«Βαθιά βροντή, κοντή βροχή»

Οι καιροί αλλάζουν. Μετά από 40 ολόκληρα χρόνια  σχεδόν ανεμπόδιστης  νεοφιλελεύθερης πολιτικής, στην διάρκεια της οποίας η ουτοπία της «τέλειας δικαιοσύνης της αγοράς» εθεωρείτο από  τους  κορυφαίους οικονομολόγους και πολιτικούς της ιθύνουσας τάξης αδιαφιλονίκητη, το 2016 φαίνεται να  αποτελεί  μια κρίσιμη καμπή στην ιστορία του καπιταλισμού.
Του Τριαντάφυλλου Τρανού 
 Η  αποφασιστική στροφή προς τα δεξιά των ψηφοφόρων στην Αμερική και ο διεθνής ακροδεξιός λαϊκισμός που αποχαλινώθηκε  με την εκλογή του Τράμπ, η «ακραία  φάρσα σε ένα άρρωστο πολιτικό σύστημα» όπως την περιέγραψε εύστοχα  ο Μάικλ Μούρ  μας αφορούν όλους,  κυρίως επειδή όπως θα φανεί λίαν προσεχώς, δεν «είμαστε όλοι  Αμερικάνοι».
Αυτή την καινοφανή  στιγμή της  πρωτοφανούς  απόρριψης  του αυτάρεσκου πολιτικού κατεστημένου και της   οριστικής έκπτωσης  της συνολικής μεταπολεμικής διευθέτησης,  οι κοινωνίες χρειάζονται περισσότερο από ποτέ το ξεχασμένο πάθος του Διαφωτισμού και το ουτοπικό δυναμικό των ιστορικών ριζοσπαστικών κινημάτων.
Αυτή η διαπίστωση δεν αποτελεί ευσεβή πόθο, ούτε  νοσταλγική εξύμνηση καιρών παρελθόντων, αλλά επισημαίνει   την ανάγκη να ζωντανέψει παντού ξανά  η  πολιτική  φαντασία της Αριστεράς.
Στον τόπο μας, εξαιτίας του αντικειμενικού τους  αποκλεισμού αλλά και της αυτοεξαίρεσης των κομμάτων της Αριστεράς  από το πολιτικό προσκήνιο, τα ανταγωνιστικά συμφέροντα και οι τάσεις ποικίλων στρωμάτων του πληθυσμού, σε έναν μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, αναγκάζονται σήμερα να βρουν την έκφρασή τους στο κυβερνητικό κόμμα. Στο βαθμό όμως που το πολιτικό κέντρο βάρους μετατοπίζεται  από την αγωνιστική  πρωτοπορία στη γραφειοκρατία, το κόμμα αλλάζει  την κοινωνική δομή του, όπως αλλάζει και την ιδεολογία του. Εξαιτίας της θυελλώδους ανόδου της  εκλογικής απήχησης του, του πυκνού διεθνούς πολιτικού  χρόνου αλλά  και της αναιμικής εσωτερικής ανάπτυξης του, ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη σε μικρό χρονικό διάστημα έναν  ριζικό ιδεολογικό κλονισμό ισοδύναμο με αυτό που υπέστη ολόκληρη  η δυτική σοσιαλδημοκρατία σε τριάντα περίπου  χρόνια.
«Η  κατάκτηση της εξουσίας», έγραφε  ο Τρότσκι το  1937 «όσο σπουδαία και αν είναι από μόνη της, με κανέναν τρόπο δεν μεταμορφώνει το κόμμα σε έναν κυρίαρχο ρυθμιστή του ιστορικού προτσές. Έχοντας πάρει στα χέρια του το κράτος, το κόμμα είναι ικανό, βέβαια, να επηρεάσει την ανάπτυξη της κοινωνίας με μια δύναμη που προηγούμενα του ήταν απρόσιτη. Αλλά, με τη σειρά του, εκθέτει τον εαυτό του στο κίνδυνο της  ιστορικής διάβρωσης κάτω από την επίδραση όλων των άλλων  στοιχείων της κοινωνίας –μια επίδραση δέκα φορές μεγαλύτερη πλέον». [….] «Μπορεί το κόμμα», επεσήμαινε ο Τρότσκι,  «με μια άμεση επίθεση των εχθρικών δυνάμεων, να απομακρυνθεί από την εξουσία. Με έναν πιο βραδύ ρυθμό ανάπτυξης, μπορεί να εκφυλιστεί εσωτερικά, ενώ θα κρατιέται στην εξουσία». […]«Η Ιστορία», συνεχίζει, «γνωρίζει όλων των ειδών τις μεταμορφώσεις. Το να βασίζεσαι καθαρά σε πεποιθήσεις, στην πίστη και σε άλλες θαυμάσιες ηθικές ιδιότητες μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από μια σταθερή στάση στην πολιτική. Μια χούφτα άνθρωποι μπορεί να είναι προικισμένοι με εξαίρετες ηθικές ιδιότητες, αλλά τα ιστορικά ζητήματα αποφασίζονται από γιγάντιες μάζες, που, αν οι λίγοι δεν τους κάνουν, ενδέχεται κάποια στιγμή να μην τους μεταχειριστούν και τόσο ευγενικά».
Όμως η ουσιαστική πολιτική κληρονομιά που θα  μπορούσε να οδηγήσει σήμερα την Αριστερά  ανάμεσα στα συντρίμμια παραμένει ανενεργή. Τα δηλητηριώδη κατάλοιπα  του εκφυλισμού της Ρωσικής επανάστασης στο  σταλινικό αντιπαράδειγμα, είναι μεν θαμμένα  σε τσιμεντένιο μνήμα όπως  ο πυρήνας του Τσερνόμπιλ, αλλά όχι νεκρά. Η τοξική σκόνη τους στροβιλίζεται ακόμη  στον αέρα:  οι τραμπουκισμοί και οι ασχήμιες  στους συμβολικούς χώρους μνήμης, το μπούλινγκ στα συνδικάτα, οι διαρκείς  διαστρεβλώσεις  στο ιδεολογικό πεδίο  και η υστερική ποινικοποίηση  κάθε άποψης αντίθετης  από αυτήν  των «ιδιοκτητών και εργολάβων» του κινήματος είναι φαινόμενα που  πυκνώνουν ανησυχητικά.
 Αναβιώνουν πολιτικές «σχολές», οι οποίες  προσθέτουν  ανερυθρίαστα στο νεοσταλινικό ιδεολογικό τους οπλοστάσιο την ηθική και την δυνητική εξόντωση  των αντιπάλων τους που παρεκκλίνουν  από τις «αρχές» και τις «αξίες»  του κινήματος. Σε λίγο θα συμπεριλάβουν σε αυτές τις «παραδόσεις»  και το αυτοαναφορικό «επαναστατικό»  πάθος  των   φανατικών νεολαίων  τους και  για τους οποίους πρέπει να αναρωτηθεί κανείς -στα σοβαρά πλέον- για  το είδος των  αθέατων  ουλών που παγιδεύουν  τη νεανική ριζοσπαστικότητα τους σε σταλινικά κόμματα περιορισμένης ιστορικής ευθύνης.
 Συνιστούν σε δύσκολους καιρούς όλοι  αυτοί  την αρνητική, βίαιη ποιότητα, που όπως γράφει  ο Φρόιντ στην  Ψυχολογία των Μαζών «είναι μισαλλόδοξη και με τυφλή πίστη στην εξουσία» και η οποία  «δεν ανέχεται να μεσολαβεί χρόνος ανάμεσα στην επιθυμία και στην πραγματοποίηση της επιθυμίας» και δεν αναζητά την αλήθεια  γιατί  «δεν γνωρίζει αμφιβολία, ούτε αβεβαιότητα».
 Όμως τώρα  βρέχει  για όλους «και θα βραχούν για τα  καλά, ακόμη και αυτοί που δεν το πιστεύουν» όπως λέει κάπου ο Μπόμπ Ντύλαν.
Δημοφιλή άρθρα

Λαμπάκι λαδιού: Γιατί ανάβει και πώς να το διορθώσετε;

Δείτε γιατί ανάβει το λαμπάκι λαδιού στο αυτοκίνητό σας και βρείτε όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζεται για να το διορθώσετε!

Οδηγός Πόλης: Εναλλακτικοί χώροι για παιδικά πάρτυ στη Θεσσαλονίκη

Αν αναζητάτε εναλλακτικούς χώρους για παιδικά πάρτυ στη Θεσσαλονίκη, διαβάστε τον οδηγό μας & κάντε τα πιο αξέχαστα πάρτυ γενεθλίων ή γιορτής!

Λεκάνη τουαλέτας: 5 Παράγοντες για τη σωστή επιλογή!

Δείτε πώς να επιλέξτε την ιδανική λεκάνη τουαλέτας για τον χώρο και τις ανάγκες σας!

5 + 1 Κοντινές Αποδράσεις από τη Θεσσαλονίκη

Έχεις ανάγκη ένα city break; Βρες 5 + 1 μοναδικές προτάσεις μια ανάσα από τη Θεσσαλονίκη!

10 + 1 Χριστουγεννιάτικα Δώρα για Άντρες: Τι δώρο να του πάρω;

Αναζητάς χριστουγεννιάτικα δώρα για άντρες, αλλά δυσκολεύεσαι να αποφασίσεις τι τελικά θα πάρεις; Tο αντρικό δώρο είναι μια κατηγορία από μόνο του, καθώς συνήθως...