Με την εισηγητική ομιλία του πρωθυπουργού και προέδρου του κόμματος Αλέξη Τσίπρα αρχίζει σήμερα το 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Σε σύγκριση με το 1ο Συνέδριο, πολλά έχουν αλλάξει, με βασικότερο ότι πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην κυβέρνηση. Το συνέδριο αναμένεται να απασχολήσουν οι σχέσεις κόμματος -κράτους -κυβέρνησης, ο κομματικός προγραμματισμός σε σχέση με τον κυβερνητικό προγραμματισμό, ζητήματα δικαιωμάτων, αυτοδιοίκησης, συνδικαλισμού, δημόσιας διοίκησης και εκπαίδευσης.
Τρεις είναι οι βασικές τάσεις στον ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή, που θα απευθυνθούν στους περίπου 3.000 συνέδρους. Η Ενωτική Κίνηση καταθέτει 12 προτάσεις για έναν μάχιμο ΣΥΡΙΖΑ και επιθυμεί την αλλαγή συσχετισμών στη χώρα μας και στην Ευρώπη, υποστηρίζοντας πως «εφαρμόζουμε πολλά θετικά μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, την καταπολέμηση της ανεργίας, την επιβολή της ισονομίας και της ισοτιμίας. Δυστυχώς, εφαρμόζουμε και μέτρα που κινούνται εκτός του προγράμματός μας, τα οποία είναι απόρροια της συμφωνίας του Ιουλίου ’15».
Απ’ την πλευρά της, η τάση των 53+ θέτει το ερώτημα «πάση θυσία στην κυβέρνηση;» στο οποίο απαντά η ίδια ως εξής: «Ασφαλώς μας ενδιαφέρει να είμαστε στην κυβέρνηση όσο οι κοινωνικές μας συμμαχίες μάς επιτρέπουν να παίζουμε το ρόλο μας. Αν χαθεί, με δική μας ευθύνη ή λόγω συνεχών εκβιασμών, η σχέση μας με τα ασθενέστερα και λαϊκά κοινωνικά στρώματα, με τα ριζοσπαστικοποιημένα τμήματα της κοινωνίας, αν διαρραγεί οριστικά η σχέση μας με τα ριζοσπαστικά κοινωνικά κινήματα, δεν έχει καμία σημασία η παραμονή σε μια κυβέρνηση, που θα έχει χάσει, στην ουσία, την κοινωνική στήριξη», προτού καταλήξει: «Είναι σαφές, λοιπόν, ότι αν συνεχιστούν οι εκβιασμοί και τα πραξικοπήματα από τους ‘δανειστές’, προτιμάμε να πέσουμε αντιστεκόμενοι ηρωικά από εσωτερική ή εξωτερική τρόικα και όχι ταπεινωτικά από την ίδια την κοινωνία».
Από την πλευρά τους, τέλος, 40 μέλη της απερχόμενης Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ με αναφορά στην Πλατφόρμα 2010, αναφέρουν μεταξύ άλλων τα εξής: «Το μεγάλο διακύβευμα για την Αριστερά του 21ου αιώνα που θέλουμε να οικοδομήσουμε, είναι ένα τολμηρό και ρεαλιστικό σχέδιο προοδευτικών μετατοπίσεων και αλλαγών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, με εμβάθυνση του δημοκρατικού και οικολογικού προτάγματος, με ανάσχεση της ανοδικής δυναμικής της ακροδεξιάς, με ρηγμάτωση της ηγεμονίας του νεοφιλελεύθερου μοντέλου στην οργάνωση της οικονομίας, της κοινωνίας, της παραγωγής και της κατανάλωσης».
