Η ομορφιά του Πάπιγκου ξεπερνάει τη φήμη του και τα συναισθήματα που προκαλεί η θέα των κάθετων βράχων της Αστράκας είναι δύσκολο να περιγραφούν με λόγια. Ειδικά το χειμώνα, αν έχουν «στολιστεί» με χιόνι, η επίσκεψη στο γραφικό χωριό μπορεί να χαρακτηριστεί με δυο λέξεις «απλά συγκλονιστική».
Είναι αλήθεια ότι, μέχρι να φτάσετε στα δύο χωριά, θα έχετε ήδη πάρει μια γεύση από την ασύγκριτη γραφική ομορφιά της περιοχής, αφού ο δρόμος σταματά στο Μικρό Πάπιγκο και στο μεταξύ έχετε ήδη περάσει από άλλους πολύ όμορφους οικισμούς. Εξάλλου, μια βόλτα στην Αρίστη, σημαντικό κεφαλοχώρι του Ζαγορίου, θα σας δώσει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να θαυμάσετε τα καλοδιατηρημένα σπίτια και αρχοντικά, πολλά από τα οποία έχουν μετατραπεί σε υψηλής ποιότητας ξενώνες.
Η διαδρομή
Συνεχίζοντας για το Μεγάλο Πάπιγκο, θα κατηφορίσετε προς τον Βοϊδομάτη, όπου θα συναντήσετε ένα γεφύρι διαφορετικό από τα άλλα. Πρόκειται για την τσιμεντένια κατασκευή που θα σας περάσει απέναντι, σε ένα από τα πιο δημοφιλή σημεία για φωτογραφίες. Από εκεί αρχίζει και το μονοπάτι για το χτισμένο πάνω σε βράχο μοναστήρι της Παναγίας της Σπηλιώτισσας, με το ξυλόγλυπτο τέμπλο και τις τοιχογραφίες του 17ου αιώνα, στο οποίο έβρισκαν καταφύγιο οι Ελληνες την εποχή της Τουρκοκρατίας. Η διαδρομή συνεχίζεται με ατέλειωτες κλειστές στροφές που δεν πρέπει να σας αποθαρρύνουν, απλά χρειάζεται λίγη προσοχή.
Ομορφιά που προκαλεί δέος
Σε υψόμετρο 980 μέτρων, το Μεγάλο Πάπιγκο σας υποδέχεται κι έχει όλα τα προσόντα για να σας γοητεύσει. Δεν είναι τα παραδοσιακά σπίτια και τα γραφικά καλντερίμια, ούτε οι πέτρινες βρύσες και οι εντυπωσιακές εκκλησίες του που θα σας ενθουσιάσουν. Αυτό που κάνει το χωριό αυτό να ξεχωρίζει από όλους τους υπόλοιπους παραδοσιακούς οικισμούς είναι το ότι είναι χτισμένο στη σκιά των «Πύργων της Αστράκας», ορεινών σχηματισμών στο όρος Τύμφη ή Γκαμήλα.
Οι τεράστιοι κάθετοι βράχοι που ορθώνονται πίσω του και κυριαρχούν στο τοπίο προκαλούν -το λιγότερο- δέος. Ακόμη πιο εντυπωσιακοί είναι το ξημέρωμα ή όταν αρχίζει να σουρουπώνει, όταν το μεγαλείο τους βάφεται από τα χρώματα της δύσης. Η εικόνα τους θα αποτυπωθεί για πάντα στο μυαλό σας και θα σας κάνει να ψάχνετε ευκαιρία για να επιστρέψετε.
Στο χωριό θα δείτε οπωσδήποτε το ναό του Αγίου Βλασίου, που ολοκληρώθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, όπως και το επιβλητικό καμπαναριό που βρίσκεται δίπλα του, ενώ λίγο πιο πέρα θα θαυμάσετε την Καλλίνειο Σχολή, που χτίστηκε το 1897. Μπορείτε επίσης να επισκεφτείτε την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου με το ύψους 10 μέτρων καμπαναριό και το ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που κατασκευάστηκαν και οι δυο το 18ο αιώνα. Στη διαδρομή για το Μικρό Πάπιγκο θα έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε ακόμη έναν ιδιαίτερο γεωμορφολογικό σχηματισμό με τον οποίο έχει προικίσει η φύση την περιοχή. Οι Οβίρες Ρογκοβού ή, όπως τις αποκαλούν οι περισσότεροι, «Κολυμπήθρες», είναι κάτι που δεν πρέπει να χάσετε. Αξίζει να τις επισκεφτείτε απλά και μόνο για να θαυμάσετε τη δημιουργικότητα της φύσης, τις λείες πέτρες που σμίλευσε το πέρασμα του νερού από εκεί.
Από αφετηρία προορισμός
Είναι πάντως ενδιαφέρον ότι το Πάπιγκο -όπως και όλα τα Ζαγοροχώρια- αφού πρώτα πέρασε από τη φάση της εγκατάλειψης, μετατράπηκε από αφετηρία σε προορισμό. Οι κάτοικοί του επί αιώνες το άφηναν αναζητώντας δουλειά σε άλλες περιοχές και τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 έγινε πραγματική δημογραφική αφαίμαξη, όμως από τη δεκαετία του ’90 άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την ανάδειξή του σε έναν από τους τοπ προορισμούς όχι μόνο για τους Ελληνες αλλά και για τους ξένους. Ο τουρισμός πρόσφερε σημαντική οικονομική διέξοδο στους κατοίκους του, που σίγουρα είναι ευχαριστημένοι από τη ζωντάνια που απέκτησε το χωριό τα τελευταία χρόνια.
