Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, βασικό θέμα των ΜΜΕ αποτελούν συνήθως τα τροχαία ατυχήματα και ο απολογισμός δεκάδων νεκρών και εκατοντάδων τραυματιών. Η βελτίωση και η απόδοση σε χρήση μεγάλων σύγχρονων οδικών αρτηριών και οι φιλότιμες προσπάθειες των υπηρεσιών Τροχαίας συνετέλεσαν ώστε φέτος ο απολογισμός να είναι εντυπωσιακά θετικός, με ελάχιστα τροχαία ατυχήματα.
του Θέμη Χαρίση*
Δυστυχώς, φέτος τις γιορτινές μέρες του Πάσχα, την ελληνική κοινωνία σοκάρισε ένας απολογισμός τραγικός, που αφορά νεκρούς και τραυματίες από χρήση αυτοσχέδιων κροτίδων, βεγγαλικών και . Το φαινόμενο δεν είναι πρωτοφανές. Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, την τελευταία εικοσαετία οι νεκροί ξεπερνούν τους είκοσι. Χρονιά αρνητικού ρεκόρ το Πάσχα του 2010, οταν σε διάφορες περιοχές της χώρας οι νεκροί ήταν τουλάχιστον πέντε και οι τραυματίες δεκάδες, πολλοί από τους οποίους σοβαρά, με ακρωτηριασμούς, απώλεια όρασης κλπ. Άρα κανένας δεν δικαιούται να λέει ότι δεν ήξερε.
Για την έξαρση του φαινομένου με τα τραγικά αποτελέσματα δεν φταίει η έλλειψη νομοθεσίας, κανόνων και απαγορεύσεων. Το αντίθετο μάλιστα . Για την εμπορία, μεταφορά, παρασκευή, χρήση κλπ. κροτίδων και βεγγαλικών ισχύει ένα αρκετά ισχυρό και καλοδουλεμένο νομοθετικό πλαίσιο με νόμους, προεδρικά διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις. Ούτε και οι αρμόδιες διωκτικές αρχές μπορούν εύκολα να κατηγορηθούν για αδράνεια. Εκατοντάδες είναι οι συλλήψεις παραβατών της σχετικής νομοθεσίας και εκατομμύρια κομμάτια οι κατασχέσεις παράνομων κροτίδων και βεγγαλικών.
Εκείνο που ξέφυγε από κάθε έλεγχο και κάθε λογική είναι το γεγονός ότι οι κροτίδες και τα βεγγαλικά και κυρίως τα αυτοσχέδια, συνδέονται ιδιότυπα, με «πατροπαράδοτα έθιμα». Τα περισσότερα από αυτά κατά τις αφηγήσεις τοπικών «μπουρλοτιέρηδων», τοπικών αρχόντων, τοπικών ¨πονηρών¨ πολιτευτών και κυρίως τοπικών τουριστικών επιχειρηματιών και πρακτόρων, έχουν και μια αναφορά στους αγώνες του έθνους για την αποτίναξη της τουρκικής σκλαβιάς. Το μείγμα εκρηκτικό, όπως και το περιεχόμενο των κροτίδων.΄Ετσι και με την απαραίτητη συνδρομή των ΜΜΕ, βλέπουμε κάθε χρόνο όλο και περισσότερες περιοχές να ανασύρουν από την τοπική συλλογική μνήμη κάποιο έθιμο των προγόνων, που βέβαια πάντα πρέπει να συνδέεται και με τα χρόνια της Τουρκοκρατίας και την προαιώνια και αθάνατη ελληνική γενναιότητα και λεβεντιά. Το φαινόμενο έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που πολύ φοβάμαι ότι κανένας δεν θα δίνει σημασία στα συγκλονιστικά μηνύματα που εκπέμπει ο ευαγγελικός στίχος «…Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας…» γιατί απλά θα θεωρεί αυτό ως το σύνθημα για την έναρξη του ρουκετοπόλεμου.
Τελικά μέχρι πότε και κυρίως μέχρι πού μπορεί να μας οδηγήσει άραγε αυτή η ιδιότυπη μίξη τουριστικής προβολής και επιχειρηματικών-τουριστικών συμφερόντων με την αναπαραγωγή εθνικών μύθων; Μήπως φτάσουμε κάθε χρόνο να σουβλίζουμε και από έναν νεαρό διάκο, σε ανάμνηση του ηρωισμού και της αυτοθυσίας του Αθανάσιου Διάκου στην Αλαμάνα;
Αν το φαινόμενο συνεχίσει να εξελίσσεται με τα παραπάνω χαρακτηριστικά χωρίς την επικράτηση της κοινής λογικής, χωρίς καμία συγκροτημένη αντίδραση της Πολιτείας,των τοπικών κοινωνιών και φορέων, φοβάμαι και απεύχομαι ότι τελικά ο απολογισμός σε θύματα θα ξεπεράσει τον απολογισμό των Τούρκων που έπεσαν θύματα ηρωικών πράξεων των προγόνων μας στο όνομα των οποίων δικαιολογείται η παράνομη χρήση εκρηκτικών και όπλων.
*Ο Θέμης Χαρίσης είναι υποστράτηγος ΕΛ-ΑΣ ε.α. / Νομικός και Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο Θεσσαλονίκης της δημοτικής παράταξης «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΑΖΙ» – Κατερίνα Νοτοπούλου.
