“Η Ανταρσία – Αντικαπιταλιστική Αριστερά τοποθετείται στον απολογισμό της περιφέρειας για το 2016, θέτοντας συγκεκριμένα κριτήρια: Αν ο προσανατολισμός και η διαχείριση της διοίκησης απάντησε στα κοινωνικά προβλήματα των εργαζομένων, της νεολαίας και του λαού. Αν συνέβαλε στην αντιμετώπιση της ανεργίας με θέσεις εργασίας και όχι με προγράμματα κοινωφελούς εργασίας ή συνεταιριστικής επιχειρηματικότητας. Αν συνέβαλε στην αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων και στην αντιμετώπιση της διαχείρισης των δημοσίων, κοινωνικών αγαθών προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, σε σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική που ασκείται ή είχαμε και το 2016 προώθηση της ακραίας λιτότητας, των επιχειρηματικών συμφερόντων, των εργολάβων, των προγραμμάτων της ΕΕ και του μοντέλου καπιταλιστικής ανάπτυξης”, σημείωσε, μεταξύ άλλων, στην τοποθέτηση του κατά τη συζήτηση του απολογισμού στο Περιφερειακό Συμβούλιο Κεντρικής Μακεδονίας, ο περιφερειακός σύμβουλος, εκλεγμένος με την Ανταρσία στην Κ. Μακεδονία, Θανάσης Αγαπητός.
Όπως ανέφερε, στη βάση αυτών των κριτηρίων, καταψηφίζει τον απολογισμό, γιατί “εμείς δεν υποκύπτουμε στον κοινωνικό εκβιασμό που επιβάλει και η σημερινή συγκυβέρνηση στις τοπικές κοινωνίες. Καταψηφίζουμε τον απολογισμό γιατί όλα αυτά που έγιναν δεν ήταν με τα μάτια στραμμένα στην κοινωνία, αλλά στις εντολές του ‘Παρατηρητηρίου Οικονομικής Αυτοτέλειας’ και κριτήριο τους ήταν το κέρδος των τοκογλύφων των τραπεζών και η εξυπηρέτηση μικρών και μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Για μας εξάλλου, ή θα συγκρουστείς με το ασφυκτικό πλαίσιο κυβέρνησης-ΕΕ-εργοδοσίας, ή θα γίνεις χειροκροτητής και γρανάζι της κοινωνικής εξαθλίωσης. Η διοίκηση της περιφέρειας κρύβεται και δικαιολογείται κάθε φορά πως δε μπορεί να συγκρουστεί και να ανατρέψει τα δεδομένα που διαμορφώνουν οι μνημονιακές πολιτικές, γιατί θα μείνει χωρίς χρήματα. Είναι πολύ γνώριμοι πλέον αυτού του τύπου οι εκβιασμοί. Τα τελευταία χρόνια εξάλλου τους ακούσαμε πολλές φορές από τους εκφραστές της αστικής πολιτικής. ‘Ευρώ ή χάος’, ‘μνημόνια ή χρεοκοπία’, ‘αποπληρωμή του χρέους ή δε θα έχουμε μισθούς και συντάξεις’ και αλλά πολλά ευφυολογήματα των χαϊδεμένων παιδιών των τραπεζών. Τα αποτελέσματα είναι ορατά πλέον στον καθένα, με τις στρατιές ανέργων, με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας να βασιλεύουν, με την ουσιαστική κατάργηση της δημόσιας υγείας και όλων των δημόσιων κοινωνικών αγαθών, ταυτόχρονα με την εκτίναξη του χρέους, με την πρόσδεση στην ‘προκρούστεια κλίνη’ μιας ολόκληρης γενιάς που καλείται να ζήσει με όρους των αρχών του 1900”.
Η καταψήφιση του απολογισμού από την ΑΝΤΑΡΣΙΑ- ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ επιχειρεί -προσθέτει- να αναδείξει για μια ακόμη φορά, πως η συντριβή του ασφυκτικού πλαισίου του χρέους, της ΕΕ και του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού είναι ο μόνος δρόμος για να ανασάνει η εργαζόμενη πλειοψηφία. “Δεν επιδιώκουμε εξάλλου την ‘ανάπτυξη’ του καπιταλιστικού κέρδους, αλλά την ανάπτυξη κοινών αγώνων ρήξης και ανατροπής με στόχο την εργατική δημοκρατία και την κοινωνική απελευθέρωση”.
Αναλυτικά, η τοποθέτηση του Θ. Αγαπητού στο Περιφερειακό Συμβούλιο (6.2.2017):
Το 2016 ήταν μια ακόμη σκληρή χρονιά για τον ελληνικό λαό καθώς συνεχίστηκε η ακραία αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης, της ΕΕ και του κεφαλαίου – ξένου και εγχώριου – για να αφαιρέσουν εισόδημα, περιουσία και δικαιώματα από τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα.
Συνάδελφοι/ισσες, τι ακριβώς κάνουμε σήμερα συζητώντας τον απολογισμό του 2016; Εξετάζουμε ποιες ήταν οι κοινωνικές ανάγκες και πως αυτές καλύφθηκαν; Εξετάζουμε πώς και αν καλύφθηκαν οι στοιχειώδεις όροι επιβίωσης της κοινωνικής πλειοψηφίας σε μια περίοδο που τα κυβερνητικά φιρμάνια για φορολεηλασία, διακοπές ρεύματος, πλειστηριασμούς, παρακρατήσεις μισθών, τείνουν να γίνουν ο κανόνας για μια μεγάλη πλειοψηφία νοικοκυριών; Προφανώς και όχι.
Στην πραγματικότητα έχουμε απολογιστικές λογιστικές καταστάσεις που αποτυπώνουν συγκεκριμένα οικονομικά μεγέθη με βάση το σχεδιασμό και την υλοποίηση που υπέδειξαν οι κρατικές υπηρεσίες. Γι’ αυτό ο απολογισμός έρχεται για ψήφιση χωρίς πολιτική εισήγηση, παρά μόνο την εισήγηση των αντιπεριφερειαρχών και των υπηρεσιακών παραγόντων. Ωστόσο η απουσία πολιτικής εισήγησης είναι πολιτική επιλογή της Περιφερειακής Αρχής. Σημαίνει συμφωνία και αποδοχή της βάρβαρης πολιτικής της λιτότητας, που θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια όπως δείχνουν οι λογιστικές καταστάσεις των υπηρεσιών της Περιφέρειας.
Αυτά όμως που σήμερα σφραγίζονται με τον απολογισμό είναι 2 πράγματα: Πρώτον, η απόλυτη αποδοχή, υπεράσπιση και αξιοποίηση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής από την περιφερειακή αρχή, παρόλη την κατά καιρούς «φτηνή αντιπολίτευση» και το λανσάρισμα της «πολιτικής ανεξαρτησίας». Κοινώς, το μνημόνιο και η ΕΕ να είναι καλά.
Δεύτερον η επιχείρηση θεμελίωσης ενός τοπικού κράτους που έχοντας μια πενιχρή κρατική χρηματοδότηση, περιορίζει και καταργεί όλα τα ψήγματα κοινωνικής πολιτικής και επιχειρηματικοποίειται με ταχύτατους ρυθμούς (με κύρια συνδρομή του «Καλλικράτη» και του ΕΣΠΑ), προκειμένου να διευκολύνει τη δημιουργία «επενδυτικών παραδείσων-εργασιακών κολαστηρίων».
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιος ουσιαστικός λόγος για τη σημερινή μας συνεδρίαση. Γιατί επί της ουσίας μιλάμε για το πώς υλοποιήθηκε ο Προϋπολογισμός του 2016 που όπως κάθε χρόνο έτσι και πέρσι ήταν μικρότερος. Μπορεί να ισχυριστεί κάποιος στα σοβαρά ότι με τα ποσά που δίνονται μπορεί να στηριχτεί οποιαδήποτε αναπτυξιακή προσπάθεια; Μπορεί να υπάρξει λύση των μεγάλων κοινωνικών και λαϊκών προβλημάτων, να καταπολεμηθεί η φτώχεια και η ανεργία; Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από αυτόν.
Αν μπούμε στα “ψιλά γράμματα” θα βρούμε ψίχουλα, μικροποσά για την κοινωνική πολιτική, ενώ για τους ανέργους ανοίγονται “λαμπροί” δρόμοι για να γίνουν κοινωνικοί επιχειρηματίες, αυτή τη νέα απάτη της εποχής μας. Αντίθετα τα μισά έργα που έγιναν ήταν για μελέτη, κατασκευή και ανακατασκευή δρόμων λες και δεν υπάρχουν άλλες ανάγκες.
Ακόμη δεν μπορώ να μην αναφέρω και την απουσία οποιουδήποτε ίχνους δημοκρατικού προγραμματισμού. Δηλαδή να συζητήσουμε για το ποιες είναι οι ανάγκες, να τις ιεραρχήσουμε, να επιλεγούν σχέδια υλοποίησής τους και εν συνεχεία να κατανεμηθούν οι πόροι. Τώρα έχουν όλα αφεθεί στον “αυτόματο πιλότο” της αγοράς, της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και πρυτανεύει η λογική της απορροφητικότητας από τα ΕΣΠΑ. Μπορεί σε μια περιοχή να υπάρχει επείγουσα ανάγκη για έργα υδροδότησης ή για βιολογικό καθαρισμό αλλά η Ε.Ε. μας χρηματοδοτεί να φτιάξουμε εργοστάσια βιομάζας. Και φτιάχνουμε εργοστάσια βιομάζας παριστάνοντας κιόλας ότι παράγουμε έργο και απορροφούμε πόρους.
Το θέμα βέβαια δεν είναι μόνο τι έχει μέσα ο απολογισμός, αλλά και τι δεν έχει. Κι ας μην πάμε στο τι θα έπρεπε να έχει, ας πάμε μόνο στο τι η κρίση και οι οικονομικές εξελίξεις επιβάλουν ως κοινωνικές δράσεις και έπρεπε στοιχειωδώς να πραγματοποιηθούν.
1. Δράσεις Στέγασης και Επανένταξης Αστέγων. 2. Πρόγραμμα καταγραφής και στήριξης γυναικών σε περιπτώσεις κακοποίησης και κοινωνικού αποκλεισμού, 3. Πρόγραμμα Σίτισης μέσω Προγραμματικών Συμβάσεων με Δήμους, δομές Αλληλεγγύης, 4. Παροχή υπηρεσιών Υγείας σε ανασφάλιστους πολίτες και παιδιά μέσω Προγραμματικών Συμβάσεων με Νομικά Πρόσωπα, 5. Πρόγραμμα κατά της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού», 6. Προγράμματα επανασύνδεση παροχής ηλεκτρικού ρεύματος και νερού σε περιπτώσεις που έχουν διακοπεί λόγω φτώχειας.
Όλα αυτά δεν υπάρχουν στον απολογισμό του 2016…
Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε τι θα σήμαινε φιλολαϊκός απολογισμός και διάθεση κονδυλίων αν η διοίκηση της περιφέρειας ασχολούνταν πραγματικά με το να βρουν δουλειά οι άνεργοι, με την ενίσχυση νοσοκομείων και σχολείων, με την προστασία του περιβάλλοντος, με την δημόσια διαχείριση των απορριμμάτων με σκοπό τη διαλογή στην πηγή και την ανακύκλωση. Την καθημερινότητα την γνωρίζουν βέβαια οι εκατοντάδες χιλιάδες φτωχοί άνθρωποι της Κ. Μακεδονίας, που δεν είδαν καμία συμπαράσταση από την Περιφέρεια. Αυτό που δεν γνωρίζουν, όμως, είναι τι θα μπορούσε να είχε κάνει η Περιφέρεια και δεν το έκανε.
Η συνήθης «δικαιολογία» για το κόψιμο κοινωνικών δαπανών είναι το «λεφτά δεν υπάρχουν». Τι συμβαίνει όμως στην περίπτωση που λεφτά υπάρχουν και δεν δίνονται για τις κοινωνικές ανάγκες;
Λεφτά υπήρχαν –έστω και περιορισμένα- το 2016 για κοινωνική πολιτική.
Τα κονδύλια αυτά δεν ξοδεύτηκαν για τις ανάγκες των κατοίκων για δύο κυρίως λόγους:
Ο πρώτος λόγος ήταν οι μνημονιακοί νόμοι που απαγόρευαν οποιαδήποτε πρόσληψη και άλλες ενέργειες που ήταν αναγκαίες για να προχωρήσει η υλοποίηση κοινωνικών προγραμμάτων της Περιφέρειας. Νόμοι που αρνήθηκε να καταργήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ποια όμως ήταν η στάση της Περιφέρειας; Μήπως κατήγγειλε ότι η κυβέρνηση συνεχίζει να εφαρμόζει τους νόμους των Μνημονίων; Όχι, ποτέ. Μήπως έκλεισε την Περιφέρεια σε ένδειξη διαμαρτυρίας γιατί δεν την αφήνουν να κάνει κοινωνική πολιτική, να στεγάσει τους άστεγους ή να βοηθήσει τους φτωχούς; Όχι, ποτέ. Μήπως κάλεσε ανοιχτά τους πολίτες, ή έστω τους υπόλοιπους ΟΤΑ, να διεκδικήσουν κινηματικά την υλοποίηση κοινωνικών προγραμμάτων για τα οποία υπήρχαν τα χρήματα; Το αντίθετο έκανε η Περιφέρεια κάλυψε και καλύπτει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τις μνημονιακές πολιτικές!
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι τα αποθεματικά της Περιφέρειας (δηλ. τα λεφτά όλων μας) είναι δεσμευμένα από την κυβέρνηση για να τα δώσει στο ΔΝΤ!Για ένα χρέος παράνομο, για ένα χρέος που δεν δημιούργησε ο λαός.
Αυτός είναι ο δεύτερος λόγος, όχι μόνο για την κοινωνική πολιτική που δεν έγινε το 2016, αλλά και για τη συνέχιση της ίδιας κατάστασης και για το 2017!
Αν οι περικοπές και η σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία αποτελούν τη μια όψη του νομίσματος, η άλλη είναι η ανάδειξη του ΕΣΠΑ ως μοναδικού εργαλείου οικονομικής πολιτικής και κατ’ επέκταση η χρηματοδότηση των προτεραιοτήτων που θέτει η ΕΕ και το ντόπιο κεφάλαιο και όχι οι κοινωνικές ανάγκες. Παρά λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρια για τον περιορισμό των (ΚΑΠ), η ουσία είναι πως το ΕΣΠΑ δεν αποτελεί μια λύση ανάγκης, αλλά στρατηγική επιλογή μετασχηματισμού του τοπικού κράτους σε γραφείο κατανομής κονδυλίων, που θα μετατρέπουν ακόμα και την κοινωνική πολιτική σε κερδοφόρα επιχείρηση. Η εν λόγω κατεύθυνση γίνεται τελικά το κατεξοχήν εργαλείο επιβολής των πολιτικών κατευθύνσεων της ΕΕ και του μνημονίου, επιχειρώντας να εξαφανίσει κάθε τάση διεκδίκησης των κοινωνικών αναγκών από το ίδιο το κράτος και την εργοδοσία, μέσω του αέναου κυνηγιού του ονείρου για την ένταξη ενός «έργου» στο ΕΣΠΑ.
Τα ευρωπαϊκά προγράμματα που υλοποιούνται και από την Περιφέρεια παγιώνουν το καθεστώς της επιτροπείας και χτίζουν τις «εταιρικές σχέσεις» που αλυσοδένουν εδώ και χρόνια το δικαίωμα της θιγόμενης πλειοψηφίας να καθορίσει το μέλλον της, απελευθερωμένη από τα δεσμά των επιχειρηματικών συμφερόντων.
Η περιβόητη «ανταγωνιστικότητα» την οποία υπηρετούν τα ευρωπαϊκά προγράμματα θα επιτευχθεί με την εμπέδωση των νέων εργασιακών μοντέλων χωρίς δικαιώματα.
Τα εν λόγω προγράμματα έχουν σαν στόχο την άμεση οργανική σύνδεση των περιφερειών και των δήμων με το μοντέλο διακυβέρνησης της ΕΕ, χρησιμοποιώντας ως μέσω μια σειρά χρηματοδοτικά εργαλεία τα οποία κατευθύνουν όλους τους κοινωνικούς τομείς. Αυτό προσπαθεί να παγιώσει και η συμφωνία «Στρατηγική 2020» για την Ευρώπη στην οποία υποτάσσονται τα προαναφερόμενα προγράμματα.
Η ΕΕ που απειλεί να πνίξει στο βωμό του κέρδους τους λαούς της Ευρώπης, δεν πραγματώνει το καταστροφικό του έργο κυρίως μέσα από μια κλίκα υποχθόνιων συνωμοτών, αλλά μέσα από τα καθαγιασμένα από πολλούς ευρωπαϊκά προγράμματα που εδώ και χρόνια έχουν γίνει η ταφόπλακα για τους φτωχούς αγρότες και μια σειρά παραγωγικών κλάδων, για τις εργασιακές σχέσεις, για τη νεολαία.
Η ΑΝΤΑΡΣΙΑ- ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ έχοντας τα μάτια στραμμένα έξω από τις κλειστές αίθουσες των περιφερειακών συμβουλίων, στον τιτάνιο αγώνα που κάνει ο λαός μας για να ζήσει με αξιοπρέπεια, καταψήφισε αυτά τα πρόγραμμα, αρνούμενη να δέσει πιο σφιχτά τη θηλιά στο λαιμό μας.
Άλλο μεγάλο θέμα του απολογισμού είναι οι δράσεις για το αγροτοδιατροφικό ζήτημα, μια σημαντική οικονομική δραστηριότητα που αποτελεί και τη βάση μιας μικρής μεταποιητικής βιομηχανίας και βιοτεχνίας. Εδώ ο στρατηγικός προσανατολισμός της Περιφέρειας, εναρμονισμένος με την ΕΕ, είναι πέρα για πέρα λανθασμένος και καταστροφικός για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους. Όσα γίνονται ωφελούν ένα μικρό ποσοστό μεγαλοαγροτών και επιχειρηματιών που μπορούν να εξάγουν. Αφήστε που η υπόθεση του εμπάργκο στη Ρωσία έδειξε πόσο επισφαλής είναι αυτή η στρατηγική. Έχει απολεσθεί η εσωτερική αγορά και η ανάκτησή της δεν είναι ζήτημα πιστοποιητικών και σημάτων. Χρειάζονται γεωργικές πολιτικές ανάκτησης της εσωτερικής αγοράς κόντρα στην ΚΑΠ και τις ντιρεκτίβες της ΕΕ και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με όλες χώρες του κόσμου. Η μεταφυσική πίστη της διοίκησης κι όχι μόνο, στις δυνάμεις της αγοράς και στον ανταγωνισμό, εμποδίζει να δείτε ότι αφανίστηκαν οι περισσότερες καλλιέργειες κι επικράτησε ένα είδος μονοκαλλιέργειας που καταστρέφει τους αγρότες και την αγροτική παραγωγή του τόπου μας. Ρίξτε μια ματιά στην ενδοχώρα, ερημώνει κάθε μέρα. Αυτό τον απολογισμό ποιος θα τον κάνει;
Ένας διαφορετικός απολογισμός δεν μπορεί να μην έχει και τους αγώνες των εκπαιδευτικών να κρατήσουν όρθιο το δημόσιο σχολείο, των γιατρών και νοσηλευτών για την υπεράσπιση της υγείας, των φοιτητών του για δημόσια ανώτατη εκπαίδευση, των εργαζομένων της ΔΕΗ για την αποτροπή του ξεπουλήματος της, των φορέων για να μην ξεπουληθεί το αεροδρόμιο.
Για τις ελλείψεις προσωπικού στην Περιφέρεια
Είναι γνωστό πως υπάρχουν μεγάλες ανάγκες σε προσωπικό στην Περιφέρεια ποτέ όμως δεν διεκδικήθηκε η κάλυψη τους κινηματικά, μαζί με τους ίδιους τους υπαλλήλους.
Ποτέ δε φέρατε μια πρόταση για το σύνολο των αναγκών σε προσωπικό, ώστε σε ορίζοντα πενταετίας, όλες οι υπηρεσίες της Περιφέρειας να είναι παραγωγικές, δηλαδή να μπορούν να εξυπηρετούν τις κοινωνικές ανάγκες και να πραγματοποιούν έργα με αυτεπιστασία και με το προσωπικό της, κι όχι αναθέτοντάς τα σε εργολάβους. Πόσοι εργαζόμενοι, με ποιες ειδικότητες, σε ποιες υπηρεσίες χρειάζονται, και πόσους διεκδικούμε κάθε χρόνο σε μόνιμο και σε επί συμβάσει προσωπικό μέσω ΑΣΕΠ.
Οι διαδικασίες είναι πολύ συγκεκριμένες για την πρόσληψη τακτικού προσωπικού μέσω ΑΣΕΠ και έχουν ευθύνη συγκεκριμένα Υπουργεία. Η Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας, ακόμη και με τους μνημονιακούς νόμους που έχει ψηφίσει η συγκυβέρνηση, έχει δύο δυνατά όπλα για τη διεκδίκηση μόνιμου προσωπικού: το ότι έχει αρκετές εκατοντάδες κενές οργανικές θέσεις στο Οργανόγραμμά της και το γεγονός ότι διαθέτει αποθεματικό, άρα ίδιους πόρους, για την πρόσληψη προσωπικού. Όμως αυτά πρέπει να διεκδικηθούν. Ως Διοίκηση είχατε την υποχρέωση να κάνετε και όλες τις διοικητικές ενέργειες που χρειάζονται σε αυτή την κατεύθυνση, ώστε να μπορούμε μετά να διεκδικήσουμε πολιτικά και κινηματικά, μαζί με τους ίδιους τους εργαζόμενους, και να το πετύχουμε.
Επειδή όμως και το 2016 δεν κάνατε τίποτα σ’ αυτή την κατεύθυνση φτάσαμε στην κατάσταση να μας λέτε ότι, μιας και η κυβέρνηση δεν ανταποκρίνεται και οι μνημονιακοί νόμοι τις απαγορεύουν, η Περιφέρεια είναι αναγκασμένη να καταλήξει σε λύσεις, των εργολάβων, των δίμηνων συμβάσεων, των ΚΟΙΝΣΕΠ ή άλλες λύσεις ημιαπασχόλησης χωρίς ασφάλιση και δικαιώματα. Η στάση πλήρους αποδοχής των απαγορεύσεων και περιορισμών, οδήγησε ακόμα και τις ελάχιστες μόνιμες θέσεις, που η Περιφέρεια πρότεινε το υπουργείο να τις περιορίσει ακόμα περισσότερο κι εσείς να το αποδεχθείτε.
Τέλος για το ζήτημα των ζητημάτων της κοινωνίας μας, που είναι η ανεργία δεν μπορεί να ξεμπερδεύουμε με τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, τα voucher, τα σεμινάρια, τα συσσίτια και τα κοινωνικά παντοπωλεία. Οι άνεργοι θέλουν πρώτα απ’ όλα δουλειά. Μόνιμη και σταθερή δουλειά κι όχι φιλανθρωπία.
Η Ανταρσία – Αντικαπιταλιστική Αριστερά τοποθετείται στον απολογισμό της περιφέρειας για το 2016, θέτοντας συγκεκριμένα κριτήρια: Αν ο προσανατολισμός και η διαχείριση της διοίκησης απάντησε στα κοινωνικά προβλήματα των εργαζομένων, της νεολαίας και του λαού. Αν συνέβαλε στην αντιμετώπιση της ανεργίας με θέσεις εργασίας και όχι με προγράμματα κοινωφελούς εργασίας ή συνεταιριστικής επιχειρηματικότητας. Αν συνέβαλε στην αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων και στην αντιμετώπιση της διαχείρισης των δημοσίων, κοινωνικών αγαθών προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, σε σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική που ασκείται ή είχαμε και το 2016 προώθηση της ακραίας λιτότητας, των επιχειρηματικών συμφερόντων, των εργολάβων, των προγραμμάτων της ΕΕ και του μοντέλου καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Στη βάση αυτών των κριτηρίων καταψηφίζουμε τον απολογισμό, γιατί εμείς δεν υποκύπτουμε στον κοινωνικό εκβιασμό που επιβάλει και η σημερινή συγκυβέρνηση στις τοπικές κοινωνίες. Καταψηφίζουμε τον απολογισμό γιατί όλα αυτά που έγιναν δεν ήταν με τα μάτια στραμμένα στην κοινωνία, αλλά στις εντολές του «Παρατηρητηρίου Οικονομικής Αυτοτέλειας» και κριτήριο τους ήταν το κέρδος των τοκογλύφων των τραπεζών και η εξυπηρέτηση μικρών και μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Για μας εξάλλου, ή θα συγκρουστείς με το ασφυκτικό πλαίσιο κυβέρνησης-ΕΕ-εργοδοσίας, ή θα γίνεις χειροκροτητής και γρανάζι της κοινωνικής εξαθλίωσης. Η διοίκηση της περιφέρειας κρύβεται και δικαιολογείται κάθε φορά πως δε μπορεί να συγκρουστεί και να ανατρέψει τα δεδομένα που διαμορφώνουν οι μνημονιακές πολιτικές, γιατί θα μείνει χωρίς χρήματα. Είναι πολύ γνώριμοι πλέον αυτού του τύπου οι εκβιασμοί. Τα τελευταία χρόνια εξάλλου τους ακούσαμε πολλές φορές από τους εκφραστές της αστικής πολιτικής. «Ευρώ ή χάος», «μνημόνια ή χρεοκοπία», «αποπληρωμή του χρέους ή δε θα έχουμε μισθούς και συντάξεις» και αλλά πολλά ευφυολογήματα των χαϊδεμένων παιδιών των τραπεζών. Τα αποτελέσματα είναι ορατά πλέον στον καθένα, με τις στρατιές ανέργων, με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας να βασιλεύουν, με την ουσιαστική κατάργηση της δημόσιας υγείας καιν όλων των δημόσιων κοινωνικών αγαθών, ταυτόχρονα με την εκτίναξη του χρέους, με την πρόσδεση στην «προκρούστεια κλίνη» μιας ολόκληρης γενιάς που καλείται να ζήσει με όρους των αρχών του 1900.
Η καταψήφιση του απολογισμού από την ΑΝΤΑΡΣΙΑ- ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ επιχειρεί να αναδείξει για μια ακόμη φορά, πως η συντριβή του ασφυκτικού πλαισίου του χρέους, της ΕΕ και του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού είναι ο μόνος δρόμος για να ανασάνει η εργαζόμενη πλειοψηφία. Δεν επιδιώκουμε εξάλλου την «ανάπτυξη» του καπιταλιστικού κέρδους, αλλά την ανάπτυξη κοινών αγώνων ρήξης και ανατροπής με στόχο την εργατική δημοκρατία και την κοινωνική απελευθέρωση.
