Τα αγόρια που μπήκαν πρόωρα στην εφηβεία, είναι πιθανότερο να εμφανίσουν διαβήτη τύπου 2 ως ενήλικες, ανεξάρτητα από το βάρος τους στην παιδική ηλικία, σύμφωνα με μια νέα σουηδική επιστημονική έρευνα, την πρώτη που κάνει αυτή τη συσχέτιση.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ, με επικεφαλής τους καθηγητές Τζένι Κίντμπλομ και Κλάες Όλσον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Diabetologia της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Μελέτη του Διαβήτη, ανέλυσαν στοιχεία για 30.700 άνδρες σε βάθος 30ετίας. Η μέση ηλικία έναρξης της εφηβείας των συμμετεχόντων ήταν στα 14 τους, ενώ από αυτούς οι 1.851 εμφάνισαν διαβήτη σε μέση ηλικία 57 ετών.
Διαπιστώθηκε ότι όσοι είχαν έναρξη εφηβείας σε ηλικία 9,3 έως 13,4 ετών, είχαν περίπου διπλάσια πιθανότητα εκδήλωσης πρώιμου διαβήτη τύπου 2 πριν τα 57 τους, σε σχέση με όσους μπήκαν καθυστερημένα στην εφηβεία μεταξύ των 14,8 και 17,9 ετών. Επίσης τα αγόρια με πολύ πρόωρη εφηβεία είχαν 27% μεγαλύτερο κίνδυνο για εμφάνιση διαβήτη τύπου 2 μετά τα 57 τους.
Ήταν ήδη γνωστό από προηγούμενες μελέτες ότι τα υπέρβαρα παιδιά και όσα αυξάνουν πολύ το βάρος τους κατά την εφηβεία, είναι πιθανότερο να εκδηλώσουν διαβήτη, όταν μεγαλώσουν. Ήταν επίσης γνωστό ότι υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στην πρόωρη εφηβεία των κοριτσιών (έναρξη εμμήνου ρύσης) και στην εμφάνιση διαβήτη μετά από χρόνια.
Τώρα, για πρώτη φορά, διαπιστώνεται ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και στα αγόρια. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, για κάθε χρόνο πιο πρόωρης έναρξης της εφηβείας, αυξάνεται κατά 28% ο κίνδυνος πρώιμου διαβήτη πριν τα 57 και κατά 13% ο κίνδυνος διάγνωσης διαβήτη μετά την ηλικία των 57 ετών. Αυξάνεται επίσης κατά 25% ο κίνδυνος για την ανάγκη θεραπείας με ινσουλίνη.
«Τα ευρήματα μας δείχνουν ότι η πρόωρη εφηβεία μπορεί να αποτελέσει ένα νέο ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για τον διαβήτη τύπου 2 στους άνδρες, που είχαν εφηβεία πριν τα 14 τους», δήλωσε η Κίντμπλομ, αν και παραδέχθηκε ότι «είναι ακόμη ασαφείς οι μηχανισμοί που συνδέουν την πρώιμη εφηβεία με τον μεγαλύτερο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2».
Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση:
https://link.springer.com/article/10.1007/s00125-020-05121-8
(ΑΠΕ)
