Σε δίκη οδηγούνται στην Θεσσαλονίκη σήμερα 21 κάτοικοι της Χαλκιδικής για την πολύκροτη υπόθεση του εμπρησμού του εργοταξίου στην Χαλκιδική τον Φεβρουάριο του 2013.
Για το κίνημα της Χαλκιδικής ενάντια στις εξορύξεις χρυσού πρόκειται για την “δίκη των δικών” καθώς οι κάτοικοι βαρύνονται με πολλές κακουργηματικές κατηγορίες και κυρίως γιατί η υπόθεση αυτή έμεινε γνωστή για τις μεθοδεύσεις των διωκτικών αρχών που είχαν στόχο να ποινικοποιήσουν μια ολόκληρη κοινωνία βαφτίζοντας την εγκληματική οργάνωση. Όλοι οι κατηγορούμενοι παραπέμπονται με βαρύτατες κατηγορίες εις βάρος τους μεταξύ αυτών σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, απόπειρας ανθρωποκτονίας, ληστεία, έκρηξη, κατοχή εκρηκτικών κ.ά. (συνολικά αντιμετωπίζουν 9 κακουργηματικές κατηγορίες και 8 πλημμεληματικές).
Μια ολόκληρη κοινωνία δικάζεται γιατί διέπραξε το «κακούργημα» να μιλήσει, να αγωνιστεί και να αντισταθεί ενάντια στην καταστροφή ενός τόπου: του περιβάλλοντος, της υγείας και όλων των πτυχών της ζωής των κατοίκων της περιοχής από την «χρυσοφόρα» δραστηριότητα της Eldorado Gold. Μια εταιρείας για την οποία υπάρχουν δεκάδες αποδεικτικά στοιχεία για παραβάσεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας με διοικητικές κυρώσεις κ.α.
Το σημαντικότερο στοιχείο αυτής της δίκης είναι ο τρόπος που οι 21 διώχθηκαν ποινικά εν μέσω μιας «κατάστασης εξαίρεσης» που κράτησε τελικά πολλούς μήνες στην Χαλκιδική και επιβλήθηκε από την ίδια την εξορυκτική εταιρεία σε αγαστή συνεργασία με την τότε κυβέρνηση και το δόγμα του A. Σαμαρά ότι η επένδυση θα προχωρήσει με «κάθε κόστος». Αυτό σήμαινε μια άνευ προηγουμένου κατασταλτική στρατηγική και κρατική τρομοκρατία εναντίον των κατοίκων όπου για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα κάθε έννοια δικαιώματος και νομικού πολιτισμού παραβιάστηκε.
Ενδεικτικά να αναφέρουμε μερικές αυθαιρεσίες εκ μέρους της αστυνομίας: την μαζική λήψη DNA από 124 κατοίκους χωρίς να τους έχει απαγγελθεί εις βάρος τους κατηγορία, πολύωρη κράτηση στο αστυνομικό Μέγαρο Πολυγύρου χωρίς τη δυνατότητα οι κάτοικοι να έχουν επαφή με δικηγόρο, κράτηση που σε κάποιες περιπτώσεις έλαβε την μορφή της απαγωγής χωρίς οι συγγενείς των προσαχθέντων κατοίκων να γνωρίζουν που βρίσκονται. Διακόσια άτομα μέσα σε ένα μικρό διάστημα προσήχθησαν στην ασφάλεια και υποβλήθηκαν σε παράνομη λήψη DNA.
Η αυθαιρεσία των αστυνομικών είχε ξεπεράσει κάθε όριο με καταγγελίες κατοίκων για ψυχολογικά βασανιστήρια και ερωτήσεις για το πολιτικό φρόνημα τους και συστηματική παρεμπόδιση των δικηγόρων κατά την άσκηση των καθηκόντων τους αλλά και των δικαιωμάτων των κατοίκων.
Για την μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων που κατηγορούνται τα ενοχοποιητικά στοιχεία που χρησιμοποίησε η αστυνομία είναι η σάρωση των τηλεφωνικών επικοινωνιών (χωρίς το περιεχόμενο) των κατοίκων, κατά ομάδες, τις προηγούμενες μέρες πριν τον εμπρησμό του εργοταξίου. Η παρακολούθηση των τηλεφωνικών επικοινωνιών, σύμφωνα με τους δικηγόρους, το μόνο που δείχνει είναι την μεταξύ τους σχέση. Να σημειωθεί ότι πρόκειται για ανθρώπους που ζουν στον ίδιο τόπο και έχουν φιλικές, επαγγελματικές και συγγενικές σχέσεις και είναι παραπάνω από λογικό να επικοινωνούν μεταξύ τους…
Σύμφωνα με τους συνηγόρους των κατοίκων, οδηγούμαστε σε μια δίκη με μια εξόχως προβληματική προδικασία γεμάτη αυθαιρεσίες, ενδεικτικά αυτών είναι τα γεγονότα της 7 Μαρτίου του 2013 με την εισβολή των ΜΑΤ, των ΕΚΑΜ και της ΟΠΚΕ στο χωριό και τις έρευνες σε σπίτια έξι ατόμων που είχαν προσαχθεί με την παράλληλη ρίψη δακρυγόνων και χημικών στο χωριό μέχρι αργά το βράδυ ακόμη και στις αυλές των σπιτιών.
Τέλος, να σημειωθεί ότι τα αποδεικτικά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν από την αστυνομία για τις διώξεις δεν συνελέγησαν από τα αρμόδια αστυνομικά όργανα από τον τόπο του συμβάντος αλλά από εργαζόμενους στη φύλαξη της εταιρείας και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει τι πραγματικά βρέθηκε, πως και γιατί.
Στην τελευταία αναβολή της δίκης στις 13 Μαρτίου οι μάρτυρες ανήλθαν σε 73 ενώ η Ελληνικός Χρυσός δεν παρέστη ως πολιτική αγωγή.
