Την αγωνία των θαλασσαιμικών για τις ελλείψεις γιατρών στις Μονάδες Μεσογειακής Αναιμίας, καθώς και για το τι θα συμβεί σε περίπτωση που θα παρουσιάσουν κάποια επιπλοκή και δεν θα εφημερεύει το νοσοκομείο στο οποίο παρακολουθούνται, εξέφρασε ο πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Θαλασσαιμίας, Βασίλης Δήμος, από το βήμα του συμποσίου «Θαλασσαιμία: Στο κατώφλι μιας νέας εποχής» στο οποίο προήδρευσε ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Ξανθός.
Ο κ. Δήμος επισήμανε την ανάγκη δημιουργίας στα νοσοκομεία, ειδικών ιατρείων για θαλασσαιμικούς, εκφράζοντας παράλληλα την αγωνία του για το θέμα της επάρκειας αίματος και για το αν θα εγκριθούν νέα φάρμακα και θεραπείες για τους θαλασσαιμικούς, καθώς και για το θέμα των Μονάδων Μεσογειακής Αναιμίας στους νέους Οργανισμούς των νοσοκομείων.
Ο κ. Ξανθός επισήμανε, πως κατανοεί ότι οι πάσχοντες πρέπει να αισθάνονται ασφαλείς, σε ό,τι αφορά την επάρκεια αίματος, την πρόσβαση στα φάρμακα, τα υλικά, τις διαγνωστικές εξετάσεις και την παρακολούθησή τους από τις Μονάδες Μεσογειακής Αναιμίας και τα ειδικά ιατρεία.
«Θεωρώ ότι αυτά συμπυκνώνουν τα πεδία στα οποία η Πολιτεία οφείλει να κάνει μετρήσιμες βελτιωτικές κινήσεις και βήματα τα οποία να αναγνωρίζονται από τους πολίτες για τους πάσχοντες από αυτά τα νοσήματα» είπε ο κ. Ξανθός. Παράλληλα ανέφερε, ότι τέτοια βήματα είναι η προκήρυξη έξι θέσεων γιατρών, για την κάλυψη αυτών των αναγκών, καθώς και το ότι δόθηκε στους επικουρικούς γιατρούς, που υπηρετούν στις Μονάδες Μεσογειακής Αναιμίας και στις ΜΕΘ, των Μονάδων Τεχνητού Νεφρού, η δυνατότητα να έχουν τριετή θητεία.
Όσον αφορά το θέμα των φαρμάκων και των θεραπειών, επισήμανε ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί το πάρτι κερδοσκοπίας από μεγάλες εταιρείες εις βάρος των κοινωνιών, των συστημάτων υγείας και των ασφαλιστικών συστημάτων της χώρας. Επισήμανε ακόμη, ότι το νέο μοντέλο του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας, για την ορθολογική διαχείριση του αίματος και την εγγυημένη κάλυψη των αναγκών των πολιτών της χώρας, αποτελεί μια πάρα πολύ σημαντική τομή στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε μέχρι σήμερα το σύστημα αιμοδοσίας.
Παράλληλα παραδέχτηκε, ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα τα οποία δεν έχουν αντιμετωπιστεί και πρόσθεσε: «Οφείλουμε να επισημαίνουμε ότι παρά την κρίση, τα μέτρα λιτότητας, τις περικοπές και την πίεση που έχει δεχτεί το ανθρώπινο δυναμικό του συστήματος, έχουμε σήμερα ένα δημόσιο σύστημα υγείας το οποίο είναι αξιόπιστο και λειτουργικό και παρέχει υγειονομική ασφάλεια και στους πολίτες και στους επισκέπτες της χώρας.
Βεβαίως οφείλουμε στο επόμενο διάστημα και ιδιαίτερα μετά τη λήξη των μέτρων επιτροπίας και αυστηρού δημοσιονομικού ελέγχου, να οργανώσουμε περισσότερο και να βρούμε περισσότερο δημοσιονομικό χώρο για να έχουμε αναβαθμισμένες υπηρεσίες δημόσιας περίθαλψης.
Γίνονται σημαντικά βήματα διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων αυτή την περίοδο. Η μεταρρύθμιση στην πρωτοβάθμια φροντίδα είναι πολύ κρίσιμο πεδίο. Η ενίσχυση των ΤΕΠ στοχευμένα, με μια κίνηση που θα κάνουμε το επόμενο διάστημα θα ενισχύει την πρώτη γραμμή άμυνας των νοσοκομείων. Η ενίσχυση Ειδικών Τμημάτων και Μονάδων στο Σύστημα Υγείας είναι επίσης κάτι πολύ σημαντικό. Προκηρύξαμε όλες τις κενές θέσεις τις οργανικές θέσεις στις ΜΕΘ».
Αναφερόμενος στο θέμα των Οργανισμών των νοσοκομείων, είπε ότι ετοιμάζεται ένα νέο πλαίσιο, το οποίο θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση μέχρι το τέλος του χρόνου, με προοπτική στις αρχές του 2018 να ψηφιστεί μαζί και με άλλες ρυθμίζεις θεσμικής αναδιοργάνωσης του ΕΣΥ, ώστε να γίνει αλλαγή όλων των Οργανισμών μέσα στο 2018. Σύμφωνα με τον κ. Ξανθό, στους νέους Οργανισμούς θα υπάρχει ειδική μέριμνα για τις Μονάδες Μεσογειακής Αναιμίας. Τέλος, ο κ. Ξανθός ανέφερε, ότι θα καταβάλλει προσπάθεια για να γίνουν προσλήψεις 1.500 γιατρών στο επόμενο διάστημα.
Στη διάρκεια του συμποσίου, η αιματολόγος, διευθύντρια ΕΣΥ στη Μονάδα Μεσογειακής Αναιμίας του ΑΧΕΠΑ, Δέσποινα Παντελίδου, μιλώντας για το θέμα της θαλασσαιμίας στους πρόσφυγες, επισήμανε ότι τα κυριότερα προβλήματά τους είναι η μη συμμόρφωση στις οδηγίες θεραπείας, η επιφυλακτικότητα απέναντι σε γιατρούς και μεταφραστές, καθώς και η αδυναμία επικοινωνίας.
Παράλληλα ανέφερε, ότι στη Συρία υπάρχουν 8.300 ασθενείς με μείζονα θαλασσαιμία και απέδωσε το γεγονός αυτό στο υψηλό ποσοστό των γάμων μεταξύ συγγενών, καθώς και στο ότι τα προγράμματα πρόληψης γεννήσεων, που εφαρμόζονται στην Ελλάδα, την Κύπρο και το Ηνωμένο Βασίλειο, δεν εφαρμόζονται σε μουσουλμανικές χώρες.
Ανέφερε ακόμη, ότι στους πρόσφυγες από τη Συρία είναι πολύ χαμηλά τα ποσοστά φυματίωσης και ηπατίτιδας, ενώ επιδημική μορφή έχει πάρει η λεϊσμανίαση. «Οι προσφυγικές ροές προς την Ευρώπη επηρεάζουν τον αριθμό προσφύγων στην Ελλάδα. Οι χώρες προέλευσης προσφύγων, καθώς και οι θρησκευτικές και πολιτιστικές τους ιδιαιτερότητες, θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη συχνότητα εμφάνισης αιμοσφαιρινοπαθειών στη χώρα. Η επίλυση των προβλημάτων θα πρέπει να επικεντρώνεται στην όσο το δυνατόν πιο εύκολη πρόσβασή τους σε δομές υγείας και μονάδες πρόληψης αυτών των νοσημάτων» πρόσθεσε η κ. Παντελίδου.
Ο αντιπρόεδρος του ΕΟΠΥΥ, Πάνος Γεωργακόπουλος, αναφερόμενος στις διαπιστώσεις που έχουν γίνει, σχετικά με την αντιμετώπιση της θαλασσαιμίας, είπε ότι η διαχρονική δαπάνη αποσιδήρωσης, από 3.214.769 ευρώ που ήταν το 2012, το 2017 εκτινάχτηκε στα 16.223.2017 ευρώ.
Επίσης τόνισε, πως διαπιστώθηκε ότι δεν κάνουν όλοι οι ασθενείς 30 εγχύσεις τον μήνα, δεν υπάρχουν τιμές στο παρατηρητήριο τιμών και υπάρχει διακύμανση τιμών, έως 30% για το ίδιο υλικό, ότι αποζημιώθηκαν υλικά σε ασθενείς που κάνουν από στόματος μονοθεραπεία και ότι διαφορετικός γιατρός συνταγογραφεί τα φάρμακα και διαφορετικός τα υλικά.
Ο κ. Γεωργακόπουλος ανέφερε, ότι γινόταν ένα πάρτι στον χώρο της υγείας και πρόσθεσε ότι για να δοθεί ένα τέλος σε αυτό, θα πρέπει: να δημιουργηθεί ένα μητρώο στο οποίο να καταγραφούν οι ασθενείς, να εφαρμοστεί ατομικό συνταγολόγιο για τα φάρμακα και τα υλικά, να αποθηκεύονται τα δεδομένα σε μία ενιαία βάση και να γίνεται διαπραγμάτευση των τιμών των φαρμάκων και υλικών.
Η πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας, Χάρις Ματσούκα, επισήμανε ότι το πρόβλημα στην διαχείριση του αίματος, είναι: η έλλειψη οργανωμένου Εθνικού Συστήματος Αιμοδοσίας, με κεντρικό σχεδιασμό και συντονισμό, η απουσία καταγραφής αιμοδοτών, συλλογής, χρήσης αίματος και παραγώγων, μέσω ενιαίου πληροφοριακού συστήματος, η απουσία κεντρικού συντονισμού εξορμήσεων και ενιαίου προγράμματος προσέλκυσης και διατήρησης εθελοντών και η υποστελέχωση των Νοσοκομειακών Υπηρεσιών Αιμοδοσίας.
Πηγή: ΑΠΕ/ΜΠΕ
