Η επικοινωνία και η ενημέρωση, στα χρόνια των μνημονίων μεταλλάχτηκαν και σε πολλές περιπτώσεις υπερέβησαν το ρόλο τους. Οι εκλογές που έρχονται, αν και ενδιάμεσος σταθμός για τις εθνικές, μοιάζουν με ένα κρίσιμο τεστ για το νέο υπερενισχυμένο ρόλο που διεκδικούν τα ΜΜΕ και οι επιχειρηματίες τους.
Η παραδοσιακή “διαπλοκή” όπως ορίστηκε από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ως Πρωθυπουργό χάθηκε μέσα στις τεκτονικές αλλαγές των μνημονίων και ανέτειλε η “μετα-δημοκρατία”, όπως τη χαρακτήρισε ο σημερινός Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, περιγράφοντας τη φιλοδοξία μιας μερίδας των μιντιαρχών – επιχειρηματιών όχι απλώς να επηρεάσουν, αλλά να παρέμβουν και στην πραγματικότητα να υποκαταστήσουν τους πολιτικούς.
Μετά το 2010 ΜΜΕ και -συστημικοί- δημοσιογράφοι απεμπόλησαν τον ενημερωτικό προορισμό τους και έκτοτε λειτουργούν εξυπηρετώντας ατζέντες (ή συμβόλαια σε μια πιο κυνική εκδοχή) για να επιβιώσουν. Με τη χρεοκοπία επιχείρησαν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι ήταν υπεύθυνος και έπρεπε να υπομείνει τις τρομακτικές απώλειες επειδή “έζησε πάνω από τις δυνατότητές του”. Στην πραγματικότητα πάνω από τις δυνατότητές τους ζούσαν τα ΜΜΕ: Εταιρείες χωρίς άδειες που βασίζονταν σε κρατικούς πόρους ή θαλασσοδάνεια με κρατικές παρεμβάσεις για εξυπηρέτηση συγκεκριμένων κομματικών συμφερόντων.
Από το 2012 στην εξίσωση μπήκε ο “δαίμων” ΣΥΡΙΖΑ και το 2015 ήρθε η πλήρης διάρρηξη των σχέσεων μεταξύ ΜΜΕ και πολιτών με τη χονδροειδή απόπειρα επιρροής. Στα χρόνια που ακολούθησαν, μετά την αποτυχία να “εξημερωθεί” η νεόκοπη πολιτική δύναμη που έκλεισε την “κάνουλα” των “υπόγειων” χρηματοδοτήσεων και άφησε τη διαπλοκή αβοήθητη να καταρρέει, αυτή η σύγκρουση προσέλαβε χαρακτήρα εμμονής. Πλέον δημοσιογραφία και ΜΜΕ έχουν χάσει κάθε επαφή και για αυτό η αξιοπιστία τους, βάσει της αξιολόγησης των πολιτών, βρίσκεται στον πάτο. Καλλιεργούτναι απλώς εκδοχές της πραγματικότητας, με δημοσιογράφους να έχουν ταυτιστεί τόσο με τα κόμματα ώστε επί της ουσίας να έχουν εξελιχθεί σε εκπροσώπους τους, διαλύοντας κάθε ίχνος αξιοπιστίας . Στο καθεστώς που διαμορφώνεται το τελευταίο διάστημα, ακόμη και αρχηγοί κομμάτων φαίνεται να παραλείπονται ορισμένες φορές στην πολιτική σύγκρουση. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της σύγκρουσης του Βαγγέλη Μαρινάκη – αντί του Κυριάκου Μητσοτάκη – με τον Αλέξη Τσίπρα.
Σε αυτό το καθεστώς απόλυτης επιβολής, που επιχειρούν οι οικονομικοί παράγοντες, σχεδόν οργουελικό, η επικοινωνία αντικαθιστά την πολιτική, τα ψευδή – διαστρεβλωμένα δημοσιεύματα τα γεγονότα, οι επιχειρηματίες τους θεσμούς και εν τέλει τα συμφέροντα των λίγων τις ζωές των πολλών. Αυτό είναι το πείραμα της “Μεταδημοκρατίας” της ελίτ και η 26η Μαΐου είναι μια κρίσιμη δοκιμασία.
* Φωτογραφία: Έργο της ρωσίδας εικονογράφου Β. Πολιάκοβα. / “Μετα Δημοκρατία”: Ο όρος “γεννήθηκε” απο τον Άγγλο κοινωνιολόγο και πολιτικό επιστήμονα Colin Crouch, μέσα από το βιβλίο του “Coping with Post-Democracy”
tvxs
