Η Τουρκία συνεχίζει τις τελευταίες μέρες να έρχεται σε σύγκρουση τόσο με τις ΗΠΑ, όσο και με το Ιράκ, ενώ οι σχέσεις της με την Ρωσία βελτιώνονται ολοένα και περισσότερο.
Ο πρόεδρος της Τουρκίας καταφέρθηκε σήμερα για άλλη μια φορά εναντίον των ΗΠΑ. Κι αυτό με βάση τις κλασικές εδώ και λίγο καιρό αφορμές τριβής μεταξύ Ουάσιγκτον και ‘Αγκυρας: Πρώτον τη “συνεργασία” των Αμερικανών με τους Κούρδους της βόρειας Συρίας εναντίον του “Ισλαμικού Κράτους” και δεύτερον το αίτημα της ‘Αγκυρας προς την Ουάσιγκτον περί έκδοσης του χότζα Φετουλάχ Γκιουλέν.
Η αμερικανοτουρκική αντιπαράθεση έφτασε σήμερα στο σημείο να χαρακτηρίσει ο Ερντογάν “ατυχή” τη δήλωση της υποψήφιας για την προεδρία στις ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον ότι, αν εκλεγεί, θα εξοπλίσει τους Κούρδους της Συρίας. “Οι Αμερικανοί ήδη τους εξοπλίζουν και η Κλίντον είπε ότι αυτό θα συνεχιστεί” είπε ο Ερντογάν. Σημειώνεται ότι η ‘Αγκυρα ταυτίζει το PYD, την οργάνωση των Κούρδων της Συρίας, με το ΡΚΚ. Χτες, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου είχε πει ότι, αν οι ΗΠΑ εξοπλίσουν το PYD, “θα γίνουν χώρα που στηρίζει την τρομοκρατία”.
Ταυτόχρονα κλιμακώνεται η ένταση μεταξύ του Ιράκ και της Τουρκίας, αφού η δεύτερη επιμένει στη στρατιωτική της παρουσία στην Μπασίκα, παρά την θέληση της Βαγδάτης. Την ίδια ώρα, οι ΗΠΑ δηλώνουν επανειλημμένως ότι η Τουρκία δεν περιλαμβάνεται μεταξύ των συμμαχικών δυνάμεων στο Ιράκ και ότι η συμμετοχή διαφόρων κρατών στην επικείμενη συμμαχική επιχείρηση στη Μουσούλη είναι κάτι που θα αποφασίσει η Βαγδάτη.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, βελτιώνονται θεαματικά οι ρωσοτουρκικές σχέσεις. Καθώς ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν βρισκόταν στην Τουρκία και πριν από την προχτεσινή συνάντησή του με τον Ερντογάν, η “Πράβντα” έγραφε ότι η Τουρκία είναι συνέταιρος της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή. Μπορεί όλο αυτό το κλίμα που δημιουργείται στα ρωσοτουρκικά να είναι σε μεγάλο βαθμό για το θεαθήναι. Μπορεί, όπως γράφει σήμερα ο αρθρογράφος της “Μιλιέτ” Σαμί Κοέν, να είναι “ξεκάθαρο ότι η Ρωσία επιχειρεί να εκμεταλλευτεί τις συνθήκες αυτές για τη δική της στρατηγική στην περιοχή”. Μπορεί επίσης να κάνει ακριβώς το ίδιο η ‘Αγκυρα, επιχειρώντας, κατά το δίδαγμα της κλασικής τουρκικής διπλωματίας, να εκμεταλλευτεί τις ισορροπίες μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων για ίδιον όφελος.
