Θερμό επεισόδιο ή Χάγη; Το δίλημμα και η παγίδα

Εάν υπήρξε ένα πεδίο – και δεν ήταν το μόνο – στο οποίο συμφώνησαν άπαντες στην χθεσινή συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής ήταν η ανάγκη για ένα νέο διπλωματικό και αμυντικό δόγμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις: Το Ελσίνκι εξεμέτρησε προ πολλού το ζην, η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας δεν υφίσταται πλέον και δεν μπορεί να αποτελέσει όπλο εθνικής στρατηγικής, και ο Ερντογάν δηλώνει, το εννοεί, και διεκδικεί «δίκαιη μοιρασιά» σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο.

Κατά τις πληροφορίες, η πρώτη απάντηση που δίνει η κυβέρνηση επ’ αυτής της πραγματικότητας και της αναγκαιότητας του «νέου δόγματος» είναι μια προσέγγιση «ενοποίησης» των διπλωματικών και αμυντικών εργαλείων απέναντι στην Τουρκία. Είναι μια προσέγγιση που βρίσκει, επί της αρχής, συνομιλητές και στα υπόλοιπα κόμματα,  από εκεί και πέρα όμως οι θέσεις, οι εισηγήσεις και οι προβληματισμοί διαφοροποιούνται ακόμη και εντός του κυβερνώντος κόμματος. Και το πρώτο δίλημμα που παίρνει (για τουλάχιστον τρίτη φορά μέσα σε πέντε δεκαετίες) καθαρό πλέον σχήμα στο τραπέζι είναι «Χάγη ή θερμό επεισόδιο» – ή, στην πιο προωθημένη του εκδοχή «πόλεμος ή συνεκμετάλλευση».

Η Ντόρα Μπακογιάννη ήταν εκείνη που ανέλαβε, είτε μόνη είτε ως προπομπός της κυβέρνησης, να βάλει δημόσια το θέμα στον δημόσιο διάλογο. «Πρέπει», είπε, «να συμφωνήσουμε στη διαδικασία με την Τουρκία, στο συνυποσχετικό και πιστεύω πως πρέπει να πάμε στη Χάγη, γιατί στην εξωτερική πολιτική, το κάθε πέρσι και καλύτερα είναι μια πραγματικότητα». Περιγράφοντας, δε, την τρέχουσα συγκυρία στα ελληνοτουρκικά μίλησε για την «πιο φορτισμένη πολιτικά περίοδο μετά τα Ίμια» και δεν παρέλειψε να συνταχθεί με την γνωστή θέση του πρώην υπουργού Άμυνας, του ναυάρχου Ευάγγελου Αποστολάκη: «Αν κάνουμε πόλεμο θα είμαστε μόνοι μας. Δεν θα έρθει κανείς να θυσιαστεί για εμάς. Διπλωματικά όμως δεν είμαστε μόνοι μας».

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος από την πλευρά του, στο άρθρο του στην «Καθημερινή», επιχείρησε να θέσει το ζήτημα σε βάση «πραγματικού και όχι του ρητορικού πατριωτισμού». Αυτός ο «πραγματικός πατριωτισμός» όπως έγραψε, δείχνει τη σύνταξη συνυποσχετικού με την Τουρκία για προσφυγή στην Χάγη σε ό,τι αφορά την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ σε ανατολική Μεσόγειο και Αιγαίο.

Εδώ, ωστόσο, θέτει δύο προϋποθέσεις με εμφανή πολιτική σημασία: Να αποτελεί αυτή η προσφυγή «εθνική θέση» και «εθνική πολιτική» και να είναι από όλους αντιληπτό ότι «η προσφυγή στη Διεθνή Δικαιοσύνη έχει βεβαίως νόημα μόνο όταν το κράτος που την επιδιώκει είναι έτοιμο να αποδεχθεί την απόφαση και να αξιώσει τον σεβασμό της». Σε συνδυασμό με την επισήμανση πως «τίποτα δεν είναι εύκολο», ο Ευάγγελος Βενιζέλος μάλλον ζητά διακομματική συνεννόηση και εθνικό μέτωπο για τις «μη ευχάριστες» αποφάσεις τις οποίες ζητούσε προεκλογικά και ο Κώστας Σημίτης.

Ο αναπληρωτής σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του πρωθυπουργού Θάνος Ντόκος και ο καθηγητής Χρήστος Ροζάκης είναι επίσης ανάμεσα σε εκείνους που άνοιξαν το κεφάλαιο της προσφυγής στην Χάγη εν μέσω της κλιμακούμενης θερμότητας στα ελληνοτουρκικά. Ο τελευταίος, εκφράζοντας την πάγια θέση του, υποστήριξε ότι το «μόνο οριστικό και αδιαμφισβήτητο όπλο» που έχει η Ελλάδα απέναντι στην ακραία συμπεριφορά της Τουρκίας είναι η προσφυγή στην διεθνή Δικαιοσύνη. Διότι, όπως έγραψε επίσης στην «Καθημερινή» «αυτό το οποίο δεν μπορεί να συνεχιστεί είναι η τρέχουσα κατάσταση του ψυχρού πολέμου, γιατί εγκυμονεί κινδύνους απρόβλεπτης ανάφλεξης, ενός θερμού επεισοδίου τις φλόγες του οποίου δεν πρόκειται να κατασβέσουν, όπως έκαναν στο παρελθόν, οι φίλιες δυνάμεις».

Αυτή η «εθνική μας μοναξιά» αποτελεί και κεντρικό επιχείρημα όσων τάσσονται υπέρ της Χάγης στο νέο κύκλο συζήτησης που άνοιξε περί συνεκμετάλλευσης – έστω κι εάν η λέξη σπανίως εκφέρεται και τείνει να εξελιχθεί σε πολιτικά απαγορευμένη. Όμως η πραγματικότητα, όπως τονίζουν έμπειροι διπλωμάτες είναι αυτή: Μια προσφυγή στην Χάγη από κοινού με την Τουρκία εμπεριέχει ντε φάκτο την προοπτική μας «δίκαιης συνεκμετάλλευσης» στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο.

Για όσους όμως βλέπουν με σκεπτικισμό την εν λόγω προοπτική το ερώτημα είναι ακριβώς πόσο «δίκαιο» και πόση realpolitik μπορεί να χωρά και να υπόσχεται μια διαπραγμάτευση με την Τουρκία του νεοαναθεωρητισμού, της «Γαλάζιας Πατρίδας» και του Ερντογάν. Και η παγίδα της όλης συζήτησης εντοπίζεται στην, εξίσου ρεαλιστική, επισήμανση έμπειρου διπλωμάτη: Στο γεγονός ότι «καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν αποτόλμησε το τελικό βήμα για την σύναψη συνυποσχετικού με την Άγκυρα, διότι όλες γνώριζαν πως οι απαιτήσεις της Τουρκίας ξεπερνούν κατά πολύ όσα η Ελλάδα είναι διατεθειμένη να παραχωρήσει σε μία διαπραγμάτευση»…

πηγή: tvxs.gr

Δημοφιλή άρθρα

Λαμπάκι λαδιού: Γιατί ανάβει και πώς να το διορθώσετε;

Δείτε γιατί ανάβει το λαμπάκι λαδιού στο αυτοκίνητό σας και βρείτε όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζεται για να το διορθώσετε!

Οδηγός Πόλης: Εναλλακτικοί χώροι για παιδικά πάρτυ στη Θεσσαλονίκη

Αν αναζητάτε εναλλακτικούς χώρους για παιδικά πάρτυ στη Θεσσαλονίκη, διαβάστε τον οδηγό μας & κάντε τα πιο αξέχαστα πάρτυ γενεθλίων ή γιορτής!

Λεκάνη τουαλέτας: 5 Παράγοντες για τη σωστή επιλογή!

Δείτε πώς να επιλέξτε την ιδανική λεκάνη τουαλέτας για τον χώρο και τις ανάγκες σας!

5 + 1 Κοντινές Αποδράσεις από τη Θεσσαλονίκη

Έχεις ανάγκη ένα city break; Βρες 5 + 1 μοναδικές προτάσεις μια ανάσα από τη Θεσσαλονίκη!

10 + 1 Χριστουγεννιάτικα Δώρα για Άντρες: Τι δώρο να του πάρω;

Αναζητάς χριστουγεννιάτικα δώρα για άντρες, αλλά δυσκολεύεσαι να αποφασίσεις τι τελικά θα πάρεις; Tο αντρικό δώρο είναι μια κατηγορία από μόνο του, καθώς συνήθως...