Πόσο κοστίζει ένας χριστουγεννιάτικος διάκοσμος σε μια πόλη όπως η Θεσσαλονίκη; Εξαρτάται!
Για κάποιους λίγες δεκάδες χιλιάδες ευρώ, για άλλους 2.500 χιλιάδες απλήρωτοι απολυμένοι μαζί με την καταστροφή της ανατολικής παραλίας της Χαλκιδικής.
Σε καιρούς μεγάλης κρίσης, οι άνθρωποι που ταυτίζονται πολιτικά με όσους αρνούνται λίγα κατοστάρικα στους πενόμενους συνταξιούχους, είτε σύρονται στην αποδοχή του μέτρου με γκρίνιες, αποφάσισαν να αποδεχτούν να μας κάνουν δώρο τον αμφίβολης αισθητικής χριστουγεννιάτικο διάκοσμο, οι δυο κραγμένες όσο λίγες εταιρίες, Coca Cola και Ελληνικός Χρυσός.
Είχε τόση ανάγκη η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου αυτές τις «χορηγίες» (να μη λερώνουμε και την έννοια του πανάρχαιου θεσμού); Όχι βέβαια!
Η «φιλανθρωπία» και το κιτς
Αν η διοίκηση του Δήμου έκανε λίγο κουμάντο στη διαρκή καταπάτηση των πεζοδρομίων από τους κολλητούς των εραστών του ελληνικού «επιχειρείν», τότε θα περίσσευαν χρήματα και για διάκοσμους και για πανηγύρια και για να κάνουν Χριστούγεννα οι αναξιοπαθούντες που τώρα στήνονται να λάβουν ένα πιάτο φαΐ από τις «φιλάνθρωπες» κυρίες της δημαρχιακής παρέας και της εκκλησιαστικής ουράς της. Και γιατί έπρεπε να γίνει νέος διάκοσμος σε εποχή κρίσης; Και τι διάκοσμος! Τόσο κοσμογυρισμένοι, ο δήμαρχος Μπουτάρης και η παρέα του, δεν έχουν δει τίποτα στις μεγαλουπόλεις που επισκέπτονται; Εχουν δει πουθενά τέτοιο κιτς και γυφτοπάζαρο με τις διαφημίσεις των «χορηγών» να κυριαρχούν; Ξέχασαν τι έλεγαν για τα ανάλογης αισθητικής έργα και θεάματα του Παπαγεωργόπουλου;
Η προσφυγή της δημαρχιακής παρέας στα λεφτά των εταιριών που όχι απλώς εξοργίζουν τους Θεσσαλονικείς αλλά και καταστρέφουν ζωές, δεν γίνεται λόγω οικονομικού προβλήματος. Είναι η πάγια ταχτική των κρατούντων, των εχόντων που αενάως κλαίγονται όταν δεν αυξάνουν τον χρυσό τους κάθε μέρα, είναι απλούστατα η ταχτική του «ΣΕ ΦΤΥΝΩ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ».
Φτύνουν στα μούτρα τους χιλιάδες Θεσσαλονικείς που έμειναν στο δρόμο διότι η εταιρία 3Ε που παράγει την Coca Cola «την έκανε» για τη Βουλγαρία των μεροκάματων πείνας (5-7 ευρώ), τη Βουλγαρία της χαμηλότερης ή και καθόλου φορολόγησης (εξαρτάται τι σχέσεις αναπτύσσεις με τη Μαφία που συγκυβερνά), τη Βουλγαρία που προφανώς θα δεχόταν και με τιμές αρχηγού κράτους την «Ελληνικός Χρυσός» κλείνοντας τα μάτια για το τι συνέβη στη γειτονική Ρουμανία από διαρροή κυανίου.
Πάει κι ο φερετζές
Ο δήμαρχος Μπουτάρης, φιλότεχνος και large, επιδεικνύει έναν κυνισμό αξιοπρόσεχτο για άνθρωπο που πρώτη φορά εκλέχτηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Το ίδιο και οι στενοί του συνεργάτες (κάποιοι φτύνουν και στα δικά τους μούτρα αν λάβουμε υπόψη το παρελθόν τους).
Ομολογώ ότι ο κ. Μπουτάρης έχει ικανότητες στο να ξεγελά εξίσου δεξιούς και αριστερούς. Αλλά το παιχνίδι κάποτε γίνεται αναγνωρίσιμο. Ειδικά για όποιον γνωρίζει τον τρόπο που οι αδίστακτες εταιρίες χειρίζονται τις σχέσεις τους με τις μικρές, μεσαίες και μεγάλες εξουσίες, από τον δημοσιογραφίσκο ο οποίος δε βλέπει, δεν ακούει τους χιλιάδες απολυμένους, τους δεκάδες χιλιάδες χαλκιδικιώτες και θεσσαλονικείς που κάθε τους διαδήλωση ταρακουνάει την πόλη, ίσαμε τα μέλη δημοτικών συμβουλίων π.χ. επί Πάχτα στο Δήμο Αριστοτέλη ή τους δημοτικούς συμβούλους Θεσσαλονίκης, γειτονικών δήμων και μεγάλων κομμάτων.
Να είναι καλά οι άνθρωποι. Η υπεροψία τους παρέσυρε να πετάξουν εντελώς τον φερετζέ τους. Έναν φερετζέ που δεν έκρυψε βέβαια την ανοχή ή αδράνεια στις θρασύτατες πρακτικές των εργοδοτών του «Αγγελιοφόρου» και της «Μακεδονίας», ενώ εξέφραζαν τον πόνο τους για την κυβερνητική πολιτική απέναντι στα μεγάλα ιδιωτικά και μπαταξίδικα κανάλια. Πρώην κνίτες, πρώην συνασπισμικοί, πρώην πασόκοι, πρώην, πρώην και πρώην, κάνουν επίδειξη του «ρεαλισμού» τους, δηλαδή της απανθρωπιάς, αναξιοπιστίας και αναξιοπρέπειας που τους καθιστούν τις πριμαντόνες στα μπαράκια της βλαχομπαρόκ «ελίτ».
Συνήθως έτσι αρχίζει η σήψη και η εξαέρωση.
