Για τον σπουδαίο φίλο μας Κλέαρχο Τσαουσίδη
Όσοι γνωρίσαμε από κοντά σπουδαίους ανθρώπους της καθημερινότητας μας, όσοι πορευτήκαμε επαγγελματικά με ντόμπρους αγωνιστές στα αστικά τοπία του σύγχρονου κόσμου κι όσοι ξέρουμε πόσο φευγαλέο είναι το πέρασμα από αυτή τη ζωή, τόσοι είμαστε περίλυποι γιατί χάνονται αυτοί οι σπάνιοι δικοί μας, το στήριγμα μας δηλαδή.
Ο Κλέαρχος Τσαουσίδης έμαθε σε πολλούς από εμάς να γράφουμε, να μιλάμε μπρος σ’ ένα μικρόφωνο, να κοιτάμε τον άλλον στα μάτια, να ψάχνουμε πίσω απ τις λέξεις, να διαβάζουμε πέρα απ τις σελίδες, με ακρίβεια,με πάθος, με γνώση και φαντασία.
Ο Κλέαρχος έμαθε σε πολλούς από εμάς πως η Αριστερά δεν είναι ένα ιδεατό κατασκεύασμα αλλά μια καθορισμένη πραγματικότητα που περιλαμβάνει μέσα της τον πρωινό καφέ και το νυχτερινό φεγγάρι. Μας δίδαξε με ευγένεια πως τα όνειρα μπορούν να περπατάνε, να καπνίζουν, να στέκονται αφηρημένα σ’ ένα σηματοδότη θέλοντας να περάσουν με κόκκινο…απέναντι.
Ο Κλέαρχος μας δίδαξε πως κάποιος, με πολύ κόπο, με αντίξοες συνθήκες μπορεί να γίνει “χαρισματικός” σ’ ένα επάγγελμα το οποίο ρεαλιστικά ή σκόπιμα απαξιώνεται ώστε να γίνει αντιπαθέστατο στο σημερινό νεφελώδες κοινωνικό κατεστημένο.
Ο Κλέαρχος ο φίλος μας, ο αγαπημένος, ο σύντροφος τώρα μας λείπει…αλλά πάντα θα μας θυμίζει τους υπέροχους στίχους του Γιάννη Ρίτσου.
“να λείπεις-δεν είναι τίποτα να λείπεις
Θάσαι πάντα μέσα σ όλα εκείνα
που γι αυτά έχεις λείψει
θάσαι για πάντα
μέσα σ όλο τον κόσμο.”
Ηλίας Κουτσούκος