 χρόνια συνεχούς λειτουργίας. Πιο συγκεκριμένα, ιδρύθηκε το 1916 από 199 Ζαγοριανούς, ενώ το 1985 μπήκε στη φάση της οργανωμένης εμπορικής επιχείρησης.
Σήμα κατατεθέν του είναι τα μήλα υψηλής ποιότητας που παράγει, τα οποία μάλιστα το 1996 αναγνωρίστηκαν με την ετικέτα «Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης» (ΠΟΠ) από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα στα Βαλκάνια υπερσύγχρονο ιδιόκτητο συγκρότημα ψυγείων-διαλογητηρίων, κάτι που αποδεικνύεται από το συνεχές επενδυτικό έργο που πραγματοποιείται στον τομέα εκσυγχρονισμού της υλικοτεχνικής του υποδομή
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο συνεταιρισμός καλλιεργεί και παράγει πέρα από τα μήλα, αχλάδια, κεράσια, κάστανα, ακτινίδια κα.
ΑΠΕ
