Η εμφανής προοδευτική αύξηση παγκοσμίως των διαφόρων μορφών βίας(λεκτική βία, βιαιοπραγίες, ανθρωποκτονίες, αυτοκτονίες) κατά τα τελευταία χρόνια αποτέλεσε την αφορμή για την πολύπλευρη επεξεργασία του φαινομένου της επιθετικότητας είτε ως κατακτητική συμπεριφορά, είτε ως συμπεριφορά άμυνας, στο πλαίσιο του 1ου Συμποσίου Ψυχιατρικού Τομέα του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης.
Ο τίτλος του συμποσίου που θα πραγματοποιηθεί 7-8 Φεβρουαρίου στο αμφιθέατρο Μεταξάς του Ιπποκρατείου, είναι “Το φαινόμενο της επιθετικότητας. Μια πολυπρισματική προσέγγιση”. Στο συμπόσιο θα εξετασθεί βιοψυχοκοινωνικά η αιτιολογία της επιθετικότητας στην βάση της, με διάφορα εργαλεία και πρίσματα θεώρησης, τόσον αναφορικά με τους ασθενείς, όσον και με τον γενικό πληθυσμό στις διάφορες ηλικίες και συνθήκες, αλλά και τις μορφές εξουσίας. Ακόμη, θα προταθούν μέθοδοι διαχείρισης του φαινομένου.
“Η επιθετικότητα υπό την μορφή της βίας και της επίθεσης, αλλά και η συνύπαρξη και η συνεργατικότητα, βρίσκονται σε κάθε έκφραση της ζωής όλων των έμβιων όντων. Αναφορικά με τον άνθρωπο, όταν αυτός παύει να αισθάνεται ασφαλής και έρχεται στο προσκήνιο ο φόβος, μπορεί να εμφανισθεί, στο πλαίσιο άμυνας, η επιθετικότητα. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, λέει ο λαός. Έτσι, ο κάθε άνθρωπος, ιδίως όμως ο ευαίσθητος άνθρωπος όλων των ηλικιών και, κυρίως, ο ψυχικά ασθενής, που έχουν καταρρεύσει οι άμυνές του, σε περίπτωση ανασφάλειας και ταυτόχρονα μη λήψης ικανοποιήσεων, μπορεί να εμφανίσει βασικές αμυντικές στάσεις και συμπεριφορές, όπως μεταξύ άλλων, η εσωτερική επιθετική στάση και η συμπεριφορά επίθεσης. Ακόμη, υπάρχουν άνθρωποι με κτητικότητα και κατακτητική συμπεριφορά, στοχεύοντας και προσδοκώντας ίδια, ιδιάζοντα οφέλη” επισημαίνει ο πρόεδρος του Συμποσίου, ψυίατρος-ψυχοθεραπευτής Σωτήρης Τσιλίκας.
Το συμπόσιό μας απευθύνεται στους φοιτητές των Επιστημών Υγείας (Ιατρικής, Ψυχολογίας, Κοινωνιολογίας, Νοσηλευτικής), τους ειδικούς και ειδικευόμενους υγειονομικούς όλων των ειδικοτήτων και ιδιαίτερα τους ψυχιάτρους, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχιατρικούς νοσηλευτές και ακόμη τους εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, τους δικαστικούς, τους αστυνομικούς, τους πολιτικούς και τον ενεργό πολίτη.
