Βλέποντας τις περασμένες Τρίτη και Τετάρτη, ομάδες των περίπου πενήντα ατόμων στην «Μουριά» του Αγίου Ισιδώρου, που φυλάσσονταν από άνδρες του λιμενικού, αναμένοντάς την μεταφορά τους στη Μόρια, μου ήρθε στο μυαλό η εικόνα του στρατηγού-υφυπουργού-συντονιστή του προσφυγικού-μεταναστευτικού, Αλκιβιάδη Στεφανή, που από το βήμα της Βουλής διαβεβαίωνε εμένα και άλλους αφελείς συμπολίτες μου –κάπως βιαστικά όπως είπε ο ίδιος γιατί «πετούσε» στον Έβρο για υπηρεσιακές υποχρεώσεις- ότι μεταξύ άλλων «σφραγίσαμε τα σύνορα».
Γράφει ο Ξενοφών Ε. Μαυραγάνης*
Δεν ξέρω πως εμπνεύσθηκε την φράση, αλλά συζητώντας σήμερα με ομόβαθμό του, που υπηρέτησε πολλά χρόνια στον Έβρο, έλαβα την απάντηση πως «δεν ξέρει ο άνθρωπος από σύνορα, γι αυτό τα λέει».
Η εμφάνισή του στη Βουλή έγινε πριν η Εφημερίδα των Συντακτών, τον παραδώσει γυμνό στην κοινή γνώμη, χωρίς ΜΒΑ δηλαδή και χωρίς τον μανδύα του πολυσπουδασμένου στρατιωτικού, που ανέλαβε να μας εξοικειώσει με την στρατιωτική αντίληψη του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», χωρίς βέβαια και μετά τις αποκαλύψεις να χάσει το άκρως υπεροπτικό ύφος του, όπως τουλάχιστον δείχνει στις φωτογραφίες.
Παρ’ όλ’ αυτά και επειδή, μπορεί –σκέφτηκα- να παρασύρθηκε από κάποιους που δεν ήξεραν καλά αγγλικά και να μην είχε γίνει η αναγραφή των πτυχίων του εκ δόλου και από σκοπού, έριξα μια ματιά στο βιογραφικό του, ανακαλύπτοντας ότι έχει τιμηθεί με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής και με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα, δυο από τα πιο σπουδαία παράσημα, που απονέμοντα από την πολιτεία σε ανθρώπους που επιτέλεσαν σπουδαία έργα στην διάρκεια της όποιας θητείας τους.
Και επειδή, δεν είναι φαντάζομαι ο μόνος στρατιωτικός ο κ. Στεφανής, που κατέχει αυτά τα παράσημα, θα ήθελα να βρεθεί κάποιος να μου εξηγήσει πώς, από ποιον και για ποιο λόγο παρασημοφορούνται αβέρτα οι στρατιωτικοί, ενώ γνωρίζω πολλούς-κι εσείς φαντάζομαι- εξαίρετους ανθρώπους, επιστήμονες, καλλιτέχνες, συγγραφείς, δασκάλους, κυρίως δασκάλους, που μορφώνουν και διαμορφώνουν γενιές και γενιές ανθρώπων, χωρίς ποτέ κανείς να αναγνωρίσει το έργο τους- ίσως κάποιοι σύλλογοι αποφοίτων- και να τους αποδώσει τις πρέπουσες τιμές.
Και επειδή ακόμα, πολλοί εδώ στη Λέσβο, μιλάνε για τον «Αγιασώτη» υπουργό, με πολλή υπερηφάνεια, δεν είδα στο βιογραφικό του να αναφέρεται κάπου η Αγιάσος. Ίσως να είναι γόνος Αγιασωτών, γεννημένος όμως και μεγαλωμένος στην Αθήνα. Ίσως να πέρασε και κάποιες διακοπές στο πατρικό των γονιών του. Αλλά αυτό μπορεί να είναι και μια κουτσομπολίστικη παρωνυχίδα.
Το σίγουρο είναι πως ο στρατηγός-υφυπουργός Αλκιβιάδης Στεφανής, είναι απολύτως βέβαιος για το εθνωφελές και κοινωφελές έργο που κλήθηκε να υπηρετήσει και πως με όλα τα «πτυχία» και τα παράσημα που τον συνοδεύουν, καλπάζει ακάθεκτος προς την επιτυχία του σφραγίσματος των συνόρων, που μπορεί να αποτελέσει και δικό μας σφράγισμα.
*Τα τοπωνύμια αναφέρονται στην Λέσβο
