Σε προεκλογικό χρόνο είναι δύσκολο για ένα υποψήφιο βουλευτή να μιλήσει αυτοκριτικά για λάθη και αστοχίες. Άνθρωποι όμως που έχουν βιώσει την πολιτική σε πολύ δύσκολες συνθήκες, όπως ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, η κριτική και η αυτοκριτική είναι αναπόσπαστα στοιχεία της πολιτικής στην πράξη. Ίσως και να μη νοείται αλλιώς η διαδικασία της πολιτικής. Βουλευτής στην Α Θεσσαλονίκης με τον ΣΥΡΙΖΑ και εκ νέου υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, στην ίδια περιφέρεια, σχετικά με την ήττα στις ευρωεκλογές είναι διαφωτιστικός. Μέσα σε λίγες γραμμές περιγράφει με ακρίβεια τι συνέβη ενώ θέτει και το θεμελιώδες ζήτημα της «επικοινωνίας με τον κόσμο», ζήτημα υπαρκτό, αέναα, στις σχέσεις εξουσίας – κοινωνίας. Πιστεύει ότι η μάχη θα κριθεί στα προγράμματα και στην απόφαση των πολιτών για την ίδια τους τη ζωή. «Ο μεγάλος αντίπαλος όμως είναι η αποχή και η εμμονή στην ανεμελιά» τονίζει.
Συνέντευξη στον Φίλιππο Δεργιαδέ
- Κύριε Μηταφίδη που αποδίδετε την ήττα στις ευρωεκλογές και πως εξηγείτε ότι ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων σας δεν πήγε να ψηφίσει;
Η αλήθεια είναι επαναστατική και δεν χρειάζονται εκλογικεύσεις και βολικά άλλοθι του τύπου «δεν επικοινωνήσαμε την πολιτική μας». Ανακολουθίες, αδεξιότητες, άνοιγμα περιττών μετώπων, προβληματικές συμμαχίες σπατάλησαν πολύτιμους πολιτικούς «πόρους», με αποτέλεσμα να εισπράξουμε αθροιστικά και αναδρομικά τη λαϊκή δυσαρέσκεια και για τα ατιμώρητα ανοσιουργήματα των προκατόχων μας.
Το 2015 παραλάβαμε μια χώρα χρεοκοπημένη. Την περίοδο της διακυβέρνησής μας, με όλες τις αδυναμίες που μπορεί κάποιος να μας προσάψει, προχωρήσαμε σε μέτρα αναδιανομής του εισοδήματος για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και καταφέραμε να βγάλουμε την χώρα από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια. Τα κροκοδείλια δάκρυα των αντιπάλων μας για τη μεσαία τάξη, που τμήματά της όντως φτωχοποιήθηκαν την περίοδο της κρίσης, δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι το μεγαλύτερο πλήγμα από την οικονομική κρίση το υπέστη η εργατoϋπαλληλική τάξη της χώρας με την εκτίναξη της ανεργίας στο 28% και οι συνταξιούχοι που έχασαν 45-65% της αγοραστικής τους δύναμης. Παρότι οι δείκτες της ανεργίας και της αδήλωτης εργασίας υποχώρησαν σημαντικά (30% περίπου είναι η πτώση κατά 9 εκατοστιαίες μονάδες) παραμένουν πολύ πάνω από τον ευρωπαϊκό Μ.Ο. Μεγάλα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας ζουν ακόμα σε συνθήκες ανέχειας και πρέπει να αποδεικνύουμε καθημερινά ότι μπορούμε να τα εκπροσωπήσουμε και να προασπίσουμε τα συμφέροντά τους. Δεν είναι θέμα επικοινωνιακό, αλλά ζήτημα προγράμματος. Το πρόγραμμα αυτό καταθέτουμε στις 7/7 στην κρίση του Ελλήνων.
- Δεν ήταν και ιδεολογική ή ήττα; Οι πολίτες, βάσει του αποτελέσματος των ευρωεκλογών, έχουν δείξει ότι δεν αναγνωρίζουν το έργο του ΣΥΡΙΖΑ. Υπήρξε πρόβλημα επικοινωνίας, αλαζονείας και συμπεριφορών;
Οι εκλογές του Μαΐου αφορούσαν σε πρώτο επίπεδο την Ευρώπη. Βγήκαμε μέσα από τη δίνη τής κρίσης ή σχεδόν βγήκαμε, για να βρεθούμε μέσα σε μια πανευρωπαϊκή κρίση χρέους που πυροδοτεί φαινόμενα ξενοφοβίας, ρατσισμού και εθνικισμού. Μην υποτιμάμε επίσης το BREXIT που αποτελεί μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της ΕΕ. Η ελληνική περίπτωση, ειδικά μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών, αποτελεί μια όαση σταθερότητας και ίσως μια εξαίρεση, μέσα σε ένα πολύ δυσοίωνο ευρωπαϊκό περιβάλλον. Από την άλλη όμως οι εκλογές του Μαΐου πήραν ένα χαρακτήρα δημοψηφισματικό για την Κυβέρνηση σε μια στιγμή που η επικοινωνία με τον κόσμο, με τα προβλήματά του, με τους φόβους του είχε εξασθενίσει. Αυτό φάνηκε από την βεβαιότητα σε κύκλους γύρω από το Μαξίμου πως η διαφορά μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ είναι μικρή. Η έλλειψη επικοινωνίας και όχι το “επικοινωνιακό” οδήγησε ακόμα και σε ορισμένες συμπεριφορές όπως τις λέτε “αλαζονικές”.
- Η διαφορά ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, φαίνεται να κινείται στα επίπεδα των ευρωεκλογών, δηλαδή κυμαίνεται από 7,5% έως 10,5%. Εσείς τι λέτε να συμβεί; Είναι αναστρέψιμη αυτή κατάσταση και πως;
Οι εθνικές εκλογές είναι τελείως διαφορετικές από τις ευρωεκλογές. Στις 7/7 ο λαός δεν θα στείλει μήνυμα στην Κυβέρνηση. Επιλέγει Κυβέρνηση. Εμείς καταθέτουμε ένα πρόγραμμα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με κοινωνική δικαιοσύνη και για την οικοδόμηση ενός πραγματικού Κοινωνικού Κράτους. Από την άλλη το πρόγραμμα του Μητσοτάκη, όπως είπε και ο Πρωθυπουργός, μυρίζει «αίμα» και αφήνει να αιωρούνται ένα σωρό υποσχέσεις χωρίς δεσμεύσεις.
- Με δεδομένο ότι δεν υπάρχει πολύς χρόνος για να παρουσιαστούν και να αναλυθούν από το εκλογικό σώμα τα προεκλογικά προγράμματα, ποια είναι τα θέματα που θα καθορίσουν το εκλογικό αποτέλεσμα;
Το πρόγραμμα που καταθέτουμε και μοιράζουμε πόρτα – πόρτα, θεωρώ πως είναι το καλύτερο πρόγραμμα που έχουμε γράψει ποτέ. Είναι ευκολονόητο και συγκεκριμένο, γι’ αυτό και είναι δυνατόν να διαδοθεί πλατιά ακόμα και μέσα στα στενά χρονικά περιθώρια που έχουμε. Ο μεγάλος αντίπαλος όμως είναι η αποχή και η εμμονή στην ανεμελιά.
- Πως αποτιμάτε το εγχείρημα της Προοδευτικής Συμμαχίας; Έχει αποδώσει καρπούς;
Θέσαμε το προφανές δίλημμα «πρόοδος ή συντήρηση» στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και προπαντός την απειλή της ακροδεξιάς και των φασιστικών μορφωμάτων που σηκώνουν κεφάλι στη Ευρώπη. Πάνω σ’ αυτή τη βάση σχηματίστηκε η Προοδευτική Συμμαχία. Έγινε όμως λίγο αργά και από τα πάνω, χωρίς την ουσιαστική εμπλοκή των μελών του κόμματος. Μια Προοδευτική Συμμαχία, άλλωστε, δεν είναι ένα διακύβευμα που εξαντλείται μόνο στην ελληνική πραγματικότητα, αλλά αφορά ολόκληρη την Ευρώπη.
- Κάποιοι προτείνουν το εγχείρημα της Προοδευτικής Συμμαχίας μετεκλογικά, ασχέτως του αποτελέσματος, να πάρει πιο μόνιμα χαρακτηριστικά και να μετεξελιχθεί σε πολιτικό συνεργατικό σχήμα ή κόμμα. Πως ακούτε αυτές τις ιδέες;
Όπως έχει αναφέρει η Μάρτα Χάνεκερ αυτό που ριζοσπαστικοποιεί την Αριστερά είναι η ικανότητα να δημιουργεί χώρους σε όσο το δυνατόν περισσότερους τομείς, ώστε να συναντιόμαστε και να ενώνουμε τις δυνάμεις μας στον αγώνα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε θέση να φέρει σε πέρας ένα τέτοιο εγχείρημα.
- Το 2015 συνεργαστήκατε με τους ΑΝΕΛ. Σήμερα με ποιο κόμμα θα μπορούσατε να συνεργαστείτε; Με το ΚΙΝΑΛ;
Στην Ευρώπη η επάρατη λιτότητα και η άνοδος της ακροδεξιάς οδήγησαν κάποια τμήματα της σοσιαλδημοκρατίας να συμμαχήσουν με την Ευρωπαϊκή Αριστερά και τους Πράσινους. Στην Ελλάδα το ΚΙΝΑΛ, παρά την απομάκρυνση του κ. Βενιζέλου, αρνείται να πετάξει όλα εκείνα τα βαρίδια που το οδήγησαν σε συγκυβέρνηση με τη Δεξιά.
Ο κοινωνικός Αρμαγεδδών που ετοιμάζει ο κ. Μητσοτάκης επιτάσσει όχι μόνο το ΚΙΝΑΛ αλλά και το ΚΚΕ να εγκαταλείψουν τα εθνικιστικά τους καμώματα και τα συνεχή «παρών» και τις αποχές, όταν κρίνονται ανθρώπινα δικαιώματα και στήριξη στους ανήμπορους, και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Να συμβάλλουν σε μια πλατιά πολιτική και κοινωνική συμμαχία που να προασπίζει τη ζωή των ανθρώπων του μόχθου.
- Πως αντιμετωπίζετε το ΜεΡΑ 25, το οποίο αντλεί ψήφους κυρίως από τον ευρύτερο χώρο της αριστεράς;
Η αλήθεια είναι πως δεν είχαμε εντοπίσει την εκλογική του άνοδο την προηγούμενη περίοδο. Όμως όσο είναι ένα κόμμα “προσωπικοτήτων-παραγόντων” είναι δύσκολη μια συνεννόηση επί πολιτικών αρχών. Άλλωστε υποψηφιότητες όπως αυτή της κ. Σακοράφα, με τις εθνικιστικές απόψεις για το Μακεδονικό, απωθούν τους αριστερούς πολίτες. Το ίδιο ισχύει και με άλλα σχήματα που αυτοπροσδιορίζονται ως Αριστερά και στην πράξη συμπληρώνουν την γκρίζα βεντάλια του μετώπου εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Βαρουφάκης το είπε: «Η μόνη χαμένη ψήφος είναι στον ΣΥΡΙΖΑ». Ε, αν τον ψηφίζουν αριστεροί, καλά να πάθουμε όλοι!
