Η χρήση τεχνητού παγκρέατος σχετίζεται με τον καλύτερο έλεγχο του σακχάρου σε σχέση με τη συνήθη αγωγή σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 1, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο έγκριτο βρετανικό ιατρικό περιοδικό «British Medical Journal», με τίτλο «Artificial pancreas therapy for outpatients with type 1 diabetes: systematic review and meta-analysis».
Την επιστημονική μελέτη εκπόνησε η Λέκτορας του Τμήματος Ιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του ΑΠΘ, Ελένη Μπεκιάρη, μαζί με μία ομάδα ερευνητών από το Διαβητολογικό Κέντρο της Β’ Παθολογικής Κλινικής του ΑΠΘ στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, τη Μονάδα Κλινικής Έρευνας και Τεκμηριωμένης Ιατρικής του ΑΠΘ και το Πανεπιστήμιο του Cambridge στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η ομάδα των ερευνητών, με επικεφαλής την κ. Μπεκιάρη, μελέτησε την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των συστημάτων τεχνητού παγκρέατος για άτομα με διαβήτη τύπου 1. Ανασκόπησε και συνέθεσε τα αποτελέσματα 41 κλινικών μελετών, με περισσότερους από 1.000 ασθενείς με διαβήτη τύπου 1, συγκρίνοντας τα συστήματα τεχνητού παγκρέατος με άλλους τύπους ινσουλινοθεραπείας, όπως η χρήση απλής αντλίας ινσουλίνης, σε συνθήκες καθημερινότητας (σπίτι, εργασία, κατασκηνώσεις).
Σύμφωνα με τους ερευνητές, «σε σχέση με άλλα είδη ινσουλινοθεραπείας, το τεχνητό πάγκρεας αυξάνει περίπου κατά 2,5 ώρες, μέσα στο 24ωρο, το διάστημα κατά το οποίο τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα είναι σε φυσιολογικά επίπεδα (νορμογλυκαιμία), όταν χρησιμοποιείται είτε αποκλειστικά κατά τη διάρκεια της νύχτας είτε κατά τη διάρκεια όλου του 24ώρου.
Επιπλέον, η χρήση τεχνητού παγκρέατος μείωσε περίπου κατά δύο ώρες τον χρόνο κατά τον οποίο οι τιμές του σακχάρου είναι αυξημένες (υπεργλυκαιμία) και περίπου κατά 20 λεπτά τον χρόνο κατά τον οποίο οι τιμές του σακχάρου είναι μειωμένες (υπογλυκαιμία)».
Αν και απαιτούνται περισσότερα στοιχεία για την οριστική επιβεβαίωση των ευρημάτων, η κυρία Μπεκιάρη και η ομάδα της θεωρούν, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνάς τους, ότι «το τεχνητό πάγκρεας είναι μία ασφαλής και αποτελεσματική θεραπευτική επιλογή για τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 1», ενώ σε μελλοντικές μελέτες θα διερευνήσουν τη χρήση του τεχνητού παγκρέατος και σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2.
Πέρα από την αποτελεσματική και ασφαλή χρήση του τεχνητού παγκρέατος σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 1, η ερευνητική ομάδα θεωρεί ότι είναι σημαντικό να διευκρινιστεί και η σχέση κόστους -αποτελεσματικότητας, έτσι ώστε να είναι δυνατή η χρήση του τεχνητού παγκρέατος στην καθημερινή κλινική πρακτική και η κάλυψη του κόστους του από ασφαλιστικούς οργανισμούς.
