Τι είχε στο μυαλό του αυτός που σχεδίασε την «ντιζαϊνάτη» καρέκλα στο σπίτι μας; Πώς διαμορφώνονται οι τάσεις της μόδας στα αντικείμενα; Πρόκειται για αντισυμβατικότητα ή απλώς για μια άλλη μορφή επικοινωνίας; Στη γλώσσα μας, όταν λέμε «σκύλος» εννοούμε τον σκύλο. Στο design μήπως, σημαίνον και σημαινόμενο δεν ταυτίζονται; Μήπως τον σκύλο μπορεί να τον δούμε ως γάτα;
Οι σχεδιαστές, μέσα από αντικείμενα της καθημερινότητας που δημιουργούν -χρηστικά αντικείμενα, όπως μία καρέκλα- αφηγούνται ιστορίες, συμβολίζουν πράγματα και καταστάσεις. Τους συμβολισμούς μπορεί να τους αναγνωρίσει ο καθένας, αρκεί να έχει ανοιχτά μάτια και μυαλό.
Στο Εργαστήριο Βιομηχανικού Σχεδιασμού του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΑΠΘ, αποστολή του επίκουρου καθηγητή Γιώργου Λιαμάδη, είναι να μάθει στους φοιτητές του και αυριανούς σχεδιαστές, πώς να εισάγουν το δικό τους αφήγημα μέσα σε ένα κομμάτι ξύλου ή οποιουδήποτε άλλου υλικού.
Ένα τέτοιο project που τους ανέθεσε, ήταν η κατασκευή 42 ξύλινων τροχήλατων αντικείμενων. Υπό τον τίτλο «Rolling Stories» («Κυλιόμενες ιστορίες») οι φοιτητές του ΑΠΘ αφηγούνται 42 διαφορετικές ιστορίες και τις παρουσιάζουν στο κοινό -από σήμερα και μέχρι την Κυριακή- στη 2η Διεθνή Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης «Art Thessaloniki».
«Πάντοτε με εκπλήσσουν τα αποτελέσματα των εργασιών των φοιτητών. Κερδίζω πάρα πολλά και μαθαίνω από αυτούς. Εκπλήσσομαι από τη φαντασία και την αντισυμβατικότητα στον τρόπο σκέψης τους, που είναι ένα χαρακτηριστικό των δημιουργικών ανθρώπων» δήλωσε ο κ. Λιαμάδης στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων εξηγώντας ότι ο βιομηχανικός σχεδιασμός θέτει, μεν, περιορισμούς στην έκφραση, σε σύγκριση με την ελευθερία της τέχνης, αφήνει, δε, περιθώρια δημιουργικότητας, που αξιοποιώντας τα ο σχεδιαστής μπορεί να καταλήξει σε κάτι, που καθένας θα μπορεί να το ερμηνεύσει με όποιον τρόπο θέλει.
Πηγή φωτογραφίας: ΑΠΘ
